Alle inzendingen over slordig

Te klein voor nieuws uit heel de wereld, zucht ik, het spookt in mij en ik twijfel aan de toekomst, aan de mens en aan al de wonderen die liefde zou moeten en ik zou willen verrichten Er spookt gekte rond in de massasteden, de straten vol winkels, vol problemen die de omzet bedreigen De doden liggen er slordig bij Ik droom van een…

het winterwit uit het vroege morgenkleed in een waas berijpt en strakke snit vleugelt hij zorgenbreed door een asgrauwe dageraad door breekbaar grijs en olmenlaan tot aan de rand van het bestaan waar de tijd geen tijd beslaat Daar verdampt zijn verenjas buigt zijn vlucht naar nooit meer terug het koele ijs en het geknakte wintergras een slordig…

er ligt een fietsje en een jas hangt slordig aan een tak geplooid ook liggen schriftjes rondgestrooid die vielen uit een kindertas verborgen onder struikgewas ligt zij in bladeren getooid gebruikt en daarna weggegooid haar handjes zijn gevuld met gras in alle onrust thuis ontstaan ontsnapte er een kleine hond hij volgt de weg door haar…

Het land lekte laveloos haar liefde naar de sloten die onverzadigbaar gulzig slordig dit genot, zo dierbaar vermorsten.…

De halsketting ligt in het doosje slordig de ronde lijnen en over elkaar heen, blauw is de ondergrond. We hadden ons eerste afspraakje en toen droeg je deze, je was zo mooi, je benam mij m'n adem ermee, wist je dat? Ik, lompe boer heb het niet gezegd, nu kijkt die ketting mij zo stil aan, het is haast niet te verdragen, mijn schat.…

Hij tikte met zijn hand het tempo In het ruisen van het bloed kwam een hapering in, een huppeltje dat de cardioloog verontrustte eerder had gehoord en gezien Jij hielp me eens een gedicht te vervolmaken, ik vraag me af waar dat sonnet is gebleven En of je op 17 maart 2018 postuum nog de Ida Gerhardt Poëzieprijs gaat krijgen voor ‘Slordig…

ze staan in slordige rijen te verstijven met wortels die zuigen uit volle macht, om toch maar overeind te blijven tegen deze meedogenloze kracht. een gure noordenwind voert veldslag tegen alle takken van ranke bomen, die plooien zich ongezien in een zigzag noch bladeren of twijgjes die ontkomen.…

De stoep ligt slordig langs de straat. Hij heeft zijn flessen leeggedacht.…

Creatief, vrij, soms slordig, misschien omdat er geen angst is om fouten te maken of... strak volgens de leer en in de maat. Het een beter dan het ander of allebei nodig. Alleen of een en het ander samen. Onderscheidend of aanvullend. Weet jij het. Is IQ beter of toch liever EQ. Of dan toch maar beiden samen? Zeg het maar. Welke taal.…

De stoep ligt slordig langs de straat. Hij heeft zijn flessen leeggedacht.…

Knoopje voor knoopje sluit ik de weg af langzaam maar zeker wordt zelfs de kleinste opening dichtgeknoopt omkeren heeft geen zin mijn jas voelt als gedragen in een eerder leven terwijl hij niet meer gevoerd, noch mijn kleur is gevulde zakken kunnen geen kant op en puilen uit van verkeerd gestikte naden die slordig afgewerkt zijn…

het donker van de avond heeft zo zijn geheimen de deurbel zoveel warmte bij de omhelzing niemand hoeft te weten geen mens hoeft te zien hartstocht, passie geritsel van kleding stukken slordig neergeworpen door gang en kamer de bank vertelt kreunend een verhaal twee lege glazen zijn in de nieuwe morgen stille getuigen de deur was…

En daarboven, zwart op witte lucht, fladderen de doodsbrieven, die kraaien blijken te zijn, zo slordig vliegen ze: god laat z'n correspondentie maar waaien. ----------------------------------------- Uit: De hectaren van het geheugen', 1985.…

Verdriet Zelf zou ik willen dichten over een verdriet van mijn onbekende broer ergens diep ver weg begraven oostwaarts, slordig, haastig, zonder herinnering Als ik eraan denk breek ik in tweeën Ik vertrouw het je toe Het doet pijn.…

Hier waar het niet kan komen de woorden elkaar afstoten Dit wat men noemt 'het vrije veld' het kent horizon noch grenzen Uit de hemel hangen draden, slordig afgehecht bewegend in de wind (want altijd waait het daar) Verder beweegt er niets Een paar losse stenen slurpen zich vol licht (alle schaduwen verdwenen) Toch moet het hier ergens…

genoodzaakt terug te reizen kwam de tijd in hoog tempo los: vlak landschap, luchtige lente oevers met zacht walsend riet geknotte wilgen als stille getuigen gebalde vuisten, scheve boosheid in strenge slagorde langs rustig water takken slordig vergaard en gestapeld afgesneden van de ouderlijke stam om eigenzinnig in bloei te komen tot ontelbare…

. _______________________________ Wat wordt het Frans, een slordige twee ton Per jaar, met steun destijds van Atje Kuiken? Zal zij ooit nog aan 't Brussels monster ruiken? Haar rood links ging akkoord, zonder pardon Piano nobiles voor 'n rooie rakker In Brighton, Nice, Parijs... groen links, word wakker!…

Fietssporen, op modderige paden, lijken stralende kerstslingers, slordig te kronkelen, op druilerige dagen. En er stralen ook sterren op 't IJsselmeer bij vlagen. En wij? Uit heel veel vocht bestaan we, hoe straalt het binnen in ons? Als je dat eens mocht zien!…

Waar geurde je toen naar, toen, het was een woord dat er niet was, zomersneeuw, zweem van lichtweefsel, mondstilte, honinggras vandaag, najaar, in ons slordig beheerd paradijs hoorde ik, afzijdig, tussen de wildgroei je pathetisch geblokkeerde zilver rinkelen ik ziende taalde het doofste, witvlinders, leven zo licht dat geen naam het kon…

De zon komt met grote tegenzin traag op over de koperen zee dreigend drijft er een bijl mee strandwaarts, op een flauwe deining Slapende cipressen langs het strand het vroege kind op het ontwakend zand Bij een passerend scheepje ver van wal gaat slordig een morgen overboord of het ooit middag worden zal ?…

wind waait heldere lucht zwiept en zwaait bomen tot buigen gedwongen kreunend van genot het blauwe zwerk wordt wind geveegd dode naalden vliegen rond vormen slordige hopen op onmogelijke plaatsen het water dat gevallen is maakt nieuw groen vele vliesvleugeligen sterven een voortijdige dood zo is het beschikt daartussen sta ik ik kan…

Met lijfgoed achteloos langszij Het donkerkrullend haar wat slordig opgestoken De blik vást koel verlangend, licht geloken Voelt zij zich in haar simpel kleed vereerd en vrij Hij heeft haar net met vaardig hand geportretteerd Bespeelt nu met zijn snaren al haar zinnen Het voorspel om tot slot háár te beminnen Die hij bij iedre streek reeds…

ik heb de stilte ontmoet niet achter in mijn tuin waar de buurvrouw onbarmhartig haar woorden laat veren slordig uit de bodem geschraapt zo denk ik, rechtop staand zonder bewegen onder de late lucht het is nu zomer en met vlinderfladderende armen snijd ik vogels en paarse wolkjes uit het licht omlaag vol gedragen bruidsvluchten die…

ik weet niet ik weet niet wat of wie ik weet niet of ik ben ben ik een slordig silhouet bestaand uit louter vegen haastig schimmig opgezet moet ik in contouren leven?…

Het lag alleen alweer een tijdje Slordig ongebruikt te zijn. Daar midden in mijn kamer. Onverdraaglijk in het zicht. Dus ligt het nu verscholen. In het duister van mijn kast. Te wachten op jouw hand. Mijn wit zacht stukje pijn.…

We moeten allemaal naar Jan gaan zoeken Want niemand schijnt te weten waar ie is Ik hou het maar op de gevangenis De Fiod vond iets slordigs in zijn boeken Gelukkig is Monique vol goede moed Ze zei ons heel beslist: 't Komt vastgoed.' --------- AMSTERDAM - Monique des Bouvrie heeft geen idee waar haar echtgenoot Jan…

Als het aan hem ligt is het afgelopen: ~De Monarchie wordt ‘t Vaderland fataal, van ‘t Koningshuis kun je geen broden kopen, het kost alleen een slordig kapitaal.~ Hij zit er nu al jaren op te hopen: ~Ze gaan er uit, voorgoed en allemaal; we zijn per slot geen volk van filantropen.~ =DE REPUBLIEK= dat is zijn ideaal.…

Zijn hals tussen opgetrokken vleugels Een slordige S, In treurende houding Staat de reiger Vóór zijn stervend ontbijt. ----------------------------------- uit: 'gedichten 1954-1983', 1984.…

Gelijk een dode ligt ze daar De handen saam gevouwen op haar borst En op het kussen ligt het grijze haar Wat slordig om haar lieve hoofd gemorst Ze slaat haar ogen op en kijkt ons aan Met moeite vouwt een glimlach om haar mond Lijkt meer met ons dan met zichzelf begaan Want in en om dit huis stormt wanhoop rond Ze had het graag een laatste…

Ze vulden mijn dagen met een bijna ongekend geluk in zomerse taferelen: wandelingen langs water, in parken en overal rozen zelfs slordig in bloei alsof ze er in overdaad stonden. Niets drijft makkelijker weg en lost op achter brede luchten, verre einders, dan woorden.…