Alle inzendingen over broche

Meteen heb ik een oordeel klaar na één berichtje over Broch. Hoezo? Wat weet ik nou van haar of over handbal? En dan nog: ikzelf ben slechts een rijmelaar.…

Het is niet mooi verpakt zeg maar rustig lelijk in simpel bruin papier door hergebruik vol kreukels Op watten ligt een broche van eigen makelij de vorm van een hartje, hoe blind ben ik geweest…

De lieftallige jongedame van wie ik jouw portretfoto kocht noemde jou een enge vrouw wat ik maar gek vond want je ziet er keurig uit zo met dat strakke kapsel die jurk met pofmouwen en dat elegant gehaakte borstkleedje die in de nek met een broche versierd is de antieke foto is op de Leipzigerstrasse 128 in West-Berlijn gemaakt en zodra…

Vandaag is mijn beste vriendin jarig al mijn wensen voor haar had ik al in de broche van een oktober engel verpakt ze weet dat ik heel veel van haar hou gewoon omdat ze is die wie ze is spontaan, eerlijk en warm ze luistert ze troost ze droogde mijn tranen bij het verlies van mijn pleegmoeke bij het misgaan van mijn relatie ze…

En ‘t eerste wat hem trof was zo een dame van goeden huize met op zware borst d’antieke broche, die zij ter Borinage en voor d’Aardappel-eters had getorst. Ze had zich juist een cultureel’extaze gefokt en sprak tot John: wat is dat toch subliem en pinkte met een klein batisten doekje een plastic traan die op haar cold-cream viel.…

Wat fotootjes, een kam, een broche, het enige dat je tas nog vult. Het leven hoeft voor jou niet langer. Je hebt genoeg je best gedaan. Ach, kon ik je nog heden, moeder, verlossen uit dit aards bestaan.…

hoe meer hoe minder wat ze gaf was dat ze het luchtledige om haar gewelf voedde met de leuzen uit haar hoofd merkwaardig zoals wolken botsen en de donder zijn pijn ver-licht, zo kon ze zijn zoals het weer de piano bedient op de toetsen van bladerdeeg een broche op haar vest en krulspelden die de volgende strijd ging voorspellen,…

pais en vrede alle haat en nijd werd eindelijk bijgelegd bij aankomst een zoen van Truus voor Mien zwager Henk sloeg Jan ferm op de schouder de familie was na zoveel jaren één gisteravond bij thuiskomst belde Truus nog eens met Mien wat gezellig is toch zo’n familiefeestje had zus Hennie al zolang niet gezien “Zeg zag je, ze had die dure broche…

Na een pijnlijke reis vanuit Roche, waar zijn moeder hem geen blik waardig gunde en zij liever pronkte met een oude broche, dan weer geconfronteerd met zijn onkunde, leed hij nog het meest door haar afgewende ogen en niet zozeer door de kanker in zijn lijf en botten, waar hij zich veel minder door voelde bedrogen, maar wel door haar 'wat kan…

Doch zus wees op haar broche en op haar montre Het was al laat geworden zogenaamd Met wafels had hij hen een poets gebakken En met veel room en kitsch een list beraamd... Die snoeshaan zou ze dra de rug toekeren!…