Alle inzendingen over beetje

The show must go on Een voor mij tranen trekkend artikel in het AD van zaterdag 13 april 2024 over Tineke Schouten  Over 'HOE DOOD EN DAN DAARNAMAALS' het thema waar ik onder pseudoniem over schrijf Schoutens man was er tussenuit gepuft net toen Tineke 't puffertje ging halen Hij ging zoals de meesten gaan alleen, op laatste kracht…

een beetje lachen is niet eenvoudig een beetje wenen ook niet een beetje leven of een beetje dood een beetje blij een beetje vrij de beetjes zitten vanbinnen aan de buitenkant zijn ze moeilijk te verzinnen…

Soms hoop ik zo een beetje, al was het uit eerbied, soms hoop ik zo een beetje dat jij mij ook eens ziet. Soms droom ik wel een beetje, hou op met het verdriet, soms droom ik wel een beetje, ik zit aan mijn limiet. Soms wil ik toch een beetje, subtiel is het ook niet, soms wil ik toch een beetje dat jij haar niet meer ziet.…

Jij toch wel nu een beetje. Wij mensen met zovelen, hij de aarde in zijn eentje. De wereld verlangt naar ons om te kunnen voelen. Vertel hem al het goede en geef voor aan de zon hem de groeten. Laat zien dat hij leeft, laat het bloeien. Zeg dat we niet zonder zijn water kunnen en zonder zijn bomen.…

ik heb de lente meegebracht de tulpen aan je deur gehangen achter je winterse raam heb je ze in een vaas gedaan “kijk eens hoe mooi” dat zag ik aan je lippen ik heb de liefde meegebracht als we zwaaien huil je zacht was het maar zomer…

Morgen komt er weer voor mij een jaartje bij: wat zal het brengen, leed en vreugde zoals elk jaar dat bracht, en zoals de herfst met bonte kleuren vriendelijk oogt zal ook het nieuwe jaar wel zegen brengen en de dagen nu en dan een fleurig uitzicht bieden. Maar ik word oud en zou wel wijzer moeten zijn en weten dat geen mens ooit kan ontkomen…

Beetje bie beetje wordt t stil in de regen op t Hogelaand. -------------------- Wizzelbörg (2009)…

Wordt dan alles weer als vroeger? Of zal het nog zijn zoals ervoor? En waarop moeten we hopen eigenlijk? Op het eerste: dat alles in zijn oude vertrouwde plooi valt? Of op het tweede: dat we nooit vergeten wat corona ons heeft geleerd. Als een geluk bij een ongeluk? Meer dan vandaag beseffen wijzigt corona onze manier van leven, van werken…

een vrijstaand huis met grote tuin een met koi karpers gevulde vijver een tennisbaan een bad om in te zwemmen een dikke nieuwe Mercedes uit de C klasse waar mijn vrouw en al haar etterbakjes van kinderen in passen de aller braafste zelfs luisterende Afghaan een lieve vriendin met hele grote volle …... buren blakend van de ijver die…

Of iemand echt gelooft dat kan geen mens duiden en wat ze duiden bij overlijden is vooral de buitenkant van de gestorvene Hij, zij was een heel gelovig mens een Christen, Cristin, heel erg christelijk Hij, zij wandelde met Christus Hij, zij leefde voor God, voor God alleen Maar dan gaan de kasten open en de laden met boekjes van plezier…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

weet je ik val een beetje op je op je ogen op je stem op je grappen zo ad-rem weet je ik val een beetje op je op je trui op je jas op je wat slepende pas weet je ik val een beetje op je als je je haring hapt ik denk wel dat je het snapt en zo niet, heb ik pech, een beetje, maar weetje... ik val op je!…

Als de levenden hunner doden herdenken komen de gestorvenen een beetje tot leven en sterven de levenden een beetje hun dood verbeeldend in een beetje troostende eeuwigheid waar de levenden een beetje als de dood voor zijn op z'n minst een beetje hun levende zielen, allerzielen Gedicht nav van het programma Allerzielen van het Kamerkoor Amphion…

Ik begraaf je niet Ik wil je voor altijd een beetje Een beetje in mijn hoofd Ik neem afscheid Verloren is de strijd Al om het welke is even Ik begraaf je niet In mijn voortuin niet De bloemen die blijven voor altijd Een beetje in mijn hoofd…

Bij elke herinnering aan jou, Sterf ik een beetje. Bij elke traan, Sterf ik een beetje. Bij elke gedachte dat ik je kwijt ben, Sterf ik een beetje. En als ik al die beetjes samen tel, Voel ik dat ik samen met jou gestorven ben...…

