Alle inzendingen over ranzig

Het is een warme dag en geen plaats vrij op mijn favoriet terras Ik bel neefje Windy die terrasgasten verrast met zijn meurende geuren Vuisten balt tegen zijn zelf verzonnen bron 'een mest uitrijdende boer' Hij waait het terras leeg rent als de ‘onschuld’ met vluchtende gasten mee Dan zit deze egoist al op z’n terras…

Iemand zei tegen een kok in Hoboken Dat zijn salades zo ranzig roken Hoewel ie eerst reageerde Alsof 't hem niet deerde Loopt ie nu toch van woede te koken…

Tussen bezwete lijven, de smaak van ranzig bier en dronkenmansgelal Als een gekooid dier met inklemmingsverschijnselen wordt ik bewogen naar voren, zij of achterover. Langzaam begint het te deinen en ik onderdeel zonder zelf en met velen, verstrikt in het woud van woeste woorden.…

Dat haring vaak maar slecht wordt schoongemaakt, te warm bewaard wordt, daardoor ranzig smaakt, soms zelfs bedorven is - da's niet zo best! De haring is van goede kwaliteit; de visboer niet, tot onze grote spijt.…

praatjes voor de vaak zijn niet meer genoeg de bluf van schuimbubbels is al te vaak vertoond ik vraag om lef en aandacht jouw ego kent dat niet je oude spek bederft de ranzigheid meurt vies kom van je kale troon af leer weer wat modder is…

kom maar, zeg je je armen open de lucht die nog siddert de donder weerkaatst de galmende verwijten de nacht der gewoonte maakt zwak en gewillig op je schouder rust reeds lang een ander hoofd toch hunkert herinnering het vrijen intens nog eenmaal die koorts ranzig en bitter smaakt verlopen liefde…

Groot nieuws hard ook bekende Nederlanders in de fout overschrijdend seksueel gedrag vanuit een machtspositie Ranzig gedrag wat ongehoord en ongepast de grond in moet worden geboord!…

Poëzie is het oud abattoir dat het vlees van de onslachtbaren snijdt het Absolute in de vleesmolen draait de slachter die ontwijdt een oor afsnijdt er een paar onzegbaarheden in prevelt uit ranzigheid zijn mond in kiepert op de verspreking sjiekt waarna hij enige eeuwigheid schendt worst voorschotelt in kerstboomschelletjes een variatie op…

Het leven van prins Friso in gevaar Dus voor de nieuwsgier tijd om aan te schuiven En alles ook rond Mabel af te kluiven  Tenslotte zitten we bij Boulevard Kan RTL de ranzigheid nu staken En zelf in een kunstmatig coma raken.…

loeiende lavenis ik weet niet wat er is maar voel mij aangebrand tot aan mijn navelrand dit ranzig Nederland zet ik maar aan de kant ik eet niet langer pizza en heb straal genoeg van Rita geef me bloemenharten laat me geuren snuiven maak me haarscherp zien dat alles draait om mien en haar betonnen rozen vertolkt door holle dozen…

Voor jou geen zwembad In de tuin, geen Ranzige overdaad Die van wellness Bol staat - Maar eens in De zoveel weken Naar het ziekenhuis Om te worden gespoeld - En als je in de auto Wordt gebeld waar je blijft En je zegt dan dat Je het vergeten bent, Omdat je de verjaardag Van je oma gaat vieren Vandaag, zeg je tegen…

Doordrenkt en doordesemd Van banaliteiten Toont hij de smaak Van los zand in de feiten De lucht op IC's Wordt gepneumatiseerd En water en brood Gesensibiliseerd Daar deelt hij ons boud En dapper besmuikt Een broodje fecaliën Dat ranzig ruikt Gewikkeld in windsels Der gymnopédie Onzalige spijs In zijn menagerie Doorklieft…

steek je vinger in zijn zij je knalt meteen tegen de grond dat zijn huid het nog houdt het gutst het drupt het zweet alles ingeteerd en opgeslagen vet in zevenendertig lagen de stank een-en-al ranzigheid vijf minuten onder de zon rooie puntjes van de kaantjes of toch een berg reuzel in zakken die voor je uitbollen jij blij dat-ie net…

Haar blik schuldbewust En dan de lakens, Bevlekt en gekreukt, Te ranzig om aan te raken. Golf van braaksel Als ik vrijen moet In een bed dat al beslapen is. Deze liefde is te duur betaald En de klok wijst mij op Duizenden gedichten, Die in het ritme van de seconden Vertellen over zuiver lief.…

Gesteun, gekreun ranzige taal de hoorn valt uit je hand..... Totaal van streek lig je de hele nacht wakker. Je bent lastiggevallen door telefoonterreur!…

