Alle inzendingen over kruiper

je valt je bent bijna niets maar alle auto's zijn opeens kruiperig door jou…

Ik ben de wildgroei langs uw beukenhagen Ik ben de slinkse kruiper in uw gras Ik ben welhaast een onuitroeibaar ras Ik ben uw diepe smart, uw jammerklagen Ik blijf, al gaf u mij een giftig bad Uw immer toegenegen zevenblad…

Ik ben blij dat ik het weet Eindelijk geen spel meer De waarheid kwam boven En toen viel je weer Je viel door de mand En je zag je zat fout Maar kan het je schelen Volgens mij laat het je koud Leer je dan nooit iets Je wint niet van mij Ik weet nu de waarheid En zoiets maakt me blij Ik voel nu niets meer voor jou En dat…

De kruiper, De sluiper Houdt ijverig de wacht. Hij ligt op zijn luimen, Bij dage, bij nacht! Al sluiten Hem buiten, Met grendel en boom, Benagelde poorten; Al dreigt hem een stroom; Twee achjes, Twee lachjes, Hij 's binnen, de Guit! En duizend sermoenen* ...…

Zo wens noch bied mij eer of lof, Mij, arme kruiper in het stof; Maar blijv', voor palm of erelover, Slechts deze naam van mij bestaan, (Zij ook mijn dichtervonk vergaan!)…

Zo wens noch bied mij eer of lof, Mij, arme kruiper in het stof; Maar blijv', voor palm of erelover, Slechts deze naam van mij bestaan, (Zij ook mijn dichtervonk vergaan!) Slechts dit getuignis van mij over: Zijn Dichtkunst had haar tijd - die van een lentebloem; - Maar Waarheid bleef zijn deel - de Levensboom zijn roem! 1836.…

Bedrieglijk – een kruiperig oog, de droge hoest bij knoestige bomen, koorts bij tengere stengels, verdriet in het opschietend voorjaarsriet, lentelied & verderf – stille erven, dode pleinen, verdriet.…

Zittend op zijn dikke kont kijkt hij minachtend op zijn dienaars neer, die als kruiperige slakken bij hem in een goed blaadje proberen te komen. Dat kun je natuurlijk van slakken verwachten. Maar er zijn ook mensen, die hem tegenspreken en minachten en hem in zijn vet laten gaar koken.…

in dit geheel vergeef me, alle goden, want ik ben niet oprecht, ik durfde niet, nee nooit uit te spreken wat ik werkelijk voel, wil voelen, wie ik ben, vergeef me, alle goden, dat ik niet eerlijk ben, dat ik me schaam en mezelf diep wil verschuilen, omdat ik niet eerlijk durf te zijn over mijn ziel vergeef me, alle goden, mijn stille kruiperigheid…

Met klinkende stem en in wervelend ritme wuift diverse flora met deze stroming mee die steeds meer bezoek krijgt van bezige kruipers en zwevers terwijl vlinders zich beginnen te nestelen in de buik; een plotselinge verliefdheid ontwaakt.…

zien dat hij Met harde wellust naar 't antieke streeft; Om de heer dichter met zijn zwier'ge kop En flabberdasje, wiens breedrand'ge hoed Een hoofd vol toekomstvisioenen dekt; Om der cocottes zilverlach Waarmee 't begerig manvolk wordt gelokt; Om 't blokkend bocken van 't quartier latin; Om 't zuip'rig joelen op de mardi gras Om 't kruiperig…