Bij mijn tante kon ik schuilen Onder elke omslagdoek Lezen uit een prentenboek Om kapotte knieën huilen Ik mocht lopen op haar muiltjes In haar rokken op verzoek Was prinses met thee en koek Ach, haar geur, haar kleine kuiltjes Plooien, haren, zachte huid Graag zou ik haar willen spreken Nu ik zelf wat ouder word Over tranen die ik…

gekärcherd tot op nul graden elk vers ontbladerd elk woord gevild de man slacht een schaap in één haal snijdt het mes het bloed bulkt – zo ook de dichter de kraagsteen stut niet meer de waterspuwer zwijgt geen weemoed, geen vergankelijkheid geen woekering, geen decorum geen meeuwen op het spantbeen restafval zucht niet restafval…

Er is een hemel en een hel, een loterij van veel gekwezel. Ik die het leven heb geweten, zijn diepte, hoogte, lengte, breedte, zijn zorg, zijn dagelijks gesnel, niets weet ik meer dan ik kan meten altijd en 'k weet op duim en el: het is geen hemel maar een hel, als je op straat wordt aangereden. Al kan ik niet de tijd vergeten op…

Wat je allemaal niet bestaan hebt, bezeten vervloekt hebt, geweest bent, nu lig je papegaai boven je bed hij snavelt het Boek af, bevleugelt de woorden herhaalt jouw organen, dofgoud brokkaden het graan is bescheten, wil nog vergeven je uurwerk maalt niets en weet elk uur beter diep in de tuin slaat het binnenste buiten altijd die Vogel…

Ze was nog jong, pas zestien jaar Ze vond het niet erg, de weeffout In de huid van zijn rug Haar jongen was zo mooi verder De striemen vielen in het niet Bij zijn donkere ogen De smaak in haar mond als ze kusten Was die van vreemde, verre specerijen Hij was ermee geboren dacht hij Jaren later, op het uit de vaart genomen SS Rotterdam…

Het hete vuur van woordenwinden in dit glas water, Buitenhof, waar ik mij steeds opnieuw moet vinden als daggesprek en buitenstof. Bestaat dit echt of zijn wij poppen, naturen dansend tand om tand, gedurig in heet vuur ontstoken door beelden uit nat zand? Ga maar bij dichters, boeren kijken: hun vers, hun oogst, vast in de hand. Hier…

Moeder zwijgt, liet mij haar moederkoek. Vader wist dat wel. Mijn moeder gaf hem mij, de avond van haar dood. Daar ging ze vrij, de kleine stalen wijzer van een klok. Prinsjesdag. Ik zie zijn stok daar staan, al zeventien jaar, warm tegen de muur, de schoorsteen: eerst turf, dan cokes, het uur vlam van groei en goud, van gas, ontdaan. De…

Waar ik zit, rolt het park, hangen wielgeesten slierten ledlicht op. Ze fietsen uit het bladerdak een scootmobiel voor jou. Ze baardsappen op de meisjes, glossy glanzen. Het blauwe glas beschijt ontboezemd We laten Dionysos zijn broek, bezoedeld Dan neem je jouw riedels uit de doos weg. Later zit je op je bed, siliconen glijden langs ribben…

Het is een bijzonder gehucht Met huizen als nesten op palen Je hoort er verscheidene talen Geklepper, gezoem en gezucht Je vindt er de Hollandse lucht Je kunt er weer diep ademhalen In evenwicht brengen je schalen Je wordt door Petrarca bevrucht Het bloeiende riet en de kooi Zijn fuik om gevoelens vangen Zo breng je een Eden in kaart…

Een bladzijde vullen? Geen deur valt tot de eindeloze formule in het slot van een omhelzing willen klinken kozijnen vrijen En ik maar denken dat zij nergens over nadachten Ik doe het Was fietsen maar een woord als jij wat zou ik wielen op mijn podiumpje wat zou ik de dames en weinige heren vervoeren Het beest wil op de hoogte…

