Paddenstoel, je hoeft niet onzeker te zijn mag zijn wie je bent…

Vriendschap en liefde Gaven je leven meer zin Dan je verdiende…

Zelfvertrouwen blinkt, verroest snel als eigen werk opeens een val maakt.…

De Nees is niet meer Hij knalde ze keihard in Met hem altijd raak Hij speelt nu verder boven Samen met zijn naamgenoot Die hem al voorging Grote iconen Uit gouden voetbaltijden Om trots op te zijn…

Einde zomer- een vlinder vouwt haar vleugels. Voor dag en dauw staat de mist reeds in de file. Duinen- het helmgras wuift naar strandjutters. Oktober- een oudroze stokroos hangt haar kopje. Herfst hangt hoog in de kraag en vraagt om jas en sjaal.…

Voor ieder een plaats Waar men zijn verstand verliest Wil het hart wonen…

Woorden stijgen op weerklanken in het azuur echo van de golf…

Zij kijkt naar het licht van een ster die fonkelt ver. Zij verwondert zich.…

een warme herinnering de wollen trui die ma voor me breide…

Jong katje springt rondjes om zijn staart te vangen. In het bos - insecten links en rechts langs zijn oren. Oude muziek klinkt als nieuw - ander jasje. Slechtziend- hij heeft een bril nodig om zijn leesbril te zoeken. Op straat mist zij het fluiten van werklui. Trein wacht op de machinist die in de file staat. Pechstrook…

Het grauwe bruinblad neemt bewogen door de wind hartroerend afscheid…

De langzame spin maar haar geweven web vangt de snelste vliegen…

Jonge fazantjes lopen de boswandelaar vlak voor zijn voeten, pikken en huppen lustig zorgeloos als krielkippen.…

Het meer vol zonlicht brengt een zachtblauwe schemer binnen het theehuis.…

de graskant krijgt iets waar een rij renners vol van zijn…

in het middaglicht fonkelen regendruppels op het groot hoefblad als zuivere bergkristal…

Ze vliegt heel zacht langs het licht en naar de maan laat wereld achter…

's Morgens bij God zijn, heel dag met Hem meegaan tot het inslapen.…

in de morgenzon strijkt nu neer op een hoog blad van de teunisbloem de grootste zonaanbidder onder de vlinders en mijn lievelingskapel: het bont zandoogje…

niet het uiterlijk maar het innerlijke telt  net als een krasboek…