Vanavond heb ik het geprobeerd, om de sterren aan te raken. Maar ik heb wat over die lichtjes geleerd, de lichtjes die nacht na nacht over mij waken. Ze laten zich iedere nacht weer zien, maar ze laten zich niet raken. Misschien maar beter bovendien, anders zou ik een sterrendeken maken. Ik zou er dan nacht na nacht onder slapen, en me…

In een heldere nacht Komen de sterren tot leven Het is een deken van lichtpuntjes Die samen het lichtspel zijn In een heldere nacht Schijnt elke ster weer anders Iedere ster kent zijn plek om te schijnen Het lichtspel in een heldere nacht In een heldere nacht Kijk ik omhoog en zie dat ene sterretje Dat sterretje schijnt en glimlacht naar…

De zon blijft verbazen met haar schaterlach Straalkracht 10. Zoals ze de eeuwig bezongen Venus Haar roem gunt Alsof die een bron van raadsels zou zijn. Terwijl de aardse zwevers wachten op een komeet de vervulling, de blijde boodschap. Waait de zeewind dromen overhoop en de razernij slaat de romp, Klotsklots, Spoelt over het dek. Een dikke…

tussen het vuur van de sterren daar gebeurt het waar land land zich uitstrekt over eindeloze zeeën waar schikgodinnen geschiedenis breien de draden van leven verweven in kunstige taferelen en anderen weer uiteenrafelen…

Het heelal, zo onbegrensd Zo groots, zo wijds en zoveel omvattend... Het uitspansel, de hemel De zon en maan, de sterren Zo ongekend, vol energie draait onze aarde mee in het oneindige heelal... Het is niet te bevatten Geen einde, maar ook geen begin En ik zit daar heel klein ook tussenin...…

Ik werd wakker van een licht Dat door mijn gordijn scheen Het bescheen mijn gezicht Heel even,en verdween Het was een ster die viel Door niemand opgevangen Nu zit hij in mijn ziel Als sieraad,om mijn hart gehangen Nu mag hij mijn ziel verlichten En mijn hart verwarmen Mijn weg die ik ga,belichten En als ik verdriet heb,mij omarmen…

ik heb geen maten per minuut en ook geen beker het is meer eb en vloed en ik lig in het water tussen het mateloze schuimbekken van de golven…

Maneschijn barmhartig zacht daalt opnieuw neer verspreidt al zijn pracht verbaast me telkens weer Een hemel zeer vereerd dit schouwspel te dragen wat mijn hart nu begeert straalt antwoord op mijn vragen…

Een bol, alleen aan de hemel. Niets dan niets en geheel leemte omringt haar wezen. Stralenlicht, weerkaatste zonnewind, schitterend. Maar alleen, het enige bezoek een afgedwaald stuk steen, ijs en puin. Het bezoek klopt aan en laat een rode blos achter, een lieve kus, een keer in de duizend jaar. Ze draaid om haar as en toont al haar geschenken…

Geen mens, geen zal ooit weten wat ik draag diep in mij Zelf zal ik nooit vergeten de hemel die je zei Het donker dat je lachtte je tranen kille wind De zon die je verachtte geen reden die je vindt De maan zal het ooit zeggen de sterren smelten al begrip zonder uitleggen ontstaan van het Heelal…

Daarbuiten, waar grenzen niet kunnen worden overschreden omdat ze er niet bestaan waar eeuwigheid en sterfelijkheid in elkaar vloeien waar afstanden onmetelijk zijn en wegen verlicht met sterren waar planeten, zonnen en manen ons in het minieme mensendom blijven boeien waar de tijd niet bestaat maar slechts een benaming is voor de…

Tintelend mysterie Twinkelend kristal Lieflijke materie Spiegel van ’t heelal Bikkelharde gratie Tedere cesuur Simpele creatie Edel avontuur. ’t Magisch beeld der sterren bracht ons samen hier riep ons tot twee-eenheid: rozekwarts en stier. -------------------------------------------------------------------- Toelichting: Met dit…

Heelal, staat dat voor Helemaal Alles? Ik ben zo nietig tussen dat Alles Zit hier op planeet Aarde In 't heelal heeft dat nauwelijks waarde Kijk naar boven in de avond Je kijkt dan drie-dimensionaal naar de sterren en planeten hoe kan dit allemaal Het heelal... voor mij oneindig is toch niet per toeval ontstaan? Er is een schepper, ik…

de lucht brak in talloze scherven we ademden hemel in verpulverde staat straten trilden wegen schokten overbodig gewicht doelloos uit zicht aarde verstilde in het doolhof van tijd de nacht was de dag in de schemering kwijt handen vatten de dood als geluk stervenden schreeuwden hun werkelijkheid stuk met de zon in de hand, ogen…

angsten doen het duister winnen vallen de sterren bij nacht ter buit schijnt de maan echt buiten zinnen schreeuwt de zon het brandend uit beweegt tussen de hemel en aarde veroorzaakt springvloed in de zee draait zo om normen en waarden trekt iedere planeet met zich mee de regenboog spant haar snaren het wezen dat het nog niet bevat…

de maan glijdt op de toppen van mijn uitgestrekte vingers naar een hoogtepunt bloost zich geel de hemel in na die rakelingse bevingering en streelt de zwarte stilte zon van de nacht maar zo gehavend dat ze eeuwig ootjes vormt van pijnlijke herinnering…

Ik heb de maan zien huilen vannacht, want zou hij weten dat………. wij er hier zo’n puinhoop van maken en onszelf langzaamaan vergiftigen? Zou hij weten dat………. er mensen zijn, die zichzelf opblazen om maar zoveel mogelijk onschuldigen de dood in te jagen? Zou hij weten dat…….. er iedere tien seconden een kind sterft van de honger en tengevolge…