Heroïsche daden gedreven door diepere kracht, waaruit men adem put om door zwaar gruis zich 'n weg te banen naar iets dat leven heet rangen en standen verwoest religies vervagen wat rest is puur wat het volk verenigt om samen te bouwen aan de toekomst Lady Love ---------------------------------------- http://www.ad.nl…

De handpalm van de wereld fijngeknepen door de goden en het geweten en met tranen overgoten, ongrijpbaar als onvrijwillig zaad, de doden door de uitgestrekte vingers vloeien, gedijt de nood als verrader in een machteloze strijd tegen menselijk willekeur en z ’n voorspelbare natuur. In die teneur zullen nieuwe gewassen op de dood gaan…

Wat een vreselijk leed, wat een pijn en verdriet Niet te begrijpen dat zo iets ergs kan gebeuren Een ramp waarbij zoveel doden zijn te betreuren Verstrekkende gevolgen voor een groot gebied. Haïti is zwaar getroffen door een enorme ramp Wat een bizarre start bij het begin van het jaar Het is niet te omvatten, het is onvoorstelbaar Zo’n droevige…

ze beweren dat de zee blauw is zij denkt hem groen de hemel purper met witte schapenwolken vogels van diverse pluimage beheersen de lucht maar ook de aarde de tijd sluipt op kousenvoeten en staat stil als in een oerkreet en intense grom de grond onder mensenvoeten wegzakt…

Waarom moest dit nu gebeuren, alles is opeens zo zwart. De beelden die we zien zijn afschuwelijk hard. De straat bedekt met mensen, vluchten kon niet meer. Hartverscheurende taferelen steeeds opnieuw, telkens weer. Het is niet te bevatten, wat daar is gebeurd. Deze grote ramp heeft menig hart verscheurd. Mensen dood onder het puin;…

Ik geloof het zeker Er liggen nog mensen Onder het puin Die kreunen om hulp Wat niet wordt gehoord Ik geloof het zeker Helpers, zoek...! Hun stemmen zijn gesmoord Geef het nog niet op Boor, hak, speur en sla Die stenen... Ze liggen daar nog En zijn doodop... Een nieuwe beving En hulpgeroep Een nieuwe angst Van dezelfde groep Uitgedroogde…

De gezichtjes en de volle lippen zijn gebarsten, smachtend likken de droge strelende tongen en hebben dorst. De zongebruinde glimlach dapper vertrokken, tasten ruwe handen uitgestoken, naar de vuile brokstukken in het donker van de werkelijkheid. Kermend vraagt een zachte stem, ten einde raad naar de bebloede laatste kruimels van het overleven…

overvallen door natuurgeweld ineengeplet door de overweldigende zwaartekracht tevergeefs worden armen uitgestoken in de hoop een levende hand te kunnen vinden roepen om hun dierbaren worden stemmen in de kiem gesmoord vermengd met kalk opgaand in het niets duurt het wachten... oneindig…

ze vliegen nog de vogels die ik nooit met grote aandacht heb bekeken ze sprongen op toen gebouwen van hun aardse voeten losgescheurd bezweken de rustpunten zijn weg alleen het schreeuwen en de kreten zijn gebleven…

Heb gedeeld, alle nieuws en uitslagen, rauw en puur en eerlijk, heb de stenen niet gevoeld van alle volkeren. Uitgeroepen, alle vrije dagen, om wat er pijnlijk verloren was, honderdduizenden slachtoffers zijn gevallen. In rouw wordt gehouden wat lot heeft genomen, waar aardbeving heeft plaatsgevonden, hebben mensen de vlag van de ziel…

zij riep mij niet haar lokroep ebde weg ze nam alleen stormvogels mee in vertraagde slag tot zij het krijsen brak en hoog verheven in duizend talen haar klaaglied zong die dag baarde zij Leviathan…

Hij dacht: ik maak een geintje vertel van mijn explosieve onderbroek Maar dat grapje kwam hem duur te staan, hij stond een poosje in de hoek en kwam nooit op zijn vakantieplek aan.…

Zondag 26 september 2004 Een zware aardbeving In de Indische Oceaan Veroorzaakte een vloedgolf Die vele landen trof 300. 000 doden Waren het gevolg Een catastrofe Die wordt gezien Als één van de ergste natuurrampen In onze geschiedenis Een vreselijke tsunami…

Klimatologen wijzen op het smelten van de polen Het water stijgt, het gaat behoorlijk mis Een Eskimo belde aan en smeekte om een vis Vers of ingevroren zei ik onverholen Een vraag die me voortdurend op de lippen brandt: Lig ik morgen weer in Brugge op het strand ?…

zie toch hoe fraai zij glooit maar als gehaaide kaper zand in de ogen strooit van waker en slaper hoor toch ‘t woeste grommen schuim koppen metershoog de rug weerbarstig krommen klokken luiden droog meeuwen krijsen zonverloren vluchten voor de overvloed en zij verslindt de sporen van menig voet en goed…

De man uit Amsterdam ging controleren of het gas uit was. Hij ging op zijn billen zitten voor het gasstel. Hij onderzocht of elke gasknop wel naar rechts was gedraaid. Met zijn oogbollen ging hij van links naar rechts op onderzoek naar een gasbel. Hij ging nu zitten op zijn hurken en controleerde of alle gaspitstippen wel veilig honderdtachtig…

Nimmer viel Oranjebitter zoveel bitterder verloren als toen op die ene dag die er met glans viel van de stad waar een oranjezon in smoren lede ogen zou doorboren daar waar iemand in de waanzin zo die ware zin vergat die ooit een Vijftiger - zo schoon in dichtersinkt had neergestreken maar nu weerloos was gebleken ín de waarde die het had…

Zie op tv de wereld aan mensen die daarginds creperen aarde-schokkend tenten-kampend hoe zij naast hun huis kamperen regen-schuilend leed-verkrampend wachtend op een nieuwe zon zich aan sprankjes hoop vastklampend waar een reddingsploeg begon kon hun leven toch weer verder gaan op zoek naar iets dat laat hanteren of hun geliefden veilig…

We zouden ze de kost moeten geven die door alle goeie bedoelingen van de opperste crisismanager ginds nog in angst en herinnering leven Horen de laarzen nog stampen waar de botten uit de wegen steken vijanden van het volk die bezweken aan honger oedeem dunne gratensoep kogels en bittere kou in Goelag kampen Stalin liet steeds nieuwe interneren…

kindeke zo teer pas op aarde kleeft de dood aan zwarte borsten…