Netgedichten

netgedicht (nr. 5.743):

Drijvende bijl

De zon komt met grote tegenzin
traag op over de koperen zee
dreigend drijft er een bijl mee
strandwaarts, op een flauwe deining

Slapende cipressen langs het strand
het vroege kind op het ontwakend zand

Bij een passerend scheepje ver van wal
gaat slordig een morgen overboord
of het ooit middag worden zal ?
aan dek is nog geen woord gehoord

Het slappe zeil, de drijvende bijl
iconen uit vervlogen tijden
de zee zwijgt, een eerste pijl
landwaarts, bode van een komend lijden.