Alle inzendingen over toch

"Pas op, als je een proefje doet, Jan Peter, Meng deze stoffen dan in geen geval; Dan krijg je net als vorig jaar een knal", Zei meester, maar de knaap weet het weer beter. Hij mengt de stoffen toch weer alle drie En zegt tevreden: "Dat is nou chemie!"…

Als u dit leest is het nog maar de vraag Of het de dinsdag is waartoe het diende We zijn niet in de lucht, mijn websitevrienden… Waarschijnlijk leest u dit dus niet vandaag Wel exclusief, gezien in ander licht: ’t Is of ik achter ’n decoder dicht…

Voor helemaal niks leef ik dan nog beleef ik dan toch dat Al wat nietig scheen, ik, als compassie in jouw hart en geest achter liet zonder enig verdriet.…

Met recht een onvergetelijke dag Mijn trouwfeest met veel luxe, pracht en praal Maar deze man bedierf het allemaal Die fotograaf die in de struiken lag Nu heb ik iets wat ik toch liever niet zie: Een strafblad als minister van justitie…

Ga never nooit met Erdogan in zee Want onderin zijn koffie zit veel drab Straks eet ik in de ochtend al kebab En zit ik in een kaftan aan ’t diner Te laat heeft ons Europa in de gaten Dat we straks Aziáten binnenlaten…

Wat zegge ze van Rotterdam? ze zegge dit ze zegge dat ze zegge maat wat... Ik zeg je: 't is een schat van een stad een schat aan verleden een schat aan heden een schat aan toekomst een schat aan moggelukheden Rotterdam 'n schat van 'n stad dat zeg ik je!…

Yoga de ‘yoganisten’ ze zien het niet als geloof, religie of overtuiging maar de ‘yoganisten’ 'evangeliseren’, informeren, leren er wel lustig op los Met hun naakte zin- en zen overtuigende werkelijkheid ze slaan nog net niet, nog niet, net nog geen voet tussen de deur trekken nog net niet de kleren van je lijf maar wel peuren, leuren…

Uit een woelige zee van taal, zoek ik naar woorden. Verlangend met mijn hart om ze te vinden. Met mijn vingers sorteer ik de letters, één voor één. Ongeduldig tast ik om mij heen. Ik haat dit zoeken, moe tot op het bot Toch wil ik horen, iedere letter komt aan bod. Moeizaam vorm ik mijn woorden, maak ze passend aan mijn gevoel. Maar…

Ik heb haar eventjes gekend, mijn buurvrouw van hier tegenover. Vanmiddag mocht ik haar nog zien, ze lag daar met gesloten ogen. Waarom wilde ik haar nog zien, zo vraag ik mij? Omdat ik van haar hield misschien. Haar leven ging voorbij. Ze was een bijzonder mens. Zorgde steeds een beetje, ook voor mij. Waar had ik dat aan te danken. Misschien…

Als een kamerplant wacht ik op water Water wat jij mij geeft Zonder kan ik niet groeien Tenminste, ik heb dat idee Gewend aan wat ik krijg Hier doe ik het dus maar mee Want water heb ik nodig Maar regen, daar ben ik niet van Al is het maar voor even, wachten kan ik niet lang Als een kamerplant bij het raam Kijk ik naar beneden Zo…

Hij was maar een verbindingsofficier Toch werd Jan Blom tot schrik van Balkenende In bijna heel de wereld een bekende Want CNN kreeg hem in het vizier Maar de premier verklaarde onomwonden: Die Blom die was gewoon verkeerd verbonden…

een brunette vol gein in Alphen aan de Rijn knipt haar gordijn een halve baan te klein triest zit ze neer ze weet het niet meer en gaat uit sjagrijn derhalve aan de wijn…

Een hurkduik ondanks elleboogblessure Was wat uiteindelijk de doorslag gaf Britt Dekker viel aanvankelijk wel af Nu mag haar schoonspringstrijd wat langer duren Zo springt de ster en juichen wij weer allen Die sterrenstátus blijft toch almaar vallen…

Van heel ver komt al iets van vreugde, bijna nog of het eigenlijk niet mag, want ach, mijn lieve jongste broer ging henen en liet ons zoveel droefheid na,zo’n pijn. We treuren om dit scheiden, veel meer nog dan we ooit maar dachten dat dit kon bestaan. De zon schijnt nu na al die regen, doet ons toch weer zien hoe alles vriendelijk verder gaat…

Hoe groent nu ook het kleinste blaadje dat schuchter zijn geboorte viert. Je hebt het druk, dus nu… ik laat je maar weet dat lente alles siert en dat de grote wereldzorgen nog zullen blijven, nu en morgen, maar ‘k ben zo dankbaar om het licht en om zoveel dat dit verricht. Zo groent nu ook het kleinste blaadje, maar ja, je hebt het druk…

