Alle inzendingen over opsteken

Zoals de zwoele kalme zee haar golven verplaatst Zo wil ik dat mijn ritmische bewegingen tegen jou aan In je deinende borsten worden weerkaatst Je gehijg als windvlagen langs mijn haren Je gekreun als golven die tegen rotsen opbreken Mijn handen die jouw lichaam bevaren Langzaam voelen wij een storm opsteken De golven worden groter, ruwer…

Ik zie je nergens staan Kun je even zwaaien Of voorzichtig je hand opsteken misschien? Dag, ik ben er weer Ik heb je gisteren niet meer gezien Je had het te druk wellicht Het geeft niet Dag, Ben je er weer? Het is tijd geworden Dit is de laatste keer Nog een blik, nog een allerlaatste groet Ben je er nog?…

Hij zal proeven en beproevingen ondergaan en staande gaandeweg zijn licht opsteken. En wanneer jij aan hem wilt denken denk dan aan maart aan het ontroerende van leven aan de zomerse dagen aan geeuwen en kleden aan ontkleden en beleden tijd. Denk aan niet besluiteloos staan en aan gaan.…

schepen liggen in de haven onbeweegbaar aan zware ankers vormen eentonig geborgen in de misthoorn van de morgen zelfstandig getekende kranen helpen de wachttijd dragen huizen op de wal hebben de diepgang van roerloos verleden masten die in de ramen opsteken een havenstad waar het gerucht in een schelp wordt geblazen tritons onder bruggen…

dat besef geeft zo’n verstilde blijheid ik mag de meest idiote meningen uiten en niemand niemand zal mij daarvoor opsluiten geniet van ons klein zeurderige land er is altijd van alles maar eigenlijk ook weinig aan de hand ik geniet van de natuur van al wat er leeft van dat wat zij straks in de lente weer geeft bloemen die hun kopjes weer opsteken…

eerste ontmoeting lag als een borreling als rusteloos zaad in een vruchtbare akker te rijpen met de onbewezen wetenschap in de beslotenheid van het onvoorwaardelijke dat we in ongemeten tijd in het eerste aanzicht beter zouden begrijpen dat het kiemt uit de overlevering van leed uit alle onmogelijkheden, die uit zuivere aarde hun kop opsteken…

genot wordt wanneer de wijzers op de klok aan de wand achter het bed geen uren meer slaan omdat tijd tijdloos zal zijn en de zon haar warmte doorgeeft aan het volgende hemel lichaam omringt door sterredromen zul jij dan eindelijk fluisteren ik heb je gemist terwijl ik naast je lig en weer tegen je zeg dat ik echt mijn laatste peuk opsteek…

Ik kan ook een joint opsteken, maar dat lijkt me niet de juiste weg tot relaxatie. 'Take it easy' van The Eagles opzetten en nogmaals meditatie hanteren.…

maar ook boze, bedroefde gezichten De afgelaste en toch begonnen Amsterdamse demonstratie Tegen het Kabinet-Coronabeleid Was in volle gang en in omvang lang Er werd gefilmd en foto’s gemaakt Tientallen agenten in gele hesjes begeleidden Aan de stoet leek geen eind te komen Aan mijn uithoudingsvermogen wel M’n slijmbeursontsteking ging opsteken…