Alle inzendingen over strijkijzer

Boven me op de glanzend geschuurde plaat wist ik de waterketel en de zwarte strijkijzers. Me nooit nog zo geborgen gevoeld.…

Een oplossing daarvoor was altijd simpel: Een strijkijzer, dat wonderen verricht. Een strijkbout echter, redt het niet alleen, Daar mag eerst wel een stoomwals overheen.…

jouw woorden in een stank van poepluiers afbuigend langs de afvoerput van deze wrange wereld jouw poëzie verschoond in regengordijnen gladgestreken met een vooroorlogs strijkijzer jouw zinnen eens geschreven in een brevet van onvermogen verzinsels in een taal die ons wereldvreemd is jouw gedichten waarin de bliksem is ingeslagen…

Tussen vier muren weerklinkt haar "God save the Queen", een kakofonie van strijkijzers, fluitende stoomketels en drummende, knetterende braadpannen. Was en plas heet haar heldendaad. Het resultaat: geen stank voor dank!…

Nog even en het terras valt in de roer we kappen de bomen het einde van de maand de vrouwen zitten onrustig BTW nog niet betaald het strijkijzer ligt aan diggelen haar zoon eet geen bruin de zon openbaart de rimpels zelfs boven botox lippen nieuwe laarzen en weet je wat hij zei aan jou wil ik me graag laven hij bedoelde er weinig mee humor…

golfjes van geluk waren het ontsnapt aan herinneringen welke onder het strijkijzer puffend opstegen, het raam opzochten en in de dahlia’s krioelden, tegen wolken hun verhaal vertelden, spottend soms uiteen spatten, bellen vormend in de slootkant vielen als ze liep naar de slaapkamer met de handdoeken op haar arm, even draaide op ‘only…

Van de strijkijzers op de strijkplank. Van mannen op hun knieën hangend aan een strijkijzer. Een Noord Koreaanse kunstrijdster gleed zo ver weg na haar springoefeningen dat ze terechtkwam in de bek van een walvishaai ergens ver weg in een wak.…

en het hele jaar door de stoppen als er weer een kort- sluiting neerstreek in het strijkijzer van moeder Mien omdat ze stiekem op een nieuwe hoopte, waarna mijn vader zijn houten kistje pakte en wij als kinderen mochten zien hoe hij de verbrande draadjes weer aan elkaar knoopte.…

Verdomd strijkijzer verbrandde mijn elleboog had haar stoom even laten blazen. De stekker ervan deed verder zijn werk en gaf gretig stroom aan dat tuig. Zwetend repte ik mij naar de aardappelen om die zonder dralen van het water te ontdoen. Oef we konden nu eindelijk eten, waar had ik nu al die tijd voor nodig gehad?…