Alle inzendingen over koeken

Recept voor tien gebraden stellae maris In duo vorm maar zonder rijm gebaard Banaan vergeeld met stracciatellabaard Maar zeg niet dat het smaakt noch dat het waar is 't Is zoete koek, ik sla dat zootje gade Hun ster van michelin... wàt een boutade!…

Het vormt een plaag, ook op tv Ons land is van het spel bezeten Waarom het leuk is, zou 'k niet weten Men schopt een bal, die rolt prompt mee Ik ga pas kijken naar die sport Wanneer de voetbal vierkant wordt –…

rond de kerk en op de brink staan heel veel kramen kunst en kitsch zijn hier te koop en ook koek met zopie de dorpsomroeper doet zijn werk behangen met medailles toet, toet, hij roept zich schor net als eeuwen her Montmartre op een zandrug in het Gronings land…

Maar dít keer was die hoogtijd écht een feest: we waren eensgezind, ‘t was koek en ei met onze smartphones steeds zó knus erbij!…

je doet je best sticht een gezin alles koek en ei voor de zekerheid stort je jezelf op lange termijn dat huis die zekerheid moet er zijn en dan is alles zomaar voorbij vrouw loopt weg kinderen vol verwijt baan ook nog kwijt niemand staat je bij je wordt uiteindelijk afgerekend op wat je bezit…

er deed zich een voorval voor bijgestaan door een gedachte ergens halverwege de verte en gedurende het kijken het aandachtspunt was een omcirkeling op de kaart weliswaar geen gesneden koek maar toch omvangrijk helder en torenhoog, dit was zonder twijfel te danken aan een geheugen zo elektronisch dat het werkelijkheid leek herhaling…

God noch gebod Alleen navelstaar Zonder vaccin - Laat mij raden maar Egocentrist Teveel koek en laar Dolce far niente Denkt niet aan gevaar Van covidbesmet Ambulance brancard…

de trommel is dicht koekjes wachten uit zicht de verleiding is groot ik raak hem -voorzichtig- aan maar LAAT hem staan nou ja, even dan gewoon even kijken door 'n kier ik ruik de heerlijke geur roomboter in koek ik zucht tweemaal diep voel aan de riem van mijn broek "....moet kunnen"…

stond aan de straat toegepaste kunst: Een bank om in strepen weg te zinken Koek-met-koffie uit mokken te drinken met uitzicht Op de Rijn het heen & weer van vaartuig,aken We zouden uitroepen slaken van verwondering Want...een ding: kunst is er voor ieder de lopers en 'de zitters'.…

We gaan met de familie bij een zieke op bezoek we geven hem wat appelsap en een gevulde koek We zitten met zijn allen te zeuren aan zijn bed van voel jij je al beter hoe maakt de zieke het? En als de tijd weer om is en we moeten gaan dan is de zieke opgelucht en lacht dan heel voldaan.…

Elke poging op mijn scherpe tong gestrand wil ik nu een maatje vinden mijn hart is leegstand beu Ik maak honingzoete zinnen op zoek naar wie mijn koek wil slikken, zich laat verstrikken in mijn plakkend web Maar één voor één glijden ze door mazen, geen trek in suikerspinnen ik blijf alleen en dat smaakt bitter…

Een jonge vrouwtjeswesp zat op de loer voorzien van zijden vleugels langs haar taille ze kon geen letter zien, las dus in braille wat een imker doet met moerbijvoer ze slikt 't voor zoete koek, het arme kind ze was immers nog ziende stekeblind ...geen wesp die 'moerbei' zei, als stille hint...…

M'n kraag hoog De jas dicht Geen betoog Alles ligt Open en bloot Lezend verlicht Alleen het rood Van de kou op je gezicht Er valt geen sneeuw meer Alleen nog hoop Keer op keer Geen koek noch zoop Zo meanderende de winter En het geluid ervan Richting wat verbeelding En nog zo wat dan…

Soms raakt Ivo de Wijs ietwat van slag Verslikt zich in het ritme en cadans Slaat dan een flater en raakt uit balans Dan maak ik daar dus dankbaar van gewag: De Sint kwam bij ons op visite Met heel veel koek en weinig gard Hij kwam tezamen met twee pieten Voor vijfenzestig euro, zwart Ach, ook een duizendpoot draaft wel eens…

De koek is op. De muisjes zijn bevroren. De boter ligt onneembaar in de vloot. Ik poog vergeefs een huivering te smoren: april betoont zich wreder dan begroot.…

is op, dus bekijk jij het maar Het vertrek van hem Hij denkt zo makkelijk, ik trek hier een streep Voorbij de relatie, het maakt hem niet week Ze zit in de sores, huilt dag en ook nacht Had van zijn leven, alles, maar dit niet verwacht De jeu is eruit, de koek wat bedompt Maar of hier nou echt, de breuk dan door komt?…

