ik zou je willen houden
nu ik het dromen heb opgegeven
lijkt de wereld
eens zo luid
ik trek me terug
schik het huis naar het noorden
genoeg tot alles
en tot waanzin naast geraamtes;
het lege staren, de weg terug
het verwensen van herkenning
en de diepte binnenin
mensenvreemd
en daarna verdwenen
draag ik het gevloek op heupen
of waarin ik ga geloven
weerloos
woon ik samen
op koude lippen van illusies
-----------------------------
afbeelding: beeldentuin Dehullu 2008
kunstenaar: Christien Dutoit
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 4 juli 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
En je laatste zin die bevat schitterende beeldspraak: "Weerloos woon ik samen met lippen van illusies".
Beter kan je het niet verwoorden: ik krijg er rillingen van.