Alle inzendingen over veertien

Net zoals verzen van veertien lettergrepen en nog andere varianten. In de Franse poëzie - die ik ook niet zo goed ken - zien we dit vers al bij Rimbaud en meer recent bij Jacques Réda, in La course, waar hij vooral experimenteert met verzen van veertien lettergrepen.)…

Ze kwam ooit in mijn leven, 'k was amper veertien, ze had veel zo niet meer van de wereld gezien, dan ik dat ooit deed. Ze kwam ooit in mijn leven als echte reddingsboei kon bij haar schuilen, kon bij haar huilen ze stond aan het hoofd van een prachtig gezin.…

En uit 't duister op te staan Zelf die verfkwast ter hand nemen Eerst de hemel even zemen Schilderen in veertien keer Zo verlicht Zij d'hemel weer Dit herhalen dertien keren Steeds bij Volle Maan vereren Zij die aan de hemel staat En ons steeds weer schild'ren laat…

Van één op vijf man zal driekwart bemerken dat, als je zesenhalf jaar chronisch lijdt, je als eenderde deel, dat niet veel vrijt, veertien procent van twintig jaar kunt werken. Dat men zo’n statistiek bedenken kan, daar krijg ik op mijn beurt weer hoofdpijn van.…

Als ik vraag hoe het gaat en of je al kunt wennen aan het huis waar je sinds veertien dagen nu in leeft zeg je starend uit het raam weet je dat het dak van die villa daar tweehonderd vierentachtig pannen draagt dat zijn er maar zeven meer dan het pandje naast hem heeft…

De Bundeswehr schenkt ieder veel vermaak Na twintig jaar zei een der hoge pieten: ‘Het is bijzonder moeilijk raak te schieten Slechts één keer van de veertien is het raak’ Een schietgebed? Als dat niet helpen mag Schiet dan maar weer een bok of in de lach…

Op deze man is haast niets aan te merken: Werklustig, constructief, maakt geen misbaar, Maar hij verlaat Den Haag na veertien jaar, En gaat voor een historisch centrum werken. Een taak waarmee hij terugkeert op z’n schreden, Want Arie Slob behoort tot het verleden.…

Voor beiden moest het leven nog beginnen, Twee meisjes nog, van amper veertien jaar. Want wie ontneemt zo ’n meisje nou het leven… Dit rijm had ik veel liever niet geschreven.…

In quarantaine zit ik potverdorie Op zo’n intense, grote klereboot ‘k Zit veertien hoog, nog hoger is de nood Ik zit in ’t schip, ben zeeziek, wat een story Ik weet het best: men is ook thuis besmet: Er heerst daar onverholen binnenpret!…

Hij was ‘heel moe’, maar verder pico bello, Na veertien Rum, Tequila, Limoncello.…

Dat was een kolfje naar de wolf zijn poot, hij beet er zeker veertien schapen dood.…

’t Duurt nog een grote veertien dagen.…

Willemientje Een traan drupt op mijn handen kijkend naar de foto op het glazen tafeltje voor me Ik zou je willen zeggen dat ik je zo mis maar door de brok in mijn keel vind ik de juiste woorden niet Mijn ogen strelen stilletjes jouw gezicht veertien maanden het doet nog steeds zo’n pijn…

Veertien in een dozijn; waarom zou dat niet kunnen? Rode en blauwe vis maar dan alleen maar dunne? Of kanker in je lijf; het zal je maar gebeuren.. het moet toch moog'lijk zijn die pijn heel zacht te kleuren? De adem van de wind verstrooit snel mijn gedachten, maar ik blijf ze koesteren hoor, totdat ze mij toelachen.…

In de bus zat ik naast een jongen van een jaar of veertien. Vol plezier keek hij me aan en zei: ‘Ik heb niet betaald'. Ik knikte hem toe, en hij zag hoe ik lachte. Mij beving toen de felle wanhoop, die als stille weemoed tevreden is: ik besefte dat ik nooit zou kunnen beschrijven, en niemand anders dit ervaren zou dan ik.…

We schrijven zondagmiddag veertien uur: Het light verse kampioenschap is begonnen. Wim Meyles heeft natuurlijk weer gewonnen, Maar elk streed daar vol passie en vol vuur. Acht strijdende poëten op een rij, Ja, Emmen had een ‘apenrots’ erbij.…

ik ben veertien, lijk ik zestien? uiterlijk, vriendinnen, kleren graag de beste van de klas nu onzeker, maar de toekomst: rijk in Beverly Hills!…

