Dichten doe je voor iedereen voor jezelf

Het spijt me daarom, dat ik langs liep
en je interessant vond.
Eerlijk waar, dat moet jij toch wel weten.
Dat we verschillen anders zijn als anderen die zo verschillen.., -van mening.
Waakzaam zijn om van alles wat zo
mooi kan spoken.
Ik voel het opkomen, het komt opdagen om voor te dragen.
Nu ben ik nog rustig en mezelf,
straks keer ik mij binnenstebuiten
sprekende vanuit de grond.
Maar nooit tegen, of negatief nee,
dat nooit, leer daar van.
Probeer me niet buiten je spelletje te zetten want ik doe toch niet mee.
Je zet jezelf toch niet zomaar op het spel om mij vervolgens te bespelen.
Ik leef gewoon volgens mijn eigen leven.
Geef goed advies, een eigen mening.
Dat zand wit moet blijven, naar mijn mening.
Dat water water is, zoet en zout, goed of oud.
Gras zal bij mij groen zijn, onthoud.
Het kalf zal geen koe zijn of vrouw.
Zo ben ik niet met mezelf getrouwd.
Als ik een halve wereld vertel waarom ik van hem hou.

Ik keerde in mezelf en jij liet me netjes uitrazen.
Hoorde je me nou wel of niet praten?
Begrijp me nooit verkeerd, anders hebben dichterszinnen voor jou geen echte waarde.
Dan zal je jezelf afvragen, wat doe je hier toch allemaal op aarde.
Op zijn grond aan jouw voeten.
Spreek hem aan en laat hem je voelen.
Dat is zijn verlangen, een zijn... snap je me lieverd? Jij toch wel nu een beetje.
Wij mensen met zovelen, hij de aarde in zijn eentje.
De wereld verlangt naar ons om te kunnen voelen.
Vertel hem al het goede en geef voor aan de zon hem de groeten.
Laat zien dat hij leeft, laat het bloeien.
Zeg dat we niet zonder zijn water kunnen en zonder zijn bomen.
Dat er niets mooiers is dan al zijn vogels die door zijn lucht heen vlogen.
Dat de zee ook zo zijn reden heeft, en misschien dan, misschien dan voel je dat je leeft.