Alle inzendingen over mui

Kom je terecht in een mui, zwem dan mee, meestal duurt een mui ongeveer tweehonderd meter. Zwem naar de zijkant van de mui en probeer rustig het strand te bereiken, ook al ben je waarschijnlijk uitgeput. De zee, verraderlijk maar ozo prachtig, heeft en geeft vele vrijheden. Foto Dick Voogd…

ach zon der zee, vonk geslagen uit gehoorsteen onoplosbaar is het lichaam dat in muien kruit boven de zee sterren, onder het verhemelte achter op de tong stuifzand, en maar niet slikken, slikken ------------------------------ uit: 'Lichaamswater', 2002.…

Een zoele zomerzotheid zo zilterig zo zinderig zo zwiepend zot en zwinderig zo zalig zeeïg weeïg zoet zo waaierig verzwinderig Zou de zoute zeehuig zachte zeenimflijven laten zwieren tussen mui en slufter in door zonnebranding surfend hen als poseidon in de huizen hoge weerwolfgolven zwelgen…

Nu ben ik volstrekt ondeelbaar verloren in de karrenvracht mijn liefdesleven sleept zich zwaar op onze splijtzwam door de nacht verval van jouw verlichte geest hult mij in een eeuwig duister hoor weerloos huilen van een beest als ik onze namen fluister leven aan de oppervlakte van muien in geklonken zand drijven waar ik spaanders hakte…

waar golven rollen en gestuit worden door basalt striemt de zee haar gladde huid kolkt met hoge witte kuiven onrust in het tij zuigt en trekt haar eigen weg in mui en onderwaterstromen weet zij de agressie in te tomen om daarna hoog de kanten op te komen met een donderend geweld gaat zij de confrontatie aan zoekt een nieuwe vrijheid…

ook haar dagboek kunnen zijn ze bracht de leegte waarin ik me telkens verstapte terug naar de vaat waarvan het schuim worstelde met mijn vingers naar een teil met water dat golfde naar geluk en voldane verlangens ze bracht de kim uit mijn ogenkrans naar het vaste land en huilde met een lach de rivier van mijn onwetendheid naar die mui…

Een wereldreis van een en duizend nachten Architectonisch rijk vol avontuur Drie continenten in een ring van vuur Als hof van integratie der gedachten Naast een donjon een middeleeuws kasteel Aan stuurboord in de nijl een piramide En voor de mui toont kaal en plompverloren Een priapus zijn naakte rode steel Fonteinen ruisen in het…

te laag zadel en dan klein als vroeger over de Westduinweg naar het stille strand achter jou, die vlot en vlug over de brug langs straten waar ik zoveel liep naar mijn ouders de lucht blauw het stille druk maar wij lopen verder waar het rustig veren aan de hemel liggen arm aan arm en dij aan dij 't water fris en glad een zee met mui…

werkelijkheid valt een wonderlijke gloed over alles, de tijd moet de tegengestelde richting zijn ingeslagen om op deze vroegere ochtend verzeild te raken waardoor dadelijk het vermoeden rijst dat het verleden onveranderlijk synchroon met ons loopt - wind trekt golven door de dennen en ondergronds heeft de zee schelpenbanken, helse brekers en muien…

thuis kwam na die mooie dag, we hadden gereden langs weilanden met ergens molens, langs dat kanaal met die huisjes van Koedijk en hun puntige gevels, door het groen van Groet, het platte land bij Camperduin verscheen, we over het strand hadden gelopen, gezwommen in de zee die uitgediept en daardoor niet vlak meer maar met veel muien…

Nog net niet onder was de zon, Als een gebergte hingen duinen diep in muien, die blauw blonken. De zandeilandjes verbonden door een sprong of een natte schoen, de zee grauw golvend, ver de pijpen van IJmuiden. We liepen op een duinpan af, ik wilde er wel wat met jou, zomaar in je jas en in de kou......…

verwaait een sjokken slechts en op het harde zand, is het lopen licht, schelpen, mesjes onschuld kraken onder schoenen, strandlopers rennen vóór een golf en keren vlug weer voor een worm terug meeuwen als vrouwen krijsen in de lucht, schreeuwen als mannen op de markt donzige wolken drijven onder helder blauw en dan het glinsteren op muien…

je niet Zorgeloos stoei je met omslaande Golven, gulzig drink je Limonadegazeuse, eet je wit brood Met boterhamworst Zand knerst tussen je tanden, rots in De branding je vader, maae weet van Dwangarbeid Heb je niet Aandachtig verzamel je schelpen in Een rode emmer ter versiering van de Berg van hard zand die je met opa Maakte In een mui…

als mijn gebit 'k verlang naar kade, goede ree, mijn liefste in haar legerstee Ik heb genoeg gekauwd, mijn zus bleef achter in de Kaukasus maar dat boeit niet en evenmin deert mij die Wanda zeemeermin We zitten er nu midden in het water stijgt, de mast stort in het grootzeil dendert met een slag op 't orgel van Sebastian Bach de mui…