Alle inzendingen over dakje

was vroeger en nu is nu en wat ik vroeger deed in een handomdraai lukt me nu van geen kanten meer en daarom zeg ik, ging alles makkelijker vroeger en gesmeerder ook van een leien dakje maar nu, sta ik met de dakpannen te wachten tot een ander aanbiedt wat ik vroeger In mijn eentje deed.…

Soms gaat 't van een leien dakje, vaak ben je 't dakje even kwijt. Maar als ik nu op hun jeugd terugkijk, was 't toch een fijne tijd!…

De zorgpremie dat was een incident En met moderne rommelhypotheken Heb ik de woninghobbel gladgestreken Maar niettemin zet ik een nieuwe trend Bij Rutte III breek ik nooit meer mijn woord We doen het dan zonder regeerakkoord…

O my God nooit meer moe waar ben ik aan begonnen star stilstaan op de snelweg is het écht wat ik nu voel negativisme in wandelgangen je huid is zeker niet zo dik kijk eens goed om je heen dakje blijft zolang het nodig is aan de mouw getrokken is het moeilijk te vatten: je weet niet wie je bent als je beter bent…

vingers trommelen herkende het ritme uit het lied ongeduld waar onopgelost nog regisseert wordt de schuldvraag vaak genegeerd blijft het spel de knikkers kleuren omdat de uitslag nooit overwinning zal geuren je nadert het slotakkoord en met een daverende klap is alles tot stilstand gebracht inzicht met spoed van het leien dakje…

we wisten nog geen namen, we waren beschouwelijk weliswaar maar onwetend van de verscholen weg die voor ons lag onbekend met alle treden te gaan wentelend om verharde ondergrond dat het niet van een leien dakje zou gaan was geen verrassing om dorp en land, in stenen steden langs uiteinden van zee en duin we verbleven in elkaars nabijheid…

Dakje open, dan ben je pas vrij.…

Alleen de drank is weldaad in de goot van Boekarest met kerst: de weldaad kost geen habbekrats een leien dakje…

Maar toch, de spanning hier in ’t donker ’s min- imaal, het gaat hier van een leien dakje Waarom? Omdat Rosanna aan de beurt is, voor d’ ander is dat altijd weer een treurnis, zo wordt er heel vaak op de buik geschreven Ga liever voor plek twee, het meedoen is ’t belangrijkst, maak je dat maar wijs, je wist: verliezen?…

het ook niet Want wie verwerpt die verwerpt zichzelf De burnout Is te bestrijden Met vooral respect Respect voor jezelf En hopelijk van anderen Maar anderen staan heel ver weg Van het intrinsieke verdriet, de pijn , Want die kennen het verdriet niet De burnout Wens ik alle mensen toe Die niets meemaken Bij wie alles van een leien dakje…

Ik vlucht mijn leger, mijn vreedzame dakje; 'k heb hond noch geweer, door de nacht loop ik heen, Mijn boezem doorwoelt een knagende smart, En waar ik ook vlucht, zij volgt mijne schreên. Voor mij geen rust, Geen hoop in 't verschiet; Want zij die ik bemin Bemint mij toch niet.…

Hij glimlacht als hij weder Zijn strooien dakje ziet, En dwingt terug de trane Die voor zijn blikken schiet. Hij komt: hij ziet zijn moeder, Maar zijne zuster, ach! Zij kwijnde gans de zomer, En stierf die zelfde dag. Hij stapte zwaar en zwijgend Tot voor haar sponde in huis, En zegende de dode Op 't voorhoofd met een kruis.…

Haar rook stijgt ook zo rustig En golft van 't lage dakje Zo zichtbaar langs die bomen. Hoe mild staan hier die schuren, Die schaap- en runderstallen, Die hooi- en korenbergen! De ganse werf aêmt leven. Hier blinken zuivre vaten, Hier woelen nijvre mensen En huiselijke dieren Zo bezig door elkander.…

Maar in 't priesterlijke pakje Gaat het van een leien dakje. En geen wonder! Godes gratie Geeft van zelve inspiratie; Schande dan de godsman, die Niet iets doet aan poëzie! Blinkt de grote B. ter HAAR, Niet in onze dichterschaar? Wie kent BORGER niet van 't `Rijntje'? Oók een dichter, en geen kleintje!…