Alle inzendingen over krab

Miljarden stippen maken een raster Geen halo maar een masker Je naam klinkt veruit In stilte schreeuw ik het uit Het pad is bekend, niet recent Droog en hard met verdriet doordrenkt Glad als olie op glas, onbedacht De slang grijnst en lacht Een goed aardige dans Geeft een tweede kans Zon bevecht de duisternis Het breekt lagen vernis Ik krab…

Ik krab en schuur, hoop op een zwakke plek aan één der zijden. Als de steen niet wijken wil breekt hier dadelijk mijn verzet open in een stroom die zich over elke barrière in geur, woord en gebaar naar jouw natte lippen tilt en dan … stil me maar…

Hoog een rode krab spat op het groen en het wit en het blauw bezeilen met woord en al de hemel. Hoe wonderschoon is niet het schip. Het vliegt. Wilde wervelingen worden met kleuren aangedaan tot de pijn het einde van de schreeuw aantikt. Stik: niemendal heeft het litteken weer aangeklikt. Op. Weg.…

jassen je ziet ze onvertogen nieuwe mantels passen soms met gele zakjes achter lijven zonder lekken Waakt bij jeuk want wilt u krabben aan uw teen zoek meteen hun losse schaar bij uw voet beneên ze verschalen namelijk als voor nieuw ter plekke ------------------------------------------------------------------- TOELICHTING: Het gaat hier om krab…

In elk modern museum, krab ik flink in mijn haar. Ik begrijp er niks van, die witte kale muren met hier en daar wat rommel, maar dan wel hele dure. De suppoost waakt streng, en hij staat steeds paraat om snelsnel in te grijpen, wanneer je hardop praat. Ligt iedereen te slapen dan? Ik word alvast doodmoe.…

Met een krab in het kruis en een lach kleden ze zich, in gedachten al uit. Je ogen doen vogels verschrikken, hippend hun poten verschikken. Ze schreeuwen je na dat je mooi bent echo’s verstrooiend als veren op straat. Hun geluid wijst de weg die je gaat. Wind slaat je rok in vlaag naar de hemel.…

En 's winters krab ik zacht de lucht zodat de drarrel neer kan sneeuwen mijn bladerdak dekt dan de grond wat daar lente uit zal broeden Mijn groene kleur brengt pais en vree en troost vermoeiden en vertrapten brengt met mijn lover liefde mee die ik daar mossig voor ze tover De doden rusten in mijn grond waar ik hun schaduwdak zal wezen…

Overdag wordt taart gegeten en ijsco En ik eet rode krab in de nacht Overdagmensen zijn mensen van Jantje lacht en Jantje huilt En mijn tranen bevochtigen mij bijna nooit in de nacht En als ze stromen stromen ze over mijn schoot,mijn heupen tot over mijn blote voeten voor alle zieltjes Ach ik ben verder zo zondig…

Ik ben een arme krab. Ik kan amper dansen op mijn rozerode voeten vol zwellingen en vochtophopingen. Ik wil zo graag dat jij mij meeneemt tot in de sterren. De vlinderdans,oh leer me toch de dans van vlinders! Ik heb iedereen lief,maar ik moet er veel moeite voor doen. Daarom monnik leer mij dansen.…

De zeegod heeft thans diepe wonden en schrammen De krab, ja, heeft scharen waar hij flink mee kan Rammen staan koppig met hun hoeven in ‘t zand Zelfs voor zwangere ooien zijn ze weinig galant Een ooi is dus veel liever ramloos bij ’t baren Dus gaat ze naar het land waar de (ooien) (Ooie)varen is geen werkwoord, en de varen is een plant Hé…

Op een Wolkrab Een wolkrab die laatst voor de lol Eens krabde aan een baal vol wol Schreef aan zijn neef in Waddinxveen: “Ik voel tot in mijn kleine teen Dat ik zelf de meeste lol trap Als ik lekker aan die wol krab.”…