Alle inzendingen over verfraaien

doorklieven de hemel slag na slag zie ze reiken met hun lange halzen hun scherpe snedes walzen en draaien dag na dag Hoog verheven hunne silhouetten ze maken korte metten slaan alles in de wind ze trotseren hoog vanuit hun torens de koeien met hun horens en heersen eensgezind Fier hun tailles staan ze door te draaien en denken te verfraaien…

D’r lokken lijken vlamgevlochten vuren fel likkend in een windgeward omlaaien waarmee ze de glanzende blik verfraaien die gloeit in de diepte van haar azuren ik zie haar draden van ‘t zonlicht draaien en bloemen in wijde velden borduren uitbundig gevat in gouden gravuren wiens…

Zou de Joodse voorzanger zich draaien In zijn verre massagraf misschien Als hij nu zijn bedehuis kon zien: Handen die verwoed in schaaltjes graaien Rode sterren die de boel verfraaien Kaarsen, zielencake van Halloween Wijn waarvan ook ik mij graag bedien (Net als indertijd Paul van Ostaijen) ‘k Huiver in de opgeknapte Sjoel Op een zondagmiddag…

Een roodborstje zingt Zijn hoogste lied op een scheefgezakte grafsteen om zo te verfraaien wat vergeten lijkt Hij is de fragiele klaproos in de berm die geduldig wacht om geplukt te worden door een kind waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien Totdat de schemer…

Loop gerust voorbij aan de dood maar niet aan "LE DERNIER VOYAGE' Rozengracht 189 Amsterdam-Jordaan Deze stijlwinkel afscheidswinkel van verfraaiing en verzachting voor wie doodgaat en haar nabestaanden Zelf doodgaan is eenmalig maar talrijk in je leven anderen je familie je vrienden je netwerkmensen zovele dierbaren…

nu het vallen der bladeren fluistert het is zacht in de koude van het duister we zinken dieper en dieper in de oerkracht van onze lepelaars gezond, sterker dan ooit zonder twijfel, mateloos verliefd op het zwijgen van de doden de zombies die schimmen doen verschijnen alsof je weer bij ons bent om te naaien nu de liefde woorden moet verfraaien…

Ik, die een ieder wat 'm toekomt geef en ook jouw leven graag met zo'n toegift verfraai, omdat ik niet wil dat jij mij verwijt dat ik neem voordat ik deel. Ben ik die mens die in jouw leven past?…

Gouden zegen vaak een verfraaiing na een verduisterende spijt, die te laat kwam omdat de verleiding in het leven soms als een mes aan twee kanten snijdt. Een insnijding die soms als een diepe inkerving tot iets van een hartversterving leidt. Van een pomp die nog altijd trouw zijn werk doet als een betrouwbare vriend.…

en lijden erbij horen, evenals Onbedaarlijk lachen en huilen Dat een mens zich builen valt en al doende Leert en dan later teren kan op herinneringen Zegeningen Nu je er toch bent Kun je tegenstellingen maar beter accepteren Haat en liefde, verlangen naar de dood Hang naar het leven Met je pen strijd leveren, tweedracht zaaien Iets verfraaien…

Het kleine oog gericht door het kleine venster in het licht van de wereld de kleine caleidoscoop, kleurt de aarde met één oog, telt de multiculturele regenboog, abstracte stukjes land en culturen afgewogen, verkleuren vorm en plaats, beweging door een simpele handomdraai, en een voortschrijdende tijd, om de carrousel te verfraaien, intuïtief…

geschreeuw vervloeken probeerde weer onderliggend te begrijpen wat woord in geest en hart deed rijpen jouw innerlijk lachende door het leven deed toch eenvoudig uit de doeken wat mens en dier aan God kan geven ik dank je voor die voel minuten meer zeggend dan die instituten die alsmaar om de ziel heen draaien de maatschappij op papier verfraaien…

Maar bij al dit ijv’rig polijsten, verfraaien van wat natuur ons bood voel ik de moeder hijgend in mijn nek; haar liefde geldt haar kind zoals het is ze sommeert hem weg te wezen, die gek!…

het kerkhof, op het 4e graf, 3e rij links van de ingang mocht ik bloemen zetten in een groene zinken vaas terwijl mijn vader knielde op een bankje waar hij eerst zijn zakdoek overheen had gelegd de wandeling tussen de graven duurde vaak meer dan een uur, mijn vader bracht bezoeken aan oude kennissen en besprak met de tuinbaas de verdere verfraaiing…

Dus oma, u begrijpt dat ik op Allerzielendag uw grafsteen niet met bloemen kom verfraaien. Hier heeft u een boeketje balkenbrij, het stinkt, maar ach, zo oogst u toch nog wat u wilde zaaien.…

Elegante bomen met rijke vormentaal verfraaien de plek waar bladverliezers en groenblijvers elkaars wegen kruisen daar ze met hun feestelijke kleuren steeds weer nieuwe morgen aankondigen en uitgroeien tot een prachtig garnituur van warme tinten.…

Elegante bomen met rijke vormentaal verfraaien de plek waar bladverliezers en groenblijvers elkaars wegen kruisen daar ze met hun feestelijke kleuren steeds weer vroege morgen aankondigen en uitgroeien tot een prachtig garnituur van warme tinten.…

Nog smeult er iets wat hoop op liefde heet Dat met de juiste kooltjes ‘t vuur weer op doet laaien Om dan ons beider leven te verfraaien Met innigheid heel sprankelend en schoon doorkneed En zo twee wezens toch tot eentje teder samensmeedt Of is ‘t al te laat om nogmaals warm te draaien?…