grazend door het Friese groenland lonkt groots de scheve rafeltoren van het dode Oldehoofster kerkje vol platgetreden Romeinse sporen zij begroeven daar hun doden en geheimen in de gitzwarte grond een werelds erfgoed ons gegeven opdat nieuw zich met oud verbond het Oldehoofster kerkhof met kranige happen leeggeroofd tombes en schedels…

't Is zondag en het regent wij drinken nu koffie van tien in plaats van negen is het zomeruur dan toch een zegen…

Als ik met iemand had willen nablijven, dan was het wel met jou geweest Dan was nablijven vast een feest geweest Maar je zat helaas niet in mijn klas Sterker nog, ik wist niet eens van je bestaan en Schat, ik wist ook niet waar je was.…

als het leven toch eens in serie geschakeld blijkt repeteerbaar in een volgende fase en zonder oordelen en straf ooit een hoger doel bereikt alle mensen zijn dan gelijk deel van die ontwikkeling op weg naar een gelukkig zijn delend in verdriet en pijn en niemand die mislukt kon ik maar reizen in de tijd mijn eindpunt achterhalen en…

dagen die zich afvragen waar gisteren is gebleven nachten die afwachten is morgen nog in leven een week geleden zeven dagen pijn de klok tikt alles weg het moet zo zijn…

in de bloei van je leven maak je jezelf tegen beter weten in wijs dat het altijd zo zal zijn... maar helaas wanneer de bloemblaadjes gaan verwelken en neer zullen dalen op de koude grond weet je het maar al te goed: de vergankelijkheid zit je 'je korte leven lang' op de hielen…

“geduld is een mooie deugd” is gemakkelijk te zeggen dan ondervinden. Het is wachten, maar ook hopen. Eén seconde lijkt soms een eeuwigheid.…

In de wieg van het leven leg ik mijn grootste schat. Ik zal het voeden met nemen en geven en wikkelen in deemoed totdat.…

de kleuren van de dagen worden getekend door de week de tekens van tijd zijn de gidsen door de maanden waarom gaan de jaren zo snel voorbij? tijd is een relatief begrip het is maar hoe je het opvat…

Al wat een mens beleeft is tijdelijk. Het nu zal nooit meer wederkeren. Is tijdelijkheid zelf ook tijdelijk? De tijd die zal het leren.…

Tijd heeft mij een te kek brilletje opgezet, mijn lief vindt het mooi, cool, ja passend bij mijn grijze haren, maar ik staar naar het scherm, naar de Chinese vaas, met de nu onscherpe rode en gouden figuren, mijn ogen dwalen onzeker door de kamer, het gemis aan scherpte doet me verdriet, vooral wanneer de wind uit het noorden blaast, met zijn…

Het licht Schijnt sober Op de grijze muren Van mijn luchtkasteel Verwarmt mij niet Doch omhelst mij In het vale licht Van een verlaten tombe Mijn ziel in duizend stukjes Groeit hier langzaam aaneen Maar laat niet na Mij telkens weer te steken Ik kan niet helen Het heeft geen zin Vooralsnog Is er geen hoop op een nieuw begin…

Twee oude vrienden Gedwongen Tot een ander bestaan De één koos voor het leven Zich bevindend In al zijn ware pracht De ander voor een einde Een stille reis Waar niemand op hem wacht Een tegenstelling zo immens groot De één koos voor de liefde De ander voor de dood…

Ik heb vannacht gedroomd dat je voor mij stond we dansten samen op de golven van de zee in een droom is alles mogelijk en donderbuien duren nooit zo lang wordt wakker lief we gaan ik wil met jou de zon op zien gaan…

in mijn kop ben ik nog jong maar mijn handen verraden groeven, aderen, vlekken een kille wind waait waar ooit de lente bloeide een warme mantel dient mij met liefde te bedekken nu weet ik de tijd nog even, dan ben ik er geweest valt er niets meer te rekken…

nacht schaf raad nu de woorden van dit vers zo tastbaar worden besloten ligt in deze zin waarin ik nog kind was in de vergane tijd van mijn geboortehuis wakend in de tijd zag ik stil op gebonden aan het heden sta ik en hoor verre gezangen ten prooi aan het honende gehuil eeuwen zijn spoorloos heen gegaan verloren in het kosmisch…

Twaalf keer koekoek eentonige sfeer zij leest haar boek. Terwijl het gewicht traag beweegt naar omlaag gericht. Zwarte Woud nostalgie zwaartekracht rond middernacht.…

De herfst valt in, Mistnevels ontsieren het land En regen bedroeft mij. Ik kijk uit het raam En zie tomeloze somberheid. De kilheid bevangt me tot het bot. Ik loop buiten en lopenderwijs Dwalen mijn gedachten af naar zomerse streken Waar de druiven rijpen En honing vloeit. Ik keer terug in de realiteit En de sleur grijpt me bij de keel…

Geboren in de kou Geboren in oorlog Of Geboren in warmte Geboren in vrede Opgegroeid in armoede Opgegroeid op straat Of Opgegroeid in rijkdom Opgegroeid op school Overleden/weggegooid Overleden in de natuur Of Overleden/gecremeerd Overleden in stijl Kou of warmte Oorlog of vrede Armoede of rijkdom Op straat of op school Weggegooid…

de vele leestekens we tellen ze niet langer vertelden over ons samenzijn ze zijn vervaagd zoals de namen op een verweerde, vermoeide grafzerk van een vergeten rustplaats zo nu en dan probeert een van hen verbleekt en haperig onze levens te verlichