Alle inzendingen over slordig

de aarde heeft op kleine schaal al korst verloren -geschatte maat- men pelt mij langzaam af en aan de buitenkant onstaan de eerste rafels aan de randen porie verdicht zich, huid wordt geluid en het licht vangt dauwtranen in de grijze morgen een visagiste kan gemist, dat heeft geen zin het beukt erin! ook aan de randen van mijn naam beginnen…

slordigheid valt niet op te rapen, je bent gestruikeld op je tocht naar gulzigheid, niet buiten maar in en door jezelf je rangschikt me als dertien in een dozijn, ooit uitverkoren op je uitgelezen weg nog even raap ik je woorden op, je hoeft zelfs niet te zeggen dat je me mist ik lees de leugens wel op het blanco blad slordig…

simpelweg gezegd, ik voel mij hier niet thuis, ondanks de zielen die mij in eenvoud ontvielen maar dan die egotrippers alom tegenwoordig slordig hun zinnen verzettend simpel weggezet, moet ik hier zijn ?…

Slordig schrijven Onzin vond ik netjes schrijven Vaak moest ik er na voor blijven Op mijn schrift kreeg ik geen sticker In plaats daarvan flink op mijn flikker En weer een veeg als ik wat schreef Zonde toch van al dat miepen Juffrouw had toch kunnen weten Dat er ook nog zoiets was als typen…

Elke dag hou ik een klein beetje meer van jou ik ken jouw rare fratsen je misdragingen in gezelschap ik kijk er zo graag naar elke dag hou ik een klein beetje meer van jou hoe je draait hoe je onder alles uit probeert te komen ik hou zelfs van de afwas die nog staat van vorige week en daarom hou ik elke dag iets meer van jou je laat de…

De volkstaal is nu eindelijk een feit Want ik mag zowel als als dan gaan zeggen Zonder een wijsneus die me uit komt leggen Dat hij me heeft betrapt op slordigheid En als dat toch gebeurt zet ik hem klem Omdat ik het nu beter weet als hem…

Een “slimme”dief uit Amsterdam Vluchtte de auto in en schrok zich lam Hij had zijn kraakplan niet goed uitgewerkt En daardoor de fout te laat opgemerkt Toen hij bij de burgerpolitie plaatsnam ...Dief vlucht burgerpolitiewagen in...…

Rudie Fuchs is slordig omgesprongen met kunst die hij in bruikleen had gekregen. Of heeft het aan de kunstenaar gelegen, dat dit nu tot de pers is doorgedrongen? Al heeft hij dan de boel niet echt geflest, Zijn afscheidsfeest is nu wel goed verpest.…

Amorfe zweem van liefde bezoedelde het vals geluk Tanende macht in verlopen pracht Slordig gevoel van geloken passie Talende aantrekkingskracht van het otium wacht…

Discreet beperk ik me tot de portee: Het gaat nog wel eens slordig bij het slachten. Mijn zonen vonden dat al linke soep, Een geitenbreier gruwt van ‘broodjes poep’.…

Het is met mijn pc een hoop geploeter, Hij loopt vaak vast en doet dan verder niks. En denk nou niet dat ik dat zelf dan fiks, Ik heb een mannetje voor mijn computer. Op één punt na bevalt dat joch mij zeer, (Want hij zegt steeds: “Tot binnenkort maar weer.”)…

Een teletekstbericht vol slordigheid, Men moet daar wel voor meer precisie zorgen, Want Eva Jinek – Met het oog op morgen – Stopt daarmee wegens onvoldoende tijd. Dat krijg je met dat dagelijks gejaag: Zij stopt, maar met het oog ook op vandaag.…

Hij is een man die ‘slordig’ declareerde De zaak is ‘opgepompt’ en ‘opgeblazen’ (Dat zeggen écht zijn allerhoogste bazen) Wat jammer nou dat men hem controleerde! ‘Hij sjoemelt’ vindt hij uiterst ‘tendentieus’ en nooit zegt Markje: ‘Het was frauduleus’…

Hij is een man die ‘slordig’ declareerde De zaak is ‘opgepompt’ en ‘opgeblazen’ (Dat zeggen écht zijn allerhoogste bazen) Wat jammer nou dat men hem controleerde ‘Hij sjoemelt’ vindt hij uiterst ‘tendentieus’ en nooit zegt Markje: ‘Het was frauduleus’…

langzaam opent zich een hemel slordig zwellend in ’t grijzige bed aantrekkelijk gevormde motieven wijzen op zoetere diepten van de avond; honing druppelt zacht en geruisloos geeft zich het landschap over romantische overvloed breidt zich.…

Een vrouw, een minnares of wat, een teckel en een slordige 80 miljoen liet hij na. Hij was pas twee- en dertig.…

