Alle inzendingen over jeans

Ik woon niet waar ik meen te wonen als in het donker van deze venster- loze kamers de letters van jouw gele naam op elke muur mijn eigen zwak- heid tonen. Het is laat. Ik heb me- zelf ontdekt. Hoor je, ik heb gezegd: "Ik woon in andermans huizen waar tuinen bloeien, steeds, als 's zomers. In de tropen." Mijn tere pen trekt uitgeschoven…

hoop in bollende Jeans Vormen een gruwelijke blauwe rij En ergens in dat schrale land Wachtend voor de lemen hut Zitten zij heimelijk te filosoferen Nog even en dan bewijst het zijn nut…

Gedichten van (h)erkenning Gedichten van Jean Fermate verdienen aandacht tijdens afscheid tijdens schouw tijdens scheiden tijdens rouw Jean Fermate die speelt gevoelens, woorden, passie voor een ieder: kind, ma of pa want het dichten van Fermate laat verse sporen van (h)erkenning na… Deze hartenkreet draag ik op aan Jean Fermate…

Vandaag heb ik veel naar mezelf gekeken, Dat moest ik doen van Jean-Pierre van de Ven Omdat ik op ‘Blue Monday’ depri ben. Persoonlijk is mij daar niks van gebleken. ‘Blue Monday’ draai ik nu van good old Fats, Jean-Pierre, nog wel bedankt voor je gezwets!…

Je jeans zonder jouw billen waren gewoon een spijkerbroek. Ze lagen te wachten op de trap, konden zonder jou geen treden gaan. Met al mijn verbeeldingskracht dacht ik jou het denim in. Het had geen zin. Ik kon de pijpen niet laten staan. Daarna nog even nagedacht. Of ik je zou bellen. Wist alweer, het heeft geen zin.…

treintje van Mon Chou dat niet voorop rijdt maar van voren dat botte pech malheur is 'n verzorger een soigneur is grote klasse hier grandeur is en iets griezeligs horreur is Hij degradeerde Dijkstra, Smeets en Rooks tot bleke betten het nog niet waard een asbak onder zijn sigaar te zetten dus daarom deze eis; vanaf dit voorjaar alle tours Jean…

Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De zon en ik hebben wat samen en dat noemen we uitstraling Bedankt heerlijke zon graag gedaan Jean!…

Als Edith Bunker kraaide ze een tune Terwijl ze een geschoolde zangstem had Alsook een dieper stemgeluid bezat Jean was volkomen anders in haar doen Haar rol was, tot in iedere gradatie Een onvermoede diepe transformatie…

Mijn vriend Jean Pierre Rawie, de muzenvriend, Die ook vaak wordt bezocht door wraakgodinnen, Verzet nu in Italië zijn zinnen. Hij zoekt de rust die hij wellicht verdient. Daar zijn nu vloedgolven en modderstromen. Je vraagt je af: hoe zou dat nou toch komen?…

“Crapuul of bandiet” dat zijn ze wel allemaal die met hun lang haar en hun vuile jeans-vesten zei een opgedirkte man, in maatpak met das die zelf was opgepakt voor het verkopen van warme lucht aan oudjes die langer wilden leven!…

Johny & The Blue Jeans trokken blue Jeans aan. Lang voor het Europese Monumentenjaar legde nog één coaster aan, er gingen aardappels aan boord voor overzee. Dat was een overwinningsdag : fier keek je naar het zuiden, waar de zee en het verfoeide Vlissingen lag. -------------------------------------------------------- Jan J.B.…

boven mij spant blauw de kroon de ondertoon een bloemenwei mijn jeans is hemels ik trek het groene t-shirt uit de wind speelt nu opperhoofd alles is wild en vredig als vergedragen kindergeluid en in het verre westen troont nog lang geen zon…

Al dat 'geschrijverij', gezwets, zo stom "Jean Fermate, is ie niet 'n beetje dom!"…

Jean-Paul kon heel wat kinderziektes krijgen, Ik noem slechts roodvonk, kinkhoest en de bof. De kinderziekte die hem echter trof Wist hij tot nu succesvol te verzwijgen. Wat helder is -hier past geen welles-nietes -: Boëtius kreeg in zijn jeugd rachitis.…