Hij zit in de bus en stinkt naar ranzig vet, nee meer een zure bom van flink formaat. Ik zie hem gaan en weet niet waar hij gaat, zolang de deuren open zijn kan ik hem achterhalen. Gebogen is de straat als hij en er is niemand die mijn oog zo plaagt. Wat dondert het, ik ga hem achterna; nieuwsgierigheid is ook een daad.…

Gelijk een mes door ranzige boter sneed jouw NEE mij door het hart was jij niet mijn getrouwe echtgenoter was jij niet mijn gedeelde smart waarom dan ineens een walgafstoter ‘t maakte mijn wereld plots steenkoolzwart jouw minacht voor mij werd steeds groter je afwijzingen gemaakt van ijzerhard mijn zenuwen gescheurd en open en bloter je sleet…

in zijn muisgrijze kop met fluwelen oren en het ranzige vel zo kaal en versleten hebben herinneringen zich vastgebeten vanaf het moment dat zij werd geboren aan zijn poten altijd meegesleurd door de wereld van het kleine leven werd hem plechtig een naam gegeven die ze huilde als haar hartje was gescheurd op het ritmisch veren van d’oude…

Onze zielen scheerden langs elkaar ranzig en rafelig als oude sole mio dekens. Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard was aan haar fornuis gestorven. We zagen de duiven van je vader roekeloos koerend nu de kat van het gif at, hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels en het ampele leven rond de constateur.…

In mijn verschoten kop met slappe oren en ranzig vel, tot op de draad versleten heeft tijd zich zienderogen vastgebeten sinds jij, nog broos en naakt, jezelf liet horen. Aan snuit of poten altijd meegesleurd door huis en tuin. Geknuffeld bij het leven, aan mij, toen apetrots, een naam gegeven. Er met me dweepte, tot het was gebeurd.…

strand: een withete woestijn aan een walgelijk water een vijandige vlakte van te bruin en van baklucht van schreeuwende kinderen en zand in je zwembroek vol vadsige buiken en verlepte borsten van geroosterde rimpels en ranzig rood vel en het zout en de zon en het zand: alles brandt sinds gisteren weet ik kan het ook anders de zee geen…

gireren bolle denkbeelden vlak op een spiegel woorden weerkaatst uit het niets gesneden dun volle lucht ademt op doodnormale wijze doorzeefd en doordrenkt als van gewoon brood met water uit een helder scherm moet ik dan de triage van weeën opduiken boud even weer het broodje in geheim het soppen in reten bevreemding de wind licht ranzig…

Hier weiger je de ranzige rotzooi, In de schaduw van een schoot waar het zaad wemelt en vecht voor Later Voel je de geduldige pomp? Ze vertakt zich tot in de verste punten. Prop je vingers in de oren en hoor de diepe sapstroom. Ze voedt spieren die zich spannen wanneer ik jou optil of springlevend vil omdat je smaakt naar hinde in mei.…

Ik voel me eenzaam Eenzaam en alleen Eenzaam in mijn hoofd Alleen in merg en been Als een mok met koude koffie Die niemand nog lust Een zware lepra lijder Die door niemand wordt gekust Een ranzig broodje kaas Dat door niemand wordt gegeten Een oude zwerfhond Die door iedereen is gebeten Een boterhammenkorst Zwaar beschimmeld in een zak…

Ranzig, onzin, vetmakende troep, dat is wat de duivel in mij roept. Waarom zou ik het nodig hebben, ik kan het zonder ook wel redden. Kom op, eet nou wat brood je wilt vast niet zo jong al dood. Het kan echt helemaal geen kwaad, zegt de engel die in mijn praat.…

Zijn ranzige lichaam veinsde een gestileerd voorproefje van de dood. De matras trachtte een doorluchtige indruk te maken in alle afgrijzen. Het verenstel had slechts een weerbaarheid van meegeven. De ruimte onder het bed; de metafoor van zijn wil, om nog dieper te zinken dan diep.…

In mijn mond een ranzige smaak van zuur geworden papillen en tonsillen. De fiere neus ben ik helaas kwijt er rest slechts een schotje tussen gaten. Mijn voeten zitten vol schimmels en mijn knieën kraken op slot. Het bekken is nogal instabiel en de billen zijn totaal ontveld.…

der hopelozen desperaat volvoerd maar heimelijk door de meesten allang opgegeven vindt steevast zijn besluit hangend aan de toog van lamlendigheid verloren lavend aan de eenzaamheid van alweer schommelend bedronken huiswaarts keren in kotsend zelfmedelijden ’s anderen daags melden ze zich weer met glazen ogen en koppen van hout met hun ranzig…

Na sluitingstijd vindt men soms nog een spoor van wie hij was in de ranzige geur van zure wijn, oude jenever en tabak: een schaduw van een schaduw.…

Mijn billen zijn rood en ranzig geworden door moedertje tijd. Wat overblijft voor mij is kruis en kuis Een gestichtgezicht.Op mijn haar een luis. En een gedicht En de pijpenstelen verzachten mijn billen.…