Prozac dicht het gat in een mensenhart het leven zit nogal slordig in elkaar bloed zoekt als de rivier een uitweg en perst zich door de nauwe kloof hoe vangt een mens het groot verlangen van de vogel die in een handvol dagen Siberië bereiken zal is dat hoog gegrepen of raak ik verder van huis?…

In woorden als water omwentelt de waarheid de slordige prater zijn niet weten tot feit de werkelijkheid wordt gewelddadig verdraaid zijn waarheid een fort zo vol leugens gezaaid Zijn woorden zijn daden die ons openbaren ze zijn zwaar beladen vervormen het ware hij belijdt zijn moraal en ethiek van de tijd in een droevig verhaal…

't Is slordig en ook eigenlijk te gek om zomaar ergens baby's neer te leggen. Daarom is zoetjes aan wel wat te zeggen voor een vaste baby neerlegplek. Zo'n vaste plek is goed te overzien Iets als een 'vondelingenpark' misschien?…

pillen en de tijd een doosje vol vindbaarheid waarop een vlieg landt een lat-relatie de afwas stapelt zich op glimlach na glimlach zo zacht zo open daar gaar het grappen maken oh zo makkelijk geen tijd voor groeien slordigheid in perfectie in een holle boom witte narcissen en de geur van de lente valt pas later op…

nu, Dan toen ik je ontmoette Razernij is afgezwakt Wat metaforen nu, Je raapt ze op en draait ze rond hun as Ik heb je gezien In het perspectief Van wie ze waren zij die meereisden Voor een stukje Soms te lang, Maar bijna nooit te kort Ook jij niet want ik weet hoe het zal gaan Als repetitio Staccato, het slordig…

Wat is poëzie zonder de wind en de regen en de zon waarin alles weer droogt? hier is alleen het betonnen licht van een lege kelder…

Het moet niet mooier gemaakt worden dan het is, daar komt 't op neer dat is de taak van de poëzie die natuurlijk niet moet worden uitgeroeid maar wel zoveel mogelijk in toom gehouden net zo als de melancholie de ironie en de sodomie daar komt 't op neer ----------------------- uit: Tirade nr. 200.…

mijn mantel sleept de stilte mee in slordig zwart, meebuigend op de rand van je nagel ik heb de dag niet gehoord en de nacht wijzigt niets ook niet de dubbele huid mijn woorden te kort het vlees te rauw om te dragen op je borst jij vreet je vol met splinters en wormen uit mijn mond die me hongerloos tot zwijgen brengen ik…

Altijd met zichzelf in de weer de fraaie dichters van weleer en ook de dichters tegenwoordig zijn soms behoorlijk slordig ze groeten nooit op straat want hun trein komt vaak te laat de hoed gaat niet meer af dagelijkse leven heeft hun straf tijdens het eten zijn ze stroef hun blote benen op de poef tijdens het poepen zijn ze saai maar…

Onder de mat na de voordeur legt hij het luik naar de kruipruimte op zijn plaats De vloer dreunt boven mijn hoofd Ik volg zijn voetstappen naar het gat dat zij geboord heeft Langs de plint is slordig Tussen tuner en speaker moet snoer onzichtbaar zijn Het zand is nat en koud Mijn hand plet een zwam Ik vang rag vol verpopte spinnen…

kennelijk had hij de boot gemist gelijk een achtergebleven spermadruppel die ietwat kleverig uitgerekt hangt of wellicht, als laatste eer, zich wat opgeblazen manifesteert en de uitgestoken fallus als enige dankt misschien is men hem al tijdens de laatste stroom door de leiding gaan haten maar kan ook door een mensenhand slordig…

hun stapel kleding belandt in bladerbakken of op de grond daar slordig weggesmeten omdat dat harde groen geen mode is. Nog even pakt ze dan die rode jurk daarna een bruine maar gooit ook die wanhopig weg zodat ze in haar blote takken staat.…

ooit scheen overdag altijd heldere zon 's nachts natuurlijke maan toen al in schijngestalten bij gefonkel der sterren tot de wolkendekker met druppels en condens er slordig tussen kwam zodat we nu weer verwachten vraag me niet waarom hij ons in de boot nam deze onbekende verwekker in een en dezelfde adem van wind ijs storm orkaan sneeuw…

als vaders ogen troebel ik verlang naar de zachte aanraking die het gif stilletjes opzuigt en uitspuwt uw lach en uw ogen gommen de barsten van onze tekening die nu nog een ets is maar weldra zal krioelen van de kleuren aan mijn voet steken bloemen het hoofd op onder uw vruchtbare zolen wordt het bloeien weer gewekt veeg mijn mond weer slordig…