Eerst Trijntje toen Van Praag en straks Van Rijn Gevolgd door Klijnsma als zijn moestuinmaatje Heel Nederland hangt aan een zijden draadje We jagen voort als in een Fyra-trein Alleen boer Geert blijft onverstoorbaar blij Met schorseneren, Hetty, lof en prei…

In de verte zie ik een licht Ik ren er naartoe maar ben net te laat Het licht vervaagt in de duisternis Ik voel mij machteloos klein en eenzaam Stemmen waar ik overdag niet naar luister Achtervolgen mij in mijn dromen Ik probeer rust te vinden maar word steeds gestoord door een achtervolgingsproces van geluiden Slapen…

Geniet Het goede nieuws. Tijdens de corona worden kleine werkjes uitgevoerd. Buren die bezorgd informeren. Vrienden die een grapje sturen. De plotse rust in de agenda Een duim achter je naam. Wij hameren voor kleine gaatjes te vinden in ons al zo korte leven, om toch nog iets goeds te beleven. Ik neem rustig een douche, bekijk aandachtig…

Het licht is weer verdwenen in de vroege avondlucht. De wolken dekken toe, verbergen wat schijnsel gaf en vreugde. Maar weet dat elders zon is en hoop en vertrouwen. Verlies de moed niet, het duister zal niet winnen.…

Uiteindelijk, daar sta je Woorden niet genoeg Want ik weet je gaat daar ga je En je weet dat je me zag Je warmte, het was de nacht Kreeg me niet, je gaf En nu- ik heb je lief, Ik zie jou meer dan ooit Straal je warmte, verlangen En het opent niet, Het dooit Je werd eerst lauw nu ben je kou En ik zocht niet naar de ware maar…

Eerst zeuren om een vreemdelingenwet Daarna een warm en christelijk appèl - Men steunt natuurlijk de minister wel - En dan worden gevoelens uitgezet Maar als het toch nog uit de hand mocht lopen Dan doen ze straks hun lege kerk wel open…

En hoe meer tij werkte, jij ontdekte tekent jou met zeeën vol schelpen op je wangen. Zo sprakeloos, hoe jij alles echt verborg tussen de hooglanden en laaglanden van je ziel , geïnteresseerd in al het pure. Vertel gerust hoe dagen achtereen wereld na de wereld zich in je ziel ontvouwt, vogel zijn of zangnoot, jij een goed oog gefotografeerd…

Het land achter de bergen is nog gelijk aan hoe de natuur het eens heeft geschreven en kreeg een naam uit eigen overmaat geënt op stilte en de dood. Zonnehitte gaf de regen nauwelijks een kans wind blies zand verrassend hoog, tot duinen. Nu klinkt de roep: laat dit landschap blijven! droog en weerbarstig, met een enkel dier, die tussen dor…

Hoewel wij collectief zeker ons best doen Nemen besmettingen overhand toe Wij terneergeslagen, 't virus niet moe Energiek-wellustig, net als eerder, toen Strijd tegen corona, beslist geen sub Ontwijk (ook) derde golf, voorkom blub, blub…

Het schilderij "De man met rode pet" Werd aan een onbekende toegeschreven En dus wou niemand er een cent voor geven; Men vond het maar een waardeloos portret. Maar nu het aan Van Gogh is toegewezen Wordt het toch hoog geprijsd en hoog geprezen.…

Ik droeg alles zolang ik het dragen kon zolang mogelijk. Totdat het ook voor mij, niet meer te dragen viel en ik het helaas, wel loslaten moest. Met pijn in mijn hart. De ziel vroeg dit van me. Voor nieuw leven te geven en te gaan beleven. Een zielsmatig streven: stérker dan het lichaam, krachtiger dan de mens... bijna bovenmenselijk…

Ik ben gevonden in een schaal, is het niet schandalig? In plaats van mij als fruit te zien, maakt hij alleen een foto. Veel plus en kleur en histogram, verzadiging en crop. Dat levert dan uiteindelijk, toch nog, een schilderijtje op.…

Meer integratie tussen witte lakens Wil Hiddema als het maar even kan Daar komen hele mooie kindjes van Op die manier verzet je wel de bakens Ik zal voortaan het goede voorbeeld geven Geloof of ras...het is mij om het even…

Bij voordracht van mijn sinterklaasgedicht Zit ik hem ongelofelijk te knijpen, Omdat ik merk dat ze het niet begrijpen, Qua klemtoon wordt vaak schade aangericht. Een oproep aan mijn vrouw en mijn kleinzoon: Leg op de juiste plek graag de klemtoon.…

Ik leid een morsend leven met als hoogtepunten mijn levensvocht ter aarde vallend tot niets of iemand ontkiemend Maar ook bij het eten veel te veel pratend te weinig kauwend soms proestend van de lach het eten natte vleugels gevend Maar mijn levenspartner onderkennend en invoelend geeft mij het grootste servet een theedoek uit de…