Hongerig
Nog nooit zo’n zin gehad in verruiming
der zinnen, de piraat in mij gooit
zijn haak uit en vist vette kluiven,
gooit nieuwe woorden over tong
en smaakbarrières en is nergens
zo appetijtelijk als hier: op dit
maagdelijk wit papier.
Maar voordat het schransen kan
beginnen eerst nog een klein gebed:
moge het nergens zo licht verteerbaar zijn
als tussen deze letters die het bloed
zo heerlijk kolken doet en men
voldaan de inwendige mens
bedankt voor zijn voortreffelijke keuze.
Genoeg nu, val aan, botvier uw lusten,
geniet van dit gedenkwaardige moment
en weet: er zullen er nog vele volgen.
Geplaatst in de categorie: taal