Alle inzendingen over lars

een laars en een schoen wilden samen wat doen maar de laars was te paars en de schoen veel te groen…

Jouw luidkeelse lach, haal ik onmiddellijk voor de geest, Ik had zo graag gewild, dat het leven voor jou draaglijker was geweest. Een lieflijke zachtaardige jongen, heeft besloten om verder te leven, op een plek hier ver bij ons vandaan. “Waarom, waarom, waarom; waarom is het zo gegaan?” Een onmogelijk vraag, heb jij uit ultieme wanhoop aan…

met mijn handen in de aarde weet ik weer van stof en steenslag huil ik vecht ik tegen woede wortels breken onkruid wint hoor maar hoe de kleine twijgen klagen want het kind is dood op zijn graf de speelgoedberen en de vragen en zijn naam lang geleden rook de aarde soms naar voorjaar en naar morgen droegen appelbomen bloesem…

Kindje wil lopen Kindje is moe Wagen wieg mij weer terug naar een zomer in Laren vlieg vlieg vlug weg door bladeren…

een sombere dag in het gooi het gesloten singermuseum donker en de geroofde beelden eeuwig verdwenen en verkracht etalages met dior cartier nucci flanerende geblondeerde blikken feilloos thuis in behagen en weelde flauwbegerig wauwelend in leegte eens schilderden hart nibbrig en mauve de schaapskuddes op de larense heide en rauwe mensen…

Tongen in elkaar verstrengeld, m’n hand op een warme plek. Lijven tegen elkaar aan gedrukt, je maakt me helemaal gek. Vingers strelend door je haren en over je rug. Nu is er echt geen weg meer terug. De wildste fantasieën lijken voor even waar. Maar het laatste wat ik voel is een plukje van je haar. Jammer genoeg is het allemaal niet echt…

We hadden leuke tijden Fietsten over de heide Liepen door het bos En zongen er op los Maar opeens was je weg... Opeens verdwenen uit mijn leven Je hebt me zoveel gegeven Ik mis je nog steeds Onze gesprekken Mensen zeiden wel eens: Daar heb je een stel gekken Ik had je nog zoveel willen vragen... Tranen zo veel van ons allen Je heb…

Het leven is mooi, schitterend en prachtig. Sommige dingen zelfs sprookjesachtig. Het leven is somber, koud en kil. Soms moet ik janken, ook als ik het niet wil. Het leven is beroerd, klote en zwaar kut. Soms zit ik dagen diep in de put. Het leven is spannend, erotisch en gewoon fijn. Dat komt nou eenmaal, omdat er van die lieve…

Nog een keer zal ik je geven, weer zal je je roze wolk beleven. Nog een keer wil ik het met je doen, terwijl ik je innig en liefdevol zoen. "Nog een keer". Ik hoor het je vragen, ik geef je alles en laat je niet klagen. Nog een keer met jou dat hoogtepunt bereiken, ik ben net wakker en ben naar jou aan het kijken. Nog een keer, ja dat zou…

Geen kans voor ons vandaag, alle kippen zijn van de leg. De dames roken onheil, Oh oh wat een pech.…

Ik ben ik, woon niet in Zuid Laren Daar waar Berend Botje huisde Die kwam wel uit Zuid Laren Tot zijn ouders wel verhuisden. Een berichtje op mijn mobiel Of ik door wilde geven dat De persoon wat later komen zou Zat vast in Zuid Laren is dat wat? De afzender, zei me helemaal niets Ik sms’te terug, wie ben jij?…

' zei Lars. 'Dit kan toch niet? Echt waar? Voor twee liedjes zulk een schatkist vol gaan eisen?' 'En dat vond ze echt niet raar, Lars, want, zo zei ze Ik zing zelf ook al zo'n tweehonderd jaar.' 't Kan veel erger nog dan Spijkerman! Misschien Staat zoiets straks bekend als 'typisch Tien'…

Er waren matrozen uit Laren op zee aan het zuipschuitje varen. Ze hieven het glas en marineblauw was hun gezicht, toen ze scheepstoeter waren.…

