Ik keek vanmorgen uit het raam en zag het gras van nevel wit. De wazige zon scheen door de bomen. De herfst is weer gekomen..... Wat zou deze dag me brengen gaan? Het waas zal langzaam gaan verdwijnen. En dan!....Gaat de zon weer helder schijnen!…

Door de ruiten gluurde Zon met gouden gloed. Buiten vloog Vogel hoog met een takje en sloeg een snelle schaduw op vloer en muur. Héél even lachte Lente beminnelijk naar binnen.…

trek de luxaflex lamellen in horizontale stand en wacht nog even, dagen, weken tot weer de felle zonlicht strepen verschijnen aan de wand dan kun je oversteken…

ik zie de bomen al groen bewegen voor de blauwe lucht, vogels schieten heen en weer, van boom naar boom naar boom en wij leggen ons neer op het kleed en genieten van deze dag, het blauw van de lucht spoelt de zorgen van ons af, verwarmd worden we door het geluid van spelende kinderen, en de auto's niet al te ver weg storen ons niet eens…

Ze raken niet, hun speelse twijgen, beroeren slechts dezelfde lucht. Doch heen en weer gaat bladgerucht, een zomer lang zal het niet zwijgen. In herfstig loof, hoor hoe zij zucht, de eik ziet haar naar hem toe neigen. Ofschoon de maanden dagen rijgen, draagt al haar pogen nimmer vrucht. Hoe moet zij hem toch overtuigen - wijl winter…

partnerloze lijster wie hoort jouw euforisch fel vergeefs geluid?…

Drink het licht als koele wijn op deze lentedag. Pluk de kermiszon van de blauwe lucht en steek ze in je jaszakje. Flaneer door de kleurige straat op het fris geschuurde trottoir. Groet de wiegende lentemeisjes met hoge borsten en korte rokjes, bontgekleurde steltvogels maar lieve. Proef de roze bloesemblaadjes en blaas de rest van op je vlakke…

De blaadjes komen een voor een te voorschijn, ze lijken zelfs een beetje bang: onstuimig maar toch nog met ingehouden drukte, omdat ze niet te vlug al helemaal daar willen zijn, maar eerder traag willen genieten van de warme zonnestralen, van de vriendelijkheid van de mensen die nu ook hun winterslaap vlug zullen vergeten. De bakker groet…

Met tassen vol behang in een lichtgele tint fiets ik in de voorjaarszon fluitend langs de Lindt, ik ga de lente plakken. Het oude is al afgeweekt, de geur van stijfsel groet, schroevendraaiend komt het stopcontact mij knarsend tegemoet. Nog even peuteren aan resten roze en grijs. De kwast strijkt wat wil rollen plat, links komt op…

gelijk de lammetjes in de wei aarzelend en zoekend dan weer dartelend blij zoeken wij nu het voorjaar is begonnen hunkerend de lentezon…

Vroeg in de morgen geluiden van buiten doen mij ontwaken het is voorjaar ik hoor de vogels ze zijn weer actief werkend aan hun nest vliegen ze af en aan het is heerlijk om er naar te kijken ik geniet…

In sliertjes en slipjes, Gestreept-groene tipjes, Gesproten uit velletjes bruin, Uit stronkjes en blaartjes En rafele haartjes, De krokusjes bloeien schuin. Al de een over de ander Verrijken ze elkander En pronken, pralen van zon; 0, dat is wel zeker, Dat nooit gouden beker In goudgloed het van hen won. Uit donker gewemeld, In straling…

‘Prima vera’ ’t Is lente ik hoorde reeds het eerste vogelconcert van merels en lijsters maar ook hagedissen kom, sta op, dit mag je niet missen De eerste knoppen ontloken ’t is lente 'k word sterk door verlangen bekropen naar de bloemblaadjes pril en lichtgroen kom ga gauw uit je bed ik groet met een zoen De wilg met zijn prachtige…

Het onweer buiten is losgebarsten. Ik hou me stil in mijn hol en luister in stilte naar wanneer het gevaar buiten is geweken. Intens en met kloppend hart naar wat gaat komen, introvert maar klaar om aan te vallen. (ik lijk wel een bedreigd dier) Nadat het gevaar is geweken ga ik naar buiten, kijk opgelucht om me heen, strek m'n ledematen…

Almoeder der verlangens, 'k hoor u klagen En smachtend roepen in verlatenheid, Uw stem weerklinkt in 't blaten van de geit, Die rukt aan 't koord in de ijlschauw van de hagen. Uw stem weerklinkt in 't zwaar geloei, bij vlagen Gestoten uit het stierlijf, in 't gekrijt Van al wat zoekend naar bevreed'ging schreit In 's nieuwe levens…

Toveren mag ik toveren met licht Binnen oogbereik de bloemen van de toverhazelaar Groot gevaar idylle van lente te verstoren: Gele bloemen als gouden spinsel uit een sprookje Verzonnen verzinsel zelfs onwaar? Toveren mag ik woorden tot in dit waar gedicht.…

O, nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel, Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet Bezaaid is met het gulle sprankelgoud; Nu schaduwlanen koel In kalme schemer mijmervol Zich allerwegen oop'nen; nu het riet In fluisterbeving zoetlijk neigt, De vijver waai'rend met zijn schucht're koelt', De vijver zelf…

geel levend donsje kruipt uit barst van eierschil piep zegt het kuiken in het kippenrennetje scharrelt kersvers hennetje Tanka…

zo koud voel jij aan zo zeker dat het papier valt om en om potlood na punt na komma en gum over en over en opnieuw waarom schreeuw ik het uit waarom kan ik niet stoppen en moet je vooruit de regels kloppen niet het einde niet in zicht het is die droom waar ik hoop uit put zoals dit diepe dal uit klimmen beginnen schrijf aan aan…

Maart, Maart, Roer vrij je staart: Nog maar een poos kan je ons kwellen en plagen; Dra zijn je vlagen Weg met het vuur, dat je houdt aan de haard, Lastige Maart! Maart, Maart, Roer vrij je staart: 'k Zie reeds April, die je volgt in je stappen, En komt verklappen, Dat men u moe wordt in velden en gaard, Lelijke Maart!…