602 resultaten.
Een engel gezien
netgedicht
3.0 met 214 stemmen 31.068 In kleurig blauwe golven
als een laken toegedekt
In een veilige haven
voor het juiste effect
Als een vogel in het water
zweef ik als een vis
Ondersteboven
nu voel ik hoe dat is
Ogen dicht geknepen
een eindeloze droom
Lange flarden mist
gaan op in onzichtbare stoom
Onder water gezien
een mooie zeemeermin
Door wolken…
Zeedromen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 467 Een zilte wind
streelt haren
in vergezicht
Het zand knispert
tussen schelpen
in fel zonlicht
Een schaduw slentert
warmte geniet
in druppels zweet
Wolken waaien
blauwe lucht
hemelsbreed
Spiegelend water
door koppen wit
verslonden
En ik droom mee
in het moment
verbonden…
Vanuit het hart
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.595 Gekrekel klonk vanuit het hoge gras
in het vuur van de vroege morgen was
een nieuw geluid opgestaan, vanuit de lucht
dreven wolkenrijen weg, op de vlucht
voor felle zonnestralen op die mooie dag
openden de sluizen en er klonk een slag
van trommels die de stilte deed ontwaken
en klapgewiek van vleugels die spraken
een nieuwe taal gesproken…
Inval
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 973 de kamer lijkt zwaarbewolkt
het licht is spaarzaam
waar schaduwen lijken te verspringen
ik dans over de muren
en verdwijn in de vloer
van mijn gedachten
geen beeld is dromeriger
dan kleur gedoopt in inkt
het handschrift dat fantaseren heet
schilderij in schilderij
het beweegt tot acrobatisch woordgespeel
ik dep mijn kwast in een zomermeer…
Requiem voor de wachtende
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.777 Hij, die aan het levend water danst
zich optrekt aan de branding, volhardend
door de stroming waadt en zich, de mens
in de dichter niet kennen laat.
Nog even een vluchtige blik
achterom, de traan geschonken
aan oneindigheid, de vlucht
verwikkelt in een levensstrijd.
De zwaan vliegt op,
de zon onder en de wind
toont zich een goede vriend…
Monument van stilte
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.822 de lucht
trillend van spanning
een nacht van zwijgen, woorden
overvallen een gezicht
het is te lezen van de daken
hoe te gedragen?
een traan
nuchter van geest en
vertrouwen maakt het rouwen
lichter op de dag
het is geen feest maar het mag
een enkele lach
herinnering
ogen spreken van gedrag
er ligt zwijgen
in het groeiend zien…
Vergeten in hout
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.070 Was het enkel de specht
die het hout verwondde, zich liet gaan
als was het een zonde tegen wil
en schade rest niets meer dan een stervende,
gedwongen tot overgave, verloren.
Hoor, hoe leven verdwijnt
in een geluidloze zucht en toch
schreeuwend om een wonder.
Zo davert de grond nog eens
en weer en kunnen we de ogen sluiten.
Om alleen…
Sinaasappels van geluk
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 968 We rollen van de berg
en springen met de tij, vrij
met handen die doorschijnen;
tussen kaders spelen zonnetjes
in het oranje water.
We lachen later
over het naamloos geluk: proeven
van de zon, drinken uit
beschonken lippen.
Liefde is lang
en gelukkig.…
Smeltpunt
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 754 Heldenmoed is vrij,
gedragen op twee handen
zitten zij
ongenaakbaar
met het staal dat lippen perst
en de reis die beiden
brachten van oost naar west
is nu ten einde; waar de zon
de ochtend raakt is vast thans
vloeibaar tot de avond geregen.
Zo gaan zij op
in een wolkenloze lucht
als druppels in elkaar gevlucht.…
Hongerig
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 497 Nog nooit zo’n zin gehad in verruiming
der zinnen, de piraat in mij gooit
zijn haak uit en vist vette kluiven,
gooit nieuwe woorden over tong
en smaakbarrières en is nergens
zo appetijtelijk als hier: op dit
maagdelijk wit papier.