Het wasgoed gaat stinken potten en pannen koeken aan, haar huwelijkskleed rafelt en vervuilt onder zijn boze blikken.…

De deur had ik open want wilde hem nog iets vergetens mee geven Toen kwam hij met een halve koek van de winkel en stopte ‘t me toe Ik brak er de helft van, want verslavend en zoet Dan nog een zoen die we twee nachten lang hadden gegeven Gevaarlijk, ons experiment had ik gezegd want nooit weet je hoeveel je je daarna aan elkaar hecht…

Met zo veel liefde Verbouwd, zorgvuldig Opgekweekt op dat Kleine stukje grond Waar in eenvoud Met gelijkgestemden Het gewas alle kans Krijgt zijn bladeren Uit te slaan om voor De mens gezonde voeding Te zijn - met in de nabije Toekomst bemesting van Heel andere koek: Er wordt asregen verwacht Niet van een uitbarstende…

stormen golven zeeën tranenvol zoet en zoute vrolijke en stoute lustig gaan en komen uitgediepte dromen knipogende maan schijnt telkens ouwe koek op hunkerende liefdeslanen die verlangend naar iets anders slurpen even niet verdriet genoeg de kroeg wenkt lachend hij leest vandaag maar eens een humoristisch boek…

zie hen tevreden zitten achter koffie met een koek ze kennen elkaars verhalen alle sores zijn al duizend keren doorgeploegd nooit heeft hen dat verveeld "weet je nog van oom Theo die ons altijd stiekem kneep als hij dacht dat niemand keek"? heden en verleden zijn verweven door duizend kleine draden samen kijken ze…

dit evenement bezocht wilden wij niet aan ons voorbij laten gaan zagen iemand de tombola winnen ze ging met de hoofdprijs naar huis (één mud heidekartoffels) deden ons tegoed aan koffie met koek worst en braatkartoffels met uiteraard een groot glas bier zo hebben wij de dag met een gevoel van tevredenheid toch maar weer mooi kapot…

Weet jij wel wat het betekent om thee te schenken met melk die je zelf gemolken hebt vanmorgen vroeg, van de mooiste koe van friesland, of misschien zelfs van de hele wereld Om koek te eten die je zelf gebakken hebt; met je eigen handen gekneed Om de kinderen te zien die je zelf gemaakt hebt met al je ziel en zaligheid Of eh...…

De sprookjes die men ons vertelt vanuit regeringshoek, komen van mijn kabouter, voor hem gesneden koek. Met hem bij ons is het zo fijn en als ik hem soms mis, dan doet hij zeker in Den Haag werken der duisternis. Efeze 5:11…

Ik zie mijn Elfstedentocht palen zijn geslagen om waterverzet te vertragen ijs te laten leven en met zicht op de finish de Bonkefeart waar het koperen kleuren zonnedalen de eenzame molen hemels doet bestaan wij koek en zopiekraampjes zalig geurend hartverwarmend doen verrijzen tochtrijders pijn en vermoeidheid vergeten in het helpend…

Elk jaar komt hij op bezoek met in zijn hand het grote boek hoe komt het toch dat hij alles ziet dat komt door zijn knechtje zwarte piet die speurt als een echte spion en loopt over daken en klimt over het balkon piet vertelt dan alles aan de sint het goede en kwade van ieder kind tijdens een bakje koffie met een stukje koek schrijft de sint…

Bij eerste lezing zag ik in de ouderwets traditionele oerfriese oubolligheden een eenheidsworst van kneuterige ijsbaantent met koek-en-zopie in de weidse vlakten tussen Tjeukemeer en Bartlehiem Doch bij nader inzien bleek het een reïncarnatie van Eise Eisinga met doorlopers, en IJ in plaats van Ei in de persoon van Maarten…

Vroeger kwam bij ons een vreemde vrouw die jurken maakte van kapotte broeken en soep van groente die was weggesmeten die lappen breide van verdwaalde draden en overvloed van bodems los kon schrapen, die planten overreedde tot gedijen en koeken vulde met een hart van spijs en als het nacht was liep ze weer naar huis en kroop in bed…

Wachten, op de treinbus De trein, een technicus Kiosk koeken, lauwe koffie, dure prijzen, euro's lichter Zonder te reizen Twintig kilometer per trein, iedere dag weer Een kilometervreter de trein, vertraging Vijf, per maand ongeveer `t is weer zover; gestrand, tot dusver, niet ver Lichte treinen, zware lasten…

een laatst sneeuwgordijn rafelt losse plukjes hagelt kleine stukjes in smeltend samenzijn de noordooster klaart de lucht en na een aard uitstralen kunnen we de schaatsen halen wij zijn niet uitgeblust laten snelheid ons plezier bepalen op sloten en kanalen met koek en zopie in de rust eindelijk gaat de vorst de erfenis inschalen…