Alle inzendingen over douwen

De charme van haar rokje ik douw haar nooit niet in een hokje met een stem zo zacht als boter het is het hart het bloed stroomt als een motor het roer draait bakboord zoals het bloed niet altijd stroomt naar het hoofd kijk maar naar beneden en geloof in hogere machten en lage lusten bloed moet vloeien ook al is het niet in balans dans…

De voort planters sappelen voor dag en douw, met wij in de wei. Zogeheten ongestoord eten dat doen de schransers, anders worden ze met horde mesjokke en brengen angels, met aanhangsels die nog kloppen, in positie. Weest dus beducht op deze ammunitie.…

Maar je geeft de ander zo gemakkelijk een douw en dan is medemenselijkheid maar een hol gebaar.…

Wolken boven de woelige wereldzee laten hun bliksems, gevat in dreigend grauw, neerdalen, geven de golven een douw, vinden en tarten het menselijke wee. Op het water danst een zwaard met stormwind mee, zwaait moordlustig als een woeste tijgerklauw, brengt aanstromende lucht telkens een houw, verraadt onzekerheid, zoekt hechte stee.…

Dees vruchtbare rank Verdrijft ons rouwe Door lieflijke drank, En Hemels douwe. Die hij in ons giet Dit wijntje wil drinken. Hij doet het ons schinken. Uit Liefde om niet. Smaak prince dees wijn In reinder borste Zij doet vrolijk zijn En blust de dorste Met Hemels bediet Dit wijntje wil drinken.…

De douw knispert onder elke voetstap, in dit betoverende winterse landschap. De nacht valt als een fluwelen deken neer, sterren fonkelen, als een hemels schouwspel keer op keer. In het winterlandschap, gaan we samen op ontdekkingsreis, over zachte sneeuw en op glad ijs.…

Wanneer de ruige sneeuw de Alpen niet zal dekken, Wanneer de zomer heet zal ijzelen van kou, Wanneer de locht het land zal weigeren de douw, Wanneer 't gedierte zal de Oceaan uitlekken, Wanneer de noorder-pool de zeil-steen niet zal trekken, Wanneer de grijze wolf het schaap zal wezen trouw, Wannerr de vrouw een man, de man zal zijn een vrouw…

Rozengeur zuiver zoet douw druppeltjes zo klein Haar doornen messcherp kleuren die prachtig zijn Water blauw water blauw golven deinen er gedwee Helder fris geheimzinnig schitterende woeste zee Wolkenlucht kleurenspel zomaar in beweging gezet Welige vormen welke ogen als een zacht donzen dekbed Hoor die prachtige vogels zwevend spelend…

Aan de Oosterdijk zat eens een kras fietsenzaakje waar heel vroeger, toen al emancipaat, de regel bestond ”op een gazelle gaat zelfs een vrouwe keurig rond” zo verkocht Jonkheer Douwe menig fiets voor een knaakje.…

De jonkvrouwe van Schouwen kon men niet de deur uit douwen want ze had zich volgevreten als een echte mastodont Ze stond bekend als lekkerbek en had een heuse derrière groot genoeg om op te zitten om er deuren mee te sperren ze vrat dagelijks zich ongans aan paté en aan bonbons die zij er samen met pasteitjes op de étagère vond Ze schranste…

troostzoekende zieledwalers een streling stroopomdemondziederijen van woorden Muziekfestivals prinsengrachtconcertante van op tv gebrachte pianoakkoorden En dan op de koop toe gratis lunchconcert in laag beetsterzwaag het elfstedenkwartet en middenbeemster trio met klarinet en - klap op de vuurpijl - in hoog catharijne pia douw…

Zoals de meeuw In al zijn koninklijkheid Wordt gedragen door de wind Zo worden wij Dag in dag uit Gedragen door de liefde Van Hem die Uw zoon is, Net als Hij Zijn wij geborgen, Zijn wij Uw kind…

voorjaar zo zal het zijn en ik u bemin ook wij zoeken; is dat niet waar Zo op de ladder; een wankele tree armen reikend boven mijn krullend haar pak ik mijn tak; daar is mijn zee de vlam, ; de gevoelige snaar Boven zijn gekomen vlak bij de wolken zo blauw kunnen we blijven dromen Ja, ik houd van jou 's Morgens vroeg bij een lichte douw…

over de mens Andro de Geworpene hij ontwaarde licht onbekend met een gekozen of bewuste wens, gevallen als een wicht o, Andro, jij wordt een held jij bevecht het leven maar wordt door het heilig sterven uiteindelijk geveld bevrucht door genot en drijvende in een vrouw totdat de natuur besloot over een verkrampende douw…

Op een Oester Een praatzieke oester uit Douwen Was vaak voor geen cent te vertrouwen Haar man vroeg vol nijd Voor nu en altijd In godsnaam haar klep eens te houwen Op een Katje Geregeld gaf een katje in Grouw Een heel oude hond een watjekouw Die vond dit abject En juist dit effect Was nou precies wat dat katje wou…

Niet zo douwen, Met je kop zo onder m’ arm! Zo, laat ik je hier nou leggen; O, wat dankbaar kijk je ‘m aan! Laat ons voortaan – wil je zeggen – Poot in hand door ’t leven gaan…. En zo praatt’ ik boud en blijde… Even strekt’ hij nog zijn poot… Zachtkens zonk zijn kop op zijde… ’n Zucht. En toen was Bello dood.…

Mijn zin in rijmen kreeg een flinke douw. Ik kreeg het voetenwerk welhaast niet licht en daar is het sonnet toch op gericht. Waar ik aan het begin voor ben gezwicht, bleek een te zware klim in dikke touwen . . . SONNETTEN, IK ONTVECHT ME AAN UW KLAUWEN !!!…