Alle inzendingen over wegsmelten

de verschrikkelijke sneeuwman die elk jaar minder eng wordt omdat hij steeds verder wegsmelt maar toch goede hoop houdt weer echt griezelig te worden als hij eenmaal een skelet zal zijn…

'k Bad en vertrouwde, maar het was een farce, beslist een klucht Gevloerd en afgevoerd zette een coma mij buitenspel 'k Ben helaas niet meer die ik was uit mijn hoofd gekropen, vloog 'k en liep ik samen met jou langs een ravissant ravijn De klok evengoed tikte door kortte slechts noch lengde tijd Wij hebben ervaren hoe jaren kunnen vervluchten…

De reiger in de wegsmeltende sneeuw langs de E34 leek nog maar even bezweken. Zo gaaf was hij. Iets te laat was de dooi voor hem begonnen. Wat verder in de wei stond een zwaan trots en eenzaam in de nog bevroren plas zijn spiegelbeeld te bekijken.…

Het blijft een herinnering Als een stralende ster Ik zag nooit die afstand Zo dichtbij, toch zo ver Je ogen als parels Waar ik in wegsmelten kon Je hart als de oester Waarvan ik het gevecht niet won Geleefd in een illusie Dit is realiteit Liefde op afstand Ik wil je nooit kwijt.…

Diep in mijn gedachten zie ik ons samen je hand op de mijne elkaar teder aankijken wegsmelten in je blik eindelijk toegeven aan de zwerm vlinders die al zolang gevangen zitten in mijn buik en in mijn hoofd, en na al die maanden kunnen wegvliegen zachtjes naar je lippen liefdevol zoenen kon ik je maar zeggen hoeveel ik van je hou...…

nachtelijke uren soms heb ik schrik van jouw drukkend gewicht verstik me niet ik kan niets anders dan jou ondergaan en stilletjes voor me uit staren geen masker geen grimas hopend dat in de ochtendstond jouw logheid wegsmelt bij het eerste daglicht bij een straaltje zonneschijn en een warm kopje thee lijkt alles weer…

vraagt en in het laatste rondje kom je, zo klaar als een klontje dat wegsmelt…

waar ruilt zij schone kilte wrakbaar in haar tred naar lente waar behuilt zij als dooi haar wegsmelt naar een nieuwe tijd wit naar groene schors laat haar transparant in mijn handen sterven overgaan in warmte en ik haar tranen lik…

Dit puur ontmoeten doet alle pijn wegsmelten en voeten zweven.…

In wegsmeltend koud winterlicht dwars door onherbergzaam duister uit grijs geruis en vaag gefluister nu de aarde achterover ligt ontwaken de verlaten oorden klinken de verminkte woorden Ik vang ze op het perkament zeef ze uit de klamme nevel loos verdriet en gehoekte wrevel uit laatste wens en testament Ik giet ze uit gebarsten vazen…

op het eindeloze pad koos hij teveel voor richtingloze deuren tijdloos balancerend op de botte rand van het scherpe mes in te harde realiteit in zijn dromenwinkel ruilt hij oude idealen voor verse dromen van een mooie stilte tegen redelijke prijs niet bang meer zijn voor lonkend leven duistere gedachten over koude dood die wegsmelten…

jij bent niet hier Als morgen de zon weer zal schijnen en de horizon net een golvende zee met roodgele tinten de aardbol geleidelijk opwarmt en verlicht dan zoek ik haastig naar een plekje onder de bomen en wil ik vooral zachtjes wegdromen naar een plek waar geluk en liefde hoogtij vieren de warme zonnestralen alle pijn en verdriet laten wegsmelten…

aan dennen telkens weer het is voortdurend even wennen onder luidend klokkenspel, zelfs stilstaand ogen wielen volle toeren, draaien autobanden glad en dol in onvermogen vorstvorstin uw zicht en stemming streelt rond molens in hun winterdroom op het nederige land en witte kleed nochtans malen zij een prachtig beeld kan niet naar uw wegsmelt…

Langs zomervelden wil ik zwerven, oneindig breed als oceanen, waar nooit de blauwe sferen tanen, geen woud begrenst de verre kimmen; waar, boven 't wereld kleine en boze, de ziel, in 't warme licht aan 't klimmen, gans wegsmelt in het eindeloze.…

Bij een groot takkenvuur zag ik mezelf als Jeanne d'Arc in de vlammen wegsmelten bij de botjes en haartjes van heiligen waande ik mezelf binnenkort een van hen maar tussen de gele kuikentjes in een warme bak werd ik weer net zo klein en kwetsbaar als hen waardoor ik urenlang geweend heb bij het rode lampje in de onverwarmde zijkapel, waar…

Al Gore met zijn grote verhalen Doet me wakker schudden Klimaatveranderingen en wegsmeltend ijs We lijken hier op aarde wel niet goed wijs...…