Welk lot wacht ons, wij arme stakkers ? Wij dichters , ijdele minnaars van het woord. ’t Is zielig, ja zelfs ongehoord Dat men ons indeelt bij de volksverlakkers. Men zegt: jullie zijn linkse rakkers. Wij dansen op een te slap koord. Maar wat mij nog het meeste stoort: Kritiek komt vaak van wapenmakkers. Ons oeuvre bij het leven AFGESCHREVEN…

Ik ging naar Bergen om de zee te zien. Ik zag de oude zee. Haar overgangen die elkaar telkens speenden in verlangen deden mij turen. Een minuut of tien dat ik haar zag, in ’t glas, mijn droom gedronken, mijn hoofd vol van het water, wijd en zijd laat mij daar tussen haar onstuimigheid een beeld vernemen en mijn ogen blonken. Het was geen…

Zodra je baart, is daar het moederdier Dat op de hoek wacht om dan toe te slaan Het prest je om jezelf te laten gaan Het wist je uit, maakt daarmee goede sier Het zorgt, het zoogt, het regelt, is koetsier Van kinderwagen, bakfiets, komt eraan Gestormd bij ieder pijntje, elke traan Het troost bij dokter, boeman en barbier Zo heeft verdachte…

Waar land en taal elkander raken Carine Mette wordt verzandt een baken in haar vragen herderen sporen als een hond oefenen zwaluwen hun vertrek op lijnen waar was is ingehaald verdwijnen mensen in stervende woorden verliest oom Joseph gekoesterde taal koestert het nichtje zijn woordenschat waar gezocht wordt naar een raakvlak…

Is het een uitgelopen vlek, een godvergeten blad, van inkt de opvlucht in een pennentrek, een vlezig prevelen dat geen betekenis ontbloot zijn woorden plots weer struikelblokken in de stem, strompelt de taal waar zij van vliegen droomt ----------------------------------- uit: tijdschrift Yang, 2002-2003.…

Levende poezie zuurwrang vruchtloos ontoegankelijk hoog glanzende culturele poepdoos beschamend lijkenwaad rechtstreeks uit diepe zielencultuur vingerrijk verleden verzuchtend het nodeloos weten hoogmoedig steekspel der gedrochten de gouden spoelbak verblind oogwaarschijnlijk op dwarshout gericht stinkend het riool indrijft wetenschappelijk…

Normaal gesproken Lezen wij boeken Van links naar rechts Horizontaal _______> > Dwarsliggers lezen (van) Boven (naar) Beneden Dus zogezegd Letterlijk verticaal _______^ v Prachtig. Vormgeving Maar de kern van dit Gedicht is: 't blijft 't Zelfde verhaal Dwarse en dus weerspannige leestip: (2 romans in…

Plots wist ik wat of houden van betekent In de ander vinden wat het beste is Liefde, wijsheid, passie, droefenis Je ware zelf het spiegelglas uitbrekend Latent aanwezig, nu scherp afgetekend Je diepste wezen en geschiedenis Waarin nabijheid naast benauwenis Pulserend licht en alles vanzelfsprekend Besef dat ik mijn lief gewoonweg bén Hoe…

Samen met Frans een lange nacht gehad In een hotel, twee kamers naast elkaar Dat het gebeuren zou was zonneklaar We zochten en we vonden onze schat Werden de vleugels van één adelaar Die zijn gewicht met wind en wolken mat De kracht en gratie die het dier bezat De schaduw ervan boven ons als paar De bliksemdrager zou verongelukken Uiteenvallen…

(voor Pier Paolo Pasolini) Als een ware Adonis wandelde je door de straten van het antieke Rome, je registreerde als een filmcamera, verliefde paartjes op oeroude stenen passeerde je met een gulle glimlach, je knip-oogde naar slanke jongemannen nabij het Colosseum en bij een warme pizza en enkele frisse glazen wijn glimlachte je vanwege de…