Maar voordat het schransen kan
beginnen eerst nog een klein gebed:
moge het nergens zo licht verteerbaar zijn…
Onvergetelijk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 659 Wat oud is en bewaard
laat ik door mijn handen glijden:
zand en zaad en scherpe randjes
vormen kringen op de loop van deze tijd.
Een enkel beeld laat net dat
beetje herinnering zien als
kleine steentjes, opspattend
en de ruit weerspiegelt de strijd.
Erdoor, maar niet uit
ik ben erbij voordat ze vlucht
en noem het een herovering
het…
Onzichtbaar gezien
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.207 Werk ik me van oud af
en breek de lagen van het beeld
dat me werkelijk raakt.
Gepolijste hoop ligt
voor het oprapen
maar de onzichtbaarheid van dingen
weet ik niet te missen.
Ik ben uit mijn lichaam gesprongen
heb mijn natuur blootgelegd
om vervolgens
uitgebraakt, versteend:
los gelaten.…
Nachtwake
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 686 De nacht werd een minuut
in een enkele hartslag.
Wind werd geluidloos bewegen
in gedachten
en het gevoel van zijn
niets meer dan een diepe zucht.
Pas toen het licht zich
door mijn gordijnen herinnerde
werd ik me bewust
van de tijd die door mijn vingers gleed.
En ik kwam nader tot mijzelf, sloot
mijn ogen en droomde.…
Wensdroom
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 4.385 Zilver reikt verder dan men denkt.
Vannacht hoorde ik de stilte denken, hoe vreemd
dat er licht slingert van boom tot boom.
Ik blaas de schaduwen uit mijn slaap
en trek me op tot ik van kruin tot kruin
de sterren in de ogen kan kijken.
Vandaag kreeg ik een kaart en een déjà vu
en mijn wens werd een wortel
die reikte naar pieken van jaren…
Gronden
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 929 De wijzers van december
wijzen stilstand in de lucht.
Treurwilgen huilen
bittere aarde en de wind
neemt mijn woorden mee.
De nacht staart in het oneindige niets.
Ik zweefmolen mij
op een vreugdebries, schuil
tussen de vleugels van mijn lente
en schudt de lakens
in mijn paradijs.…
Dichtbij en veraf
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 2.796 met veel liefde
werd tijd rekbaar gemaakt
en lange tochten
werden vruchtbare reizen
naar gloedvolle jaren
in natuurlijk samenzijn
tot een laatste zonsopgang
de rietkraag aan de overkant verlichtte
een laatste reis wordt werkelijkheid
het afscheid is zwaar
maar,
de onbekende bekende zwaait
laat de koffers maar staan
een hand…
Ballerina
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.063 Je draagt de traagheid van het leven
als een molecule om je heen, een gedaante
van sneeuw, een ode eigen als woorden
dansen in hun wals van vermenigvuldiging.
De dichter rust in haar handen
waar de sterren samenkomen in een
scharlaken glimlach en waar geboorte
tot stand komt in de aarde van
haar hemellichaam.…
Melkwitte wegen
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 2.035 Ik ben te armoedig om mij
op de melkwitte wegen te wagen,
te mager om het pad af te lopen.
Mijn vodden hullen mij slechts
in schijnvertoning, het masker
dat ik draag is doorzichtig als glas.
Meegenomen door het zwart
is het maar een kwestie van uren
…
of misschien dat ik zomaar
een bloemetjesjurk aantrek
en mijn balletschoenen om…
Spiegelblank
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.494 Ik heb de dagen weggespoeld
om mezelf terug te vinden.
De zonnebril hangt weer
aan de kapstok, de wolken
uit mijn dekbed zijn gewassen.
Op de rand van een middag
lag nog een restant vlekkend verlangen
dat samen met een bundeltje oud zeer
- in een hoekje van de kamer gevonden -
met het vuil is meegegaan.
Nu de ruiten weer doorzien
ogen…
Wintersprookje
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 566 de winter traint zijn stembanden
een lied van kille noten maakt
het sprookje verrassend eenzaam
de wandelaar waagt
zich stiekem op glad ijs
een dunne laag een bleke zon
en enkele dappere volgelingen
rond zijn voeten
terwijl de vijver
huivert in haar ijzige zelf
vinden eenden hun weg
naar elkaar tussen
broodkruimels
ligt er hoop…
Halfvol
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.178 We gaan onder in een kom
weerspiegelt water trekt
de bol aan weerszijden: dag
en nacht tossen erom.