De drie scheidt zich van de rest Wel kent hij veertien vrienden Vijftien zou te veel zijn Negen is familie De hoogstaande twee zorgt voor het verschil Zes hoort ook in dit gezin De vijf zorgt enkel voor ellende Uiteindelijk komen we weer bij drie Het blijkt echter niet compleet Er zal telkens gezinsuitbreiding komen…

in voorjaarsregen ruist de smeltende sneeuw met vergeten stem een dichter met vier zijn eerste gedicht kwam pas met veertien jaar - een wond met roofies hoe heet kan je ze eten de korstjes op je lip bysshe een poging de mot is aangetrokken tot de morgenster naar het oude nest waar stilte geen stilstand is waait het raam open…

kleine doosjes in de regen vulde Met jou met een lepel met donkere aarde En dat we toen wachtten elk apart Veertien dagen en veertien nachten en dat Wij elkaar toen precies hetzelfde verhaal vertelden Verrast verwonderd, van groen geboren uit zwart Dat is veel te weinig voor echte helden Alles is allang versleten Al wat wij doen is repeteren…

een taart met kaarsjes cadeautjes ook natuurlijk met kleurrijke strikken slingers en een dikke zoen met dat alles vieren wij jou op deze veertiende jaardag het meisje dat jij ooit was wordt prachtig om te zien een heuse jonge dame nu met je vriendje aan je zijde je oefent ijverig de lessen die jij op school nu leert door ook thuis zo…

Ik heb slappe benen Mijn hoofd zit vol met snot Mijn maag draait veertien rondjes Mijn adem ruikt verrot Mijn rode ogen tranen Ik lek mijn oren leeg Ik houd geen kruimel binnen Ik schrik als ik me weeg De koorts heeft mij bevangen Nooit had ik zo’n ziek lijf Maar wel heb ik een computer Met een bikkelharde schijf…

Sint kocht bij Blokker een DVD recorder een snelkookpan een divan een mp3 speler een nachtjapon een hoogtezon een HD TV een laminaatvloer een parelsnoer een waterbed een bloemboeket een sauna en veertien dagen Zuid-Amerika Maar hij bracht alles terug in zijn lijstje zat namelijk een drukfout Hij ruilde alles snel weer in tegen deze…

Veertien dagen wachten op een verzetje en het dan bekopen. Haar geborstelde haar ligt op de trap, in de kelder haar trouwring, op zolder een eierstok. Het raam kruist de deur, mijn kaars brandt haar haar, de tocht doet me stikken. Weer een gedroomde wandeling achter de rug, zicht op bloemen, droog in een vaas. Ze is weg.…

Maar: veertien jaar midden in de nacht rijden op een scooter, negeer de slagbomen, kijk niet naar rode lichten, denk vooral niet aan al die mensen die je achterlaat! Vergeet ook de treinbestuurder, de inzittenden, denk al helemaal niet aan de familie! Triest: voor wie allemaal?…

Veertien was ze, groen als gras, verliefd, wist nérgens van, vanwege dat taboe... Haar werd verteld dat ze zwanger worden kon...van een zoén, want op dié manier kreeg je kindjes. Dus dat verliefde kind van veertien was als de dóód, toen ze d'r eerste zoen kreeg, op d'r wáng nog wel...…

Nog vier kilometer te gaan, om vervolgens, als ik klaar ben, weer veertien terug te gaan. Met een emmer water, met aan de onderkant een gat. Zo loop ik hier dagelijks heen en weer, want je moet toch wat. Een beetje spelen in het zand, of hangen aan de waslijnen. Maar nooit de weg opgaan, daar liggen nog landmijnen.…

als je pas veertien wordt gaat tijd niet vlug genoeg je wil in zeven haasten naar grote mensenland 't is nog een beetje vroeg geniet maar van je jong zijn van spelen en van sport giechel, stotter, bloos je mag nog even kind zijn voor je volwassen wordt blijf nog even meisje spring maar in je touw 't duurt nog maar een poos de tijd…

zeven weken heeft het geduurd toen was de liefde al voorbij Hij flirtte steeds met anderen en ik, ik zag het niet 'k was blind door mijn verliefdheid en hij bezorgde mij verdriet Ik heb weken zitten treuren hij bleef maar spoken door m'n hoofd 'k wist zeker dat er meer zou zijn dat had hij mij toch echt beloofd Maar ach ik was nog maar veertien…

In één hoogsspanningsspaal, rusten zeven nesten boven kruisingen van snelle wegen betekent veertien ooievaars, straks met zeven kleintjes een en twintig stuk of meer vlak boven druk verkeer Hoewel wij balen van die palen, denkend dat ze schaden, vluchten, voor hen is het geen verdwalen, 't gezins-en liefdesleven bruisend en opgewassen…