Het laatste adres staat er gebeiteld in de steen. Ik ben hier geborgen. Geen levend wezen om mij heen. Geboren, geleefd en gestorven. Dode letters verguld tussen het groen. Hier heb ik mijn rust gevonden. Hier in dit afgelegen plantsoen. De doden zij jammeren Bij het ontij van de nacht. Alleen de wind ruist door de bomen Met hun jammerklacht…

Er huppelen tranen tussen de tulpen er huilen druppels op het gras er rennen gedachten naar de lente die er dit jaar voor jou niet was. Er schuilen bloemen achter bomen er vallen bloesems op jouw graf hier zingen vogels in de weide, dat God wel nam, maar nog meer gaf. Er dansen wolken op de stormen er zwaaien bomen op de wind…

Toen mijn hart stilstond ging mijn liefde nog niet over Toen mijn lichaam jullie verliet ontstond wederzijds het stoffelijk gemis maar voedde vooral onze geestelijkheid van de blijvende invoelbare liefde: van 'n kus, 'n aai, 'n gebaar, 'n blik, 'n praatje, 'n lach, 'n traan die liefde, die voelbare liefde blijft voor altijd!…

Elke dag is voor haar een cadeautje Ondanks dat ze " niet lang meer heeft" Ze neemt nog een ieder in het ootje Wetend dat ze het einde van 't boek niet beleeft. Elke dag een lach op het gelaat Ondanks dat ze " steeds minder wordt" Ze speelt een spel alsof ze niet " gaat" Toch is de tijd nog maar kort. Iedere dag neemt ze dankbaar aan Alsof…

Je had een naam en een BSN Meer was je voor instanties niet Nu ben je uit hun bestanden gewist Zij weten niet van mijn verdriet Maar jouw naam en wie je was zal door mij altijd worden gemist…

Hij wenst voor De Creaor te verschijnen Met het geheim waarmee hij is geboren Hij deed zijn zware arbeid naar behoren Maar de melancholie wil niet verdwijnen Hij zoekt soelaas in middelen en wijnen In liefde, schrijven, reizen en ontsporen Begeeft zich op glad ijs en raakt bevroren Start stil de bouw van het zichzelf omheinen En dodelijk…

Kees, wees niet dood we moeten weer eens naar de film en daarna wat kletsen en vaststellen hoe leuk het is om elkaar te zien slaap lekker ding want jij is lastig zingt nu de radio terwijl ik denk aan ons op het terras na de film hoewel het nergens op slaat beetje chagrijnige mannen die we waren en melancholiek…

Troosteloos is de omgeving De zon zie ik niet Somber is de dag Terwijl het niet eens giet. Ik wil bij je zijn Heb geen bloemen bij me Afgesproken tussen ons Geen bloemen bij leven Dan zeker niet bij dood Ik glimlach als ik aan die woorden denk Maar dat wordt een grijns als ik je plek zie Die eenzame plaats tussen soortgenoten Geen…

Het laken door de voorjaarmist geweven Bedekt nog water, weilanden en veren De bloemen, nu nog dicht, zullen floreren Wanneer de zon het sein daartoe zal geven Een zeemeeuw krijst, al is het goddank even Het wordt snel stil en roze bloesems eren De maand april zoals talloze keren Al werd bezongen en is neergeschreven Het levensbidsnoer zegt…

Een emotionele waterval stortte ik over je uit gevoelsbagger op je sterfbed Jij gaf taal noch teken geen sein dat je mij hoorde onverstoorbaar doorstervend Reddeloos en radeloos moest ik je laten gaan het enige antwoord was je laatste zucht…

Eindeloos was de lijdensweg die je moest gaan. Jouw pijn is nu wel weg, wij hebben nog een lange weg te gaan, moeten we rechts of juist de andere kant. Ik weet het niet want: jij was het die de weg aanwees. Nu je daar ligt stil koud en sereen mis ik je zo verschrikkelijk want: waar moet ik in vredesnaam heen! Ik mis je zo mijn lief…

Daar lig je dan, in een houten kist, oh als je toch eens wist, wat een mensen er voor je zijn. Gezien toen je ziek was, neen, geen mens, maar nu, staat het vol. Te weten dat de kist zo zakken zal, tik ik nog eventjes op het gelakte hout, om je zo te laten weten, dat ik van je hield en hou. Daar ga je dan, de lift komt in beweging,…

Pas als u het hoekje omgaat, Wordt het duidelijk wat u achter laat. De wettige erfgenamen, Kunnen dan hun leven veraangenamen, Met wat er op uw saldo staat. Maar wat een verdriet, Als u dat naliet.…

Woeste golven slaan over de kop van de havenpier, zijn fraaie kostuum is reeds doorweekt van ‘t zeewater. Hij is een vreemdeling, duidelijk niet van hier. Zijn hoofd wat gebogen, de ogen betraand, handen omhoog geheven. Alsof hij hulp van boven aanroept voor zijn daad, terwijl zijn lichaam staat te beven. Nog eenmaal slaat een schuimende…

Heer, als ik sterf op een december-dag; in het ziek laken dat ruikt! En mijn gezicht: geel als een raap, mijn baard verwoest door het zweet, terwijl mijn hand vol angst in het kussen plukt, Heer, houd dan voor mij, arm schaap, houd uw barmhartigheid gereed. Want gedurig was ik lui en dom, onkuis, hovaardig en zot, ik was gulzig aan bier-…

Ben ik ff blij, da'k je gisteren nog zag Nog eventjes met je stond te praten. Over vier dagen staan we aan je graf In de nacht, heb je ons verlaten. We lachten samen gisteren Om wat we zagen staan De dame die moest bukken Zonder onderbroek aan! We hadden 'onderbroekenlol' En niemand had het door Zeiden 'fijne avond' En gingen ervandoor…

De oude heer, Hij is niet meer. Het nachtlicht doofde zijn leven. Voor volk, vaderland en gezag, Heeft hij zijn ziel gegeven. De oude heer, Hij gaat zijn laatste keer. Bij daglicht voortgetrokken door het leven, Gaat hij langs geliefden op zijn laatste dag, Voor volk, vaderland, onder nationale vlag; Wordt aan zijn ziel een stemmig eerbewijs…

Voor de drempel staart zij wachtend op een wonder uit de verte in de verte komen alle lijnen samen tot een punt als het einde nadert in haar laatste ogenblik zweeft zij langzaam over alle drempels naar het wonder in de verte .…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel? Nog steeds dek ik voor ons twee…

Hoe dichter ik bij de leeftijd kom, dat ' terug' in tijd er niet meer is, wordt de confrontatie er eentje die ik nochtans het liefst nog even uit wis! Wederom een dichter van subliem formaat, overleden toch iets wat je raakt. Al zal 'k nooit zijn hoogte aantippen, 'k ben een van hen, zoals velen met mij. Herman is niet meer, maar zeker…