Alle inzendingen over antraciet

De kolenboer verkocht nog antraciet Ik moest een zak gaan halen met mijn step En die verdween dan in de zware klep Van onze zwarte kachel in Hoogvliet We woonden in een industriegebied Met Sjors en Sjimmie, Donald Duck en Pep De kolenboer verkocht nog antraciet Ik moest een zak gaan halen met mijn step We waren nog bevreesd voor Sint en Piet…

Jij in hemels wit, ik in het antraciet zwart rouwen we samen.…

het breiwerk verloopt van donker antraciet naar lichtgevend wit op stammen staan opengewerkte knotten wol van zwart naalden tikken tegen de ruiten van de trein maar daar is ook de zon! en Utrecht, mijn station…

Nog zie ik voor mij turf en antraciet, En ook de haard vergeten lukt mij niet.…

lorre mag mee hij is onmisbaar en weet dat best maakt zich niet vuil zo is lorre niet hij waakt over de rest aan lucht of er geen tekort is tussen antraciet en morgen mag lorre weer mee en weet dat best…

De zee ingehaald, golven stormen, ijskristal klettert uit antraciet, onweer in Bergen, zon in de duinen, schuilplek ontdekken door hagelzand, windvlagen spelen met slippers en vlaggen, rennende badgasten, flitsend strand we vieren vakantie in Nederland.…

de zonnestralen schijnen het verwarmt je lichaam niet zal ooit de kou in jou verdwijnen of bereiken de stralen je niet je lijkt wel bevroren koud als een blok graniet niks kan je nog bekoren je ogen donker als antraciet ooit zal de warmte je ontdooien de stralen om je lichaam glooien…

Z'n antraciete kleur? Welke sadist verpest hun werkrelatie van eeuwen her? Da's pas discriminatie!…

jij smeedt je eigen leven blaasbalgt lucht door antraciet tot ijzer witheet kleur kan geven hamert op het soepele metaal plet wat rond en zo onbuigzaam was koelt met water weer de vorm vast je handen maken goud zelfs ijzer wordt weer staal jij chroomt in meerdere dimensies jouw levenskunst heeft schoonheid als pretentie…

traag voorbij weven een gordijn uit stilte aarde ligt er winters bij slapend in het wit van kilte wind is guur en strakke lucht belooft weer vorst van lange duur sloten gaan bevriezen vogels moeten wakken kiezen om te overleven een sneeuwpop met de bezem in de hand is koning van dit land kooltjes zijn er niet er is geen antraciet…

voorbij, weven een gordijn uit stilte de aarde ligt er winters bij, slapend in het wit van kilte de wind is guur en strakke lucht belooft weer vorst van lange duur sloten gaan bevriezen vogels moeten wakken kiezen om te overleven een sneeuwpop met de bezem in de hand is koning van dit land kooltjes zijn er niet er is geen antraciet…

Neem voor contrast met een schutting of vlonder Een aarddonkerkleurige pot antraciet of van rubber gevulkaniseerd eboniet Zolang het maar harmoniseert met de kleur van de schutting en die van het vlonder Met een weelderig plantengeheel Een steppegelijke pampa savanne een fata morgana juweel Een palmenoase met struiken van bamboe…

De zon vormt in de schrale wind een stammenschaduwspel; in lijnen op het grijs schijnen bomen antraciet. Langs riet drijft vliezig ijs. De zingende fietser, een lint in het haar plet dromerig de schelpen. De populieren wiegen het ritme van haar lied. Bij het “verlangt mijn ziel naar U” mindert ze vaart.…

De regen spoelt de voren vol die zomers zijn geboren, dragen rivieren water aan, zonder naar de tol en hun afkomst te vragen, kleurt gras en grond antraciet, een mengeling van zwart en wit waarin de wereld zich laat wassen, gewogen in een mondiale spel een streepje licht in verschiet in ongelijke plassen.…

Vind de blinde zwarte grote splinter die zo diep pijn doet in ons ziel, De blindheid die er heerst ..dit vieze hoekje grijs, het antraciet beviel tijdelijk blind zijn wij geworden door de shock en het groot verdriet het moge geluk voelen en opnieuw weer zien..wat liefde ervan overliet.…