Alle inzendingen over gevloek

gevloek maakt mij niet voller geweld doet mij niet rollen leeg ben ik het liefst dan laat men mij met rust…

Het is uit, het is gedaan Ik ben je moe en wil je kwijt Geen gevloek geen respijt Veeg mijn liefde van de baan Maar toch, ik krijg je niet opzij gezet Dus neem ik jou terug, mijn sigaret…

Maar kan men niet beter proberen om zelfinzicht aan te leren in plaats van gevloek en gezucht. Want zit je lekker in je vel, dan volgt al het andere meestal wel.…

Maar kan men niet beter proberen, Om zelfinzicht aan te leren, In plaats van gevloek en gezucht. Want zit je lekker in je vel, Dan volgt al het ander meestal wel.…

Steek je middelvinger niet steeds op Snijd de “truttenschudder” toch niet af Staak gevloek en antivrouwgeblaf Zet dat checken van je smartphone stop Jank niet over stapvoets filerijden Dat doen wij wel na je overlijden…

vanaf de vliering naast de dode duif luister ik naar het zoeken van de soldaat de tafel verschuift de stoel valt om geklop op de muur vreemd boos gevloek dan is er stilte het huis is in rust met zwetende hand streel ik de duif…

Geen Karst dit keer, geen verf of zelfs gevloek; maar wel een coup uit onverwachte hoek.…

een donderend gevloek maakt zich meester van tijd en ruimte het werkstuk telt niet meer, zomer wordt winter door die ellendige rot splinter…

De Sint is in het land maar kijkt niet blij Ze mogen straks zijn opperbaas uitschelden Ook onze lieve heer moet het ontgelden Misschien rijdt Sint uw huisje wel voorbij Dus vindt u niets in d’ één of and’re hoek Echt geen recessie...’t komt door uw gevloek…

Ik zoek al zwevend van hoek naar hoek zoek al zondigend en jij hoort mijn gevloek verontrust houd ik mij vast angsten steeds niet geblust wat wordt er dit maal afgelast de wind blaast mij haast bewusteloos Het vaste onder jou voeten is drijfzand bij mij ik zal het beslist beboeten dat eeuwige verlangen naar een tegenpartij…

hoor geluiden op de achtergrond een harde stem gevloek terwijl mijn hand jou zachtjes zoekt voel weer de paniek je hart verstenen nu even niet zie je ogen en je lichaam gaat niet open pas later in een lucht geklaard kom je weer los mijn hand dichtbij en jij geeft eindelijk je adem vrij…

Ik breek het brood in stukken geslagen breng de kelk met wijn aan volle lippen je witte boord knelt zweetdruppels vermengen het heilig water als een samenzwering in goddeloos perspectief het gezang van Engelen verheven smeek ik met zondige ogen een hoogtepunt in heilig gevloek mijn handen likken zwarte krullen jij bent meer mens…

nu ik het dromen heb opgegeven lijkt de wereld eens zo luid ik trek me terug schik het huis naar het noorden genoeg tot alles en tot waanzin naast geraamtes; het lege staren, de weg terug het verwensen van herkenning en de diepte binnenin mensenvreemd en daarna verdwenen draag ik het gevloek op heupen of waarin ik ga geloven…

Ik raad gevloek niet aan, maar snap nu dat het fijn is om je af en toe te laten gaan. Ik wond me op over dat gekloot op aarde en het duurde godverdommes eer dat ik bedaarde. De mens raakt dan wel aangekleed, maar wordt ook meer en meer proleet en ik acht hem inmiddels minder dan de apen.…

Alles wat in die vier dagen boven komt - gelach, gehuil, gevloek en genot - verdwijnt daarna weer een jaar onder de grond…

Gevloek achter de dichtgeslagen deur. Is er iets met de dienstregeling mis? Of heeft de beste man problemen met zijn vrouw? Alleen het licht is aan, en plotseling wordt dan toch de motor in werking gezet. Als de arme donder maar niet doordraait en misschien moeten we iemand waarschuwen.…

dit huis met haar lege kamers en jij, met je vele vervlogen dromen jullie passen niet bij elkaar jij erin en het huis rondom jou gevloek is wat ik zie dit einde werd voorspeld zoals zovele anderen nam je het niet ernstig teveel bezig met morgen was er altijd het verval een brokkelmuurtje meer of minder dank de bouwer maar nu is er niets…

Nooit gescheld, gevloek, gekat Gesmijt met meubels, kopjes, deuren Zelfs niet eens een dagje zeuren Geen kat en muis tegen elkaar Gewoon normaal, dat jaar na jaar Ook geen traan of groot verdriet Van dat alles was er niet Wij raakten elkaar uiteindelijk kwijt Zonder maar een spoor van strijd Met schuldgevoel, een hart van steen Koos ik voor…

zegt dat ik niet zo apart ben als ik denk en ik wil dat ook wel denken maar ik denk anders ik begrijp de ware gekken beter dan de ware normalen die beduvelen de boel maken het zootje nog groter met bibberloze hanegekraai in mijn hart blijf ik altijd klein ik snap de botte verharding van anderen niet hun blinde woede en vijandschap hun gevloek…

poëzie en een vlaag van buiten, een vraag verdwijnt in glans verandert het korte lot; zacht in dromerij leen mij de stilte ver weg van het gevloek, krabbend aan mijn wang hard en kort door nachten geslagen want jij en alles in deze cirkel verzen, het woord, mijn ziel staan stil voltrekking, voltooiing verklaard…

Gescheld, gevloek, gespot, Sociale media-faam. Men maakt alles kapot Wat niet past in het kraam. Kritiek geven is hip, Zichzelf wat aandacht schenken. Men doet zoals een kip Te vaak aan hokjesdenken. Het lijkt precies een levensles, Je zal het altijd zien: Nooit krijgt iemand nog een zes, Maar wel een twee of tien.…

Getier, gevloek en gekrakeel, verlaten galmend zijn kasteel. Tezamen met een roeten wolk, een bezem en het diendervolk, zes ratten plus de hamelfluit, een brandweer met zijn brandweerspuit. Ja, zelfs Jonkvrouwe Hoepelrok, springt pardoes uit haar torennok. Ze zweeft gelijk een kiekenveer, al tollend in de slotgracht neer.…

Vredeloze nacht, donker boek vol duistere verhalen, tong vol van kracht, snijdend gevloek in vergane talen. Oh vuur van verterende vlammen, poëtische bron van furie en razernij, ontbrand al uw geheimen tot in ontvouwing en krijs verdoemenis tot waar u reikt.…

een reeks van twaalf galmen vier mannen aan de tafel rondom hangt de rook uit leeggeblazen longen het einde aangekondigd van een overjaarse zondag er ligt miserie op de ronde tafel meelijwekkend en ook uitdagend onder gefronste oude mannenblikken breekt de stilte in duizend stukken onder het gevloek van een verliezer of drie, ellende loont…

Na wat geworstel, gevloek en pijnlijke kreten, Werd Sint die avond de cel in gesmeten. En zo eindigde hij zijn dag zonder kado, Via drank, sex en geweld op het bureau. Dus lieve kind, al spijt het me zeer, Voor jou is er geen geschenkje dit keer. Maar kop op schattebout, nu niet getreurd, Misschien ben je straks met Kerst aan de beurt.…

Deze dozen vol gevloek behoren tot het populairste, met cynisme de garantie voor een lucratieve deal en ook de humor is winstgevend. Lachen willen we! En met zijn allen.” “Nee, ik wil niets van dat alles. Heeft u medicijnen tegen twijfel, tegen angst en negatief gevoel misschien?…