Jean-Jacques Rousseau zei: Ik denk dus ik ben Feiten zijn interpretaties, zei Nietzsche De tour win je in bed, niet door te fietsen Van Zoetemelk. Citaten die ik ken Zoals Thoreau zei: het zijn idioten Die het allerliefst grote denkers quoten…

Nu ik opeens haar benen zie, met die ronde, wond're dijen, zacht, eronder hard, spieren die soepel door jeans heenglijen. Met ied're wiegende stap, zo'n lange, beetje lome, deinende vrouwenstap, ze dichterbij zie komen. Word ik wee zoals een man dat alleen bij zo'n vrouw kan.…

schitterend, prikkelend uitdagend heupwiegend jeans getekende biep haar schattige kont, zoals ze liep mijn oude ogen, niet meer zo sterk fixeerden toch dit achterwerk zag ik nog wel goed was dat nu echt...een poep!!! verdorie, ik heb zojuist een gat gedicht.…

(Jean-Luc Ponty - Mirage) http://www.youtube.com/watch?v=bKkMvBvyqvE…

”O Jean-Marie, ik wil zo graag een breuk Als jij de Holocaust weer eens ontkent Vindt tout le monde jou een klerevent” “d’Accord, Marine, ik lig al in een deuk!” Beschaafde stemmen krijg je zo cadeau C’est magistral et supérieur, chapeau!”…

In Brussel stond Geert met een grote schaar Om uit Europa's vlag een ster te knippen En het journaille hing weer aan zijn lippen Islam, de gulden, knip en hij was klaar Die gele ster is voor zijn running mate 'Le Jean Marie', die daar wel raad mee weet.…

Liefhebben is een zaak van het hart probeer elkaar niet steeds te veranderen dat doet alleen maar pijn maak in plaats daarvan een start om te helpen het beste in de ander te onthullen dan bied zich een keur aan mogelijkheden waarin we zelf onze keuzes zijn (vrij naar Jean Paul Sartre)…

En vanuit die chique wagen ziet ze heuvels die oneindig glooien in de ongestreken plooien van de jeans die ze zelf nooit zal dragen. Kleine meisjesromantiek werkt ook in een textielfabriek.…

Baron Jean-Maurice Guillaume Van Bach Klust Eght Gheen Reys-Tebrij en freule Marie-Hélène Gertrude Doeterdan Nogh Schepke-SuykerBey, bewoners van kasteel De Pronkerighe Haen, kondigen u met trots de stuitgeboorte aan van hun dochter Aspr..., voor de rest was er geen plaats meer vrij!…

Verwachtingsvol met kloppend hart roep ik gedempt tot ziens, als ik het niet meer overleef, ik was een tas van jeans.…

zwaan zwaan zo mysterieus laat je niet verleiden die onheilspellende onderaardse rivier af te gaan waar leidt hij heen geesten zullen je bestoken je zult mogelijk worden gebroken zwaan lieve zwaan van Tuonela beperk je enkel tot het zijn van het gezicht de naam die Jean Sibelius heeft gegeven aan z’n symfonisch gedicht…

Spinnende poezen Op zonovergoten muren De eerste mieren onder mijn deur Ik weet ik ben wellicht te oud Maar in een zotte bui Koop ik een jeans met designerscheur Flanneer door stadsparken Met intense geuren Vind mezelf weer uit Op een laat terras Veracht de nacht Die straks Alles weer verdrijft In aanzwellende duisternis En ik, ik proef…

Je ruikt naar de zee, oud touw en zout Je kijkt wat geil, je lijkt wat stout Je strakke jeans houden je billen bij elkaar een petje scheef op je blonde haar Je was er opeens, vroeg 's morgens in mei als de lucht geurt naar lavendel en bloeiende hei in de vroege morgenstond loop ik met de hond en hoop iedere dag op je stralende lach.…

bij het bereiken van mijn leeftijd hoor ik goddank het fluiten van de vogels nog leve de uitbundigheid van de poëzie mompel ik binnensmonds en daarbij is het koesteren van een mooie dag al winst in het seizoen van de herfst blijft er niets te raden over…

doe je niet Voor de lol - maar Omdat het pure Noodzaak is Zeg jij de literair Journalist die Graag weten wil Waarom de dichter Dichter is - en van Jou hoort dat deze Altijd zijn eigen Eind is maar ook Zijn begin en als zodanig Zijn eigen wereld schept Want daar woont ie in Inspiratie: Interview van Jean…