ze neuriede steeds
golfjes van geluk waren het
ontsnapt aan herinneringen
welke onder het strijkijzer
puffend opstegen, het raam
opzochten en in de dahlia’s
krioelden, tegen wolken hun
verhaal vertelden, spottend
soms uiteen spatten, bellen
vormend in de slootkant vielen
als ze liep naar de slaapkamer
met de handdoeken op haar
arm, even draaide op ‘only time’
van Enya, het haar quasi omsloeg
blote voeten stempelde, lachte
golfjes van geluk zijn het nog
trillende lippen en rondzingende
préludes, flarden omhelzende
rijkdom verstopt achter luiken
haar kussen onder mijn armen
Zie ook: http://riegpoezie.blogspot.com
Schrijver: Rieg, 11 augustus 2008
Geplaatst in de categorie: emoties