Zijn
Zij wachtte op stilte voor de storm
Op engelen die schreeuwden
Op bloed dat vloeide
Op nagels in haar huid.
Zij wachtte tot zij onzichtbaar werd
Totdat haar spiegelbeeld uiteenviel
Totdat haar jaren waren geteld.
Zij kan niet meer zingen,
dansen
genieten
van het leven
kan niet zuchten,
ademen,
bijten,
kauwen.
Ze is alleen nog daar,
een flauwe verschijning,
van iets dat ooit had moeten ZIJN.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Tenzij iemand zegt dat je moet opletten.
Soms even een andere toon aanslaan in poëzij...