We liggen tussen twee zijden
drinken van de uren die we hebben,
proeven van pril geluk, proosten
om dan van de rand te glijden.
We knipperen zwart wit
en rijden naar de ondergaande zon.
We dansen in het licht, draaien
en nippen uit onze…
Stormjagers
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 558 De eerste windsels waren te teer
om de nacht te verhullen, ik schuil
onder de lakens van het eerste uur
en zing een dronkemanslied tot
we neerstorten op onze ijsberg.
Teder brengen we de oceaan tot rust,
zinken in de diepte van warme handen
en het vervloeien van de tijd.
Het licht is al wakker wanneer
we opstijgen en met ferme wiekslagen…
In Memoriam
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 2.264 Hij wist de waarheid uit; de onrust
die zijn geweten drukt
hij, de verlater van zijn geest
terwijl de zoveelste metafoor
z’n bloed laat kolken
traant de schrijver in het vuur
van zijn onbegrepen verlangen.
Niet meer, de woorden
die bij elke zucht een grijze haar
of andermaal een slapeloze nacht
en de rots in zijn keel
neemt ademoverhand…
Breekbaar
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.068 hoe de tijd open te vouwen
als de dagvlinder
haar vleugels naar de horizon richt
hoe te verplaatsen
de hemel te verkennen
van leven naar licht
hoe te benutten
de herinnering
van een tel in het eeuwige
de sprong van niets naar iets
als lijnen van mica, gespleten
open en dicht…
Kompas
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.042 Het licht kijkt glazig in ’t avondrood
de nacht verwacht en slaat
het leven dood.
In de woestijn
knaagt een kale rat
aan dorrend vlees, dribbelt
door een vaag visioen.
Er dreigt een storm
en het donker verzandt
in ademnood,
verliest haar grip.
Een eenzame gier aast
blind op niets, geen zicht
geen speling van het licht
en wie…
Orion herrijst
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.045 Een zwaluw rust met bedauwde vlerken
op het schaduwrijk ongerepte strand
waar menig schelp in beeldhouwwerken
zich schetsen laat als scherp getand
het schittert in gelaagde schijn
de schoonheid van het verborgen zijn
Voorzichtigheid gebiedt de vreemdeling
wanneer hij geruisloos nader treedt
in het spoor van een nieuwe schildering
dat zich…
Opstapje
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.506 Waar regen me achterliet; een leeg perron
in middagmist de klok onberispelijk wijzend
naar een lange dag en de zwarte waas – als altijd –
uitwaaierend, me dronken meesleurend in zijn spoor.
Thans onbereikbaar in mijn schaduw
in mijn schoenen, neus naar voren
en een gepijnigde blik richting einder
tot het bekende geluid me weer wakker ruist…
We schrijven nieuwe liefde
netgedicht
2.0 met 25 stemmen 3.749 Woorden die als vanzelf lijken te vallen
onzichtbaar voor ogen maar trillend voelbaar
voor een hart dat met het energiek van een slagwerk
zich een weg baant naar het uiteindelijke paradijs
waar jij in een stilleven onder jasmijnbloesem
een regenboog borduurt en in weerschijn
van zon en maan een bloemenlichtzee werpt
over een lenteaquarel van…
Gestrand
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 798 op de kust
waar vinnen bewegen tot
bezinning
ligt het zand dat zich
fijnzinnig laat beroeren
zo cirkelt het meeuwengarnizoen
de werkelijke betekenis
op leven
opgetogen
ebt de vloed zich
als een lange adem
naar mijn
ontwaken…
Ik vlucht en ik pen
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.592 Zo zien mijn arendsogen
alles in vogelvlucht
en dwaal ik door een tunnel
van dramagolven zwevend
over het berglandschap
van dit nog onvoltooide perkament.
Zo beklim ik de horizon
en duik in een hemelstorm,
spiralend beschrijf ik
een ervaringsboog tot
waar ik eindig
en weer begin…