blauwe stad
schepen liggen in de haven
onbeweegbaar aan zware ankers
vormen eentonig geborgen in
de misthoorn van de morgen
zelfstandig getekende kranen
helpen de wachttijd dragen
huizen op de wal hebben
de diepgang van roerloos verleden
masten die in de ramen opsteken
een havenstad waar het gerucht
in een schelp wordt geblazen
tritons onder bruggen luide kreten slaken
meerminnen schitterende lijven schuilen
in gedachten van de grachten
getijloze bruggen krommen de rug
natte straten dragen sporen
van wagens die vroeg uitladen
het leven verloopt niet op afstand
ochtend en avond zwemmen als vissen
de haven binnen zo lang als
mensen zich herinneren
uit zee gedreven hangt
een wolk donker in opstand
boven het oude verzekeringspand
de stenen engel beschermt de stad
zwijgend in de ban van een
gekartelde wolkenrand.
... Dit gedicht gaat over Amsterdam. 'Blauw' slaat op de ochtendmist. De 'stenen engel' staat op het dak van een voormalig verzekeringspand aan het begin van de Singel. ...
Schrijver: Pieter Sierdsma, 3 april 2014Geplaatst in de categorie: woonoord
de eentonigheid. Het zoemt maar door...
en staat jammergenoeg haaks op het drukke stads-
leven waar de onderbreking telt!