Ik klets in tien minuten een half uur aan elkaar loop vijf kwartier in een uur en bij de start ben ik al klaar. Ik doe de afwas na het drogen slapen wil ik overdag en met gesloten ogen was ik de enige die alles zag. Winkelen doe ik na sluitingstijd drink thee uit een koffiebeker en dat ik fantaseer dat weet ik wel heel zeker.…

hardhandig nedergedrukt in de schuine stoel keek de amtenaar in een wraakgierige smoel u heeft geluk ik heb een minuutje extra genomen mijn dochter die lieverd gaat vandaag verloven zullen we maar even snel en ja zonder verdoven boven het gat en gillen van de botte boor zei de tandarts geniepig glimlachend tussen door ach elkaar helpen een beetje…

Je lijf een beetje ouder, je geest soms wat verward. Maar het zien blijft hetzelfde, want dat doe je met je hart.…

Stiekem kijk ik naar je Jouw mooie ogen, gericht op iets waar ik niet bij kan Maar, als ik mijn best doe en mij heel lang maak Kan ik het pakken Een leven zonder angst…

Ik ben een beetje dom geweest Liet niet wat ik had moeten laten Ik wist dat ik het niet moest doen Maar kon het me niet uit het hoofd praten Ik weet dat ik er spijt van krijg En eigenlijk heb ik dat nu al Maar wat gedaan is neemt geen keer Ik vrees de hardheid van mijn val Het was niet eens zo slecht bedoeld Maar goed was het ook niet echt…

Jij hebt vandaag mijn tranen gekleurd Klanken in mijn hart laten zingen Mij blij gemaakt met een beetje jij Kon mijn emoties nauwelijks bedwingen Jij was het beste wat mij ooit overkwam Al was je daarvan misschien niet bewust Had duizenden doden voor je willen sterven Maar toen was jouw liefde al uitgeblust Wat over blijft is een gevoel…

Vind je dat nu zelf niet een beetje raar? Want ik hou van jou, en jij van mij Dus blijf vanaf nu voor altijd aan mijn zij.…

Het maakt niet uit hoeveel ik rouw Terugkomen kom je toch niet Het maakt niet uit hoeveel ik huilen zou Ik weet dat ik toch tekortschiet Zoveel dingen heb ik niet gezegd Zoveel gevoelens heb ik niet uitgelegd Ik wilde wel maar zag ons als vanzelfsprekend Dat je zou verdwijnen had ik niet op gerekend We zeiden altijd bij elkaar te blijven…

In mijn ogen zie ik geen werkelijkheid En ik hoor alleen verkeerde dingen Liefde dat is een feit Valt niet te bedwingen Maar als je zingt dan hoor ik je wel En heb alle oog voor jou Is het niet een beetje snel Dat ik nu al van je houd?…

Een beetje zon al die schuchter schijnt op een vroege merel in vrieslucht - een gebaar dat niet duurt - maar terwijl hoge bomen nog slaapvoeten hebben dringt het sap naar de stilte woorden barsten open van weemoed en verlangen naar lente. Uit: Kristallijn, p.19…

“Karma is een goddelijke boekhouding” God bemoeit Zich echt niet Met onze straffen en waarderen, Met al die vreugde en verdriet, Met al het eren en een oneer. Hij heeft die taak eens opgelegd Op de harde schouders van Karma. Ken maar jezelf is er gezegd, En al de rest is telkens Dharma. Debiet – krediet schommelt als een wieg: Een…

ik verliet dit harde land verzengd gebrandmerkt in zijn zand gestaald beton spierwit belegerd door de zon maar groen is de olijf gelaten is zijn hout een schat van goud de oliekruik is vol de smaak van koffie ging aan thee met bergamot verloren binnenkort kom ik weer mijn dauw liet ik heimelijk tussen je lakens.…

Zo verstreken de dagen, oh hoe gelukkig waren wij, geen gesprekken dus ook geen vragen, Samen maar eigenlijk veel te vrij, En nu na de zoveelste ruzie, verlang ik naar die rust van weleer, alsjeblieft niet meer de zoveelste discussie, Want oh god je doet me zo'n zeer. Laat nu en zoek het geluk bij de rest laat me en kijk niet meer naar…

een echte held gaat jagen op patrijzen vereiste is een dosis heldenmoed en uiteraard een scheutje ‘Duytschen bloet’ je moet je ‘man zijn’ onverveerd bewijzen jawel, hij jaagt op vogels, onverschrokken al schiet de zoon van Bea meestal bokken ------------------------------------------------------ Onze dappere kroonprins Willem-Alexander hielp…

je bent een beetje ziek je huilt tranen met tuiten je neusje zit verstopt er valt ook niks te snuiten je knort als een big ademen gaat niet zo fijn je wordt zo driftig je wilt niet ziek zijn je bent zo klein en begrijpt het niet dat je rust moet houden want je bent zo verkouden maar je hebt zo'n verdriet je wilt niet ziek zijn stil…