Urenlang jagen ze voort over de vlaktes: de onweersbuien.…

Een harige dame in Laren Ging met haar vriendinnen laatst varen Men sloeg overboord Niets is meer gehoord Van deze mevrouw en de haren…

Een fel feministe in Laren had tegen de daad geen bezwaren, maar 't bleef bij één kind, 'want', zei ze, 'mijn vrind mag zelf nu de volgende baren'.…

Een orgel- en stuurman uit Laren, die hielden van spelen en varen, betreurden het zeer, dat een stoker steeds weer van hen zei, dat ze raddraaiers waren.…

Een gedreven poëte uit Laren wou allemaal dichtertjes baren. 'Die krijg ik,' dacht zij, 'als ik dichterlijk vrij.' Ze zong limericks tijdens het paren.…

‘n Langharige dame te Laren Ging ooit met haar dochters uit varen Doch zij zijn gestrand Ik las in de krant Over ’t lot van die vrouw en de haren…

eens was er een kok in Zuid Laren die dof in de as stond te staren hij riep keer op keer ik weet het niet meer hoe trek je nou soep van sigaren…

In Laren was het kermis. Zij betaalde en gaf 'm nog wat extra bij 't bedrag. Ze voegde eraan toe, terwijl ze straalde: 'Dat mijn verjaardag straks me zal verblijden, is zeker, want waarom zou deze dag zich van m'n and're dagen onderscheiden?'…

Toen zij de bokaal liet vallen en ik wanhopig spartelend en ademhappend trachtte te overleven op de harde vloer dacht zij wellicht dat ik probeerde te bijten en pinde me vast onder de stilettohiel van haar elegante laars.…

Meesters worden schaars in het onderwijs. Waar zijn ze toch allemaal gebleven? Kunnen ze dan echt geen les meer geven? Degene die er nu nog zijn, zijn grijs. Meesters kruip nu maar gauw uit jullie schulp. We kunnen het niet zonder jullie hulp.…

Oud en nieuw herenigd Toeristen, junks en jordanesen De grachtengordel en Carré Oh, nergens anders wil ik wezen Een homo op de Amstel Lichtjes op ’t Leidscheplein Winkeldieven, Joegoslaven, Maar nergens anders wil ik zijn Albert Cuyp en Johannes Vondel P.C. Hooft en westertoren Hoeren, pooiers, Nee, nergens anders zou ik horen Stad…

Sloterdijk; Station van multicultureel Amsterdam Turken en Marokkanen, een simpele zakenman De trein rijdt Rustig an. De trein is overvol De windmolens zie ik staan Een fiets ligt in de bosjes Fijn om met de trein te gaan Ferdi E. is overreden In Zaandam blijft Albert Heijn Zelfs na zijn overlijden Bleef hij hier altijd zijn Nog…

Waarom doe je dit Zijn wij verkeerd Waarom ga je dan Waarom is het beter bij hem dan bij ons Waarom kom je niet terug Waarom blijf je niet Waarom is het verkeerd gegaan Waarom laat je ons in de steek Waarom luister je niet Waarom ben je er niet eerder mee gekomen Waarom loopt het zo Waarom ging het zo Waarom moet het zo Waarom ben…

Hij is weer voorbij de Broeker Feestweek Ik voel het overal in mijn lichaam alle ledematen voelen onaangenaam Vergeleken met toen is alles nu bleek Ik heb toen georganiseerd en gedanst Ik heb toen gefantaseerd en ook gesjanst De constante pijn kon me niet afstoppen waterspektakels te organiseren de jeugd met spooktochten te animeren maar…

Ach wat haat ik liefde verpakt in tijd kussen met de smaak van afscheid…

Dezelfde ruis als die van onder de gloed van schijnend zijden toen de zon van het land langs ”de laars” zich vermengde met het onweer van mijn dromenland.…

Niet onze woorden zijn persoonlijk, maar alles -- wat ons overkomt.…