Alle inzendingen over gewend

1 april grap afgeschaft? Laat me niet lachen! Gewoon nepnieuws ja toch, niet was getekend Jan Krediet u wel die van 'Jan Krediet is dood' (ik leen geen geld meer uit) 'Jan Krediet woont hier niet' (er moet contant betaald worden) En maar lachen!!!…

Nu jij niet meer bij mij bent wacht de nacht met vreemde stilte ik was jouw stem zo teder gewend omring het duister nu met kilte ben ik alleen, o nacht zo lang hoor ik slechts in tranenzang hoe dwaas ochtend zal aanbreken zonder jou in mijn vizier eenzaam is het wachten hier dat mijn hart niet meer zal hopen.…

vertonen het dennenbos is bruin en niet meer groen de zon gaat nog mooi onder ‘net een plaatje’ maar de bescherming van de ozon is verdwenen de kernwapens zitten verborgen in de grond ook zonder zonnebril aan ieders oog onttrokken speels pak ik weer de hand aan van de toekomst ik word bedrogen, maar ik ben er aan gewend…

handen schudden met elkaar een lachje hier en een glimlach daar een minister-president is dat wel gewend met veel woorden niets zeggen dan hoef je ook niets uit te leggen een minister-president is dat wel gewend verguisd en bewierookt met lastige vragen bestookt een minister-president is dat wel gewend steeds in de schijnwerpers staan…

Waarom ben ik nog niet gewend aan die verdomde eurocent ?…

De tijdrit deed hij op een nieuwe fiets, Hij moest en zou een nieuw model gebruiken. Hij zou ze wel een poepje laten ruiken, Helaas voor Bauke werd het driemaal niets. Dus durf ik (weer) de stelling te poneren Dat je het op een oude fiets moet leren.…

Net als bij die onnatuurlijke stilte steun ik op het leenwoord, gewend aan lokale verdoving als ik ben. Ik vul. Net als. Mijn plaats. Maar waar? Op het strand laat ik mij deze eenmalige zomer niet zien, zelfs anoniem niet, gewend als ik ben. Het onweer blijft uit. Maar waar? Net als.…

Bladstil de middag meer blauw dan wit de hemel geen vogel die zingt een Novemberzon verrast ons wij gewend aan regen…

Ik raak eraan gewend met jou te leven. --------------------------------- uit: 'Lichtzang' 2001.…

och, nog even en we zijn er aan gewend de tot nader order uitgestelde tijd en de moeilijke dagen zijn alledaagse dagen geworden…

Een grasmaaimachine uit Vleuten, gewend in de winter te teuten, kwam haast niet tot rust en zei, uitgeblust: ‘Echt overal voel ik nu scheuten.’…

We kunnen nog heel wat leren van de vogels met hun fijnbesnaard gezang alles in harmonie en op het juiste moment maar bij ons is de fijnbesnaardheid soms een kakofonie omdat we zo aan eigenbelang zijn gewend…

LHTBIQ-ers hebben veel minder last van de warmte zijn zo gewend aan toegewenst eeuwig branden in de hel 40 plus is voor hen een lachertje zijn wel honderden graden gewend en volgens de Islamieten worden ze ook weer eeuwig lang geboren/herboren om dan weer heftig brandend te sterven in een duizendgraden hellevuur maar weet je wat het…

zo gewend ben ik aan stilte onzichtbaar in een wereld overvol soms raak ik iemand zomaar aan en vraag, toe zie mij zie mij, als het mens dat ik wil zijn maar altijd weer vervolgen ze hun weg…

De zon staat op haar hoogste het zomert ze zonnen een plecht vaart door de weide een onbewogen vlag gewend aan veel het gras staat hoog het zomert ze zonnen onder meer…

Als ik aan het geluid van de stilte net gewend ben geraakt, is het de hond wel, die me met zijn blaffen te verstaan maakt, dat stilte, die oorverdovend werken kan, de hond zelfs teveel is!…

Je bent die richting zo gewend, Dat je geen andere meer kent, Zo ongeveer. Meer mogelijkheden zullen blijken, Als je naar alle kanten hebt kunnen kijken.…

Je bent dus teruggegaan daar voelde jij je thuis al waren er verzwarende omstandigheden, maar je was er aan gewend het alleen zijn met die ander zo mag jij alleen jezelf daar ben je mee bekend…

zonder wensen Als je als Indo geboren bent bloed en tranen hebt beleefd dan raak je eraan gewend dat je als Indo geboren bent…

ben ik ergens in zekere zin een vlucht naar woorden of fantasie en verloren strijd tegen meedogenloos hardvocht doch mijn wang tot werkelijkheid gewend kwetsbaar maar bestaand ik meen van wel…

Waar ben je nu als wat je bent Wat te zien is is niet gewend Vervaagd door het verdwijnen in de mist Misleid door je schaduw heb ik mij vergist Je contouren leken zo sereen En toch de wolf in schaapskleren als vroeger en voorheen…

Morgen ga ik uit. Ik ga dan in een auto, met veel haast. Zo'n ding dat steeds zo snel, langs 's Heren wegen raast. De laatste tijden voel ik, ik kom wat achteraan. Het gaat me veel te vlug, dus heb ik mijn ogen dicht gedaan. Het gaat wel altijd goed. Het ligt dus vast aan mij, o jee. Iets wat gebeurt van binnen, maar toch, ik moet wèl…

Zo verstard door jouw ontkenning, ben het gevoel echt niet gewend... raak er niet van in de stemming, maar juist vol van sentiment... Zo gehard door jouw kilte, kijk er écht niet meer van op... door gewend te zijn aan jouw stilte, denk ik soms teveel hardop... Zó apart maar heel sereen, verlang ik steeds maar naar jouw stem...…

Het duurt een poos voor je wat gewend bent aan het duister en je ogen weer wat om je heen kunnen zien.…

Ik weet nog dat je mijn hand pakte en hoe zwaar die werd stenen dragen was ik niet gewend waarom, vroeg ik me af maar zweeg de last tot meer pas toen je verder liep begreep ik het je tred was lichter…

Het weer is soms te koud en soms te nat, En dan is het zo warm als nooit tevoren, Iets lijkt wat wij gewend zijn te verstoren, Ook nu in juni is het niet je dat. Maar eigenlijk is het zo slecht niet hoor: Want wát zou het hier dooien als het vroor!…

echte man draagt een zware tas Iemand die zegt ga zitten op de bank, want ik kook voor jou vandaag Iemand die je leven ontlast, zodat je er niet alleen voor staat Dat is eng, want een echte vrouw die kan alles alleen Maar een echte man laat haar er niet alleen voor staan Al is ze dat gewend...…

Dus Mabel is, blijkt nu, wel wat gewend. Het toont dat ze van zelfvertrouwen blaakt. En dat ze carrière heeft gemaakt.…

Aan de dood ben ik langzamerhand gewend zolang het niet te onverwacht en te onbegrepen zoals een mooie jonge vrouw die behangen met springstof een heiligdom binnengaat zeven tellen aarzelt knopje indrukt en afgaat…

weer een steen en onherroepelijk nu de zomer twijfelt om nog wat te blijven het afscheid uit te stellen wordt jouw naam hier toegevoegd niet ver van andere geliefden ruimschoots al aanwezig en gewend aan nieuwelingen aan mijn voetstap, ingehouden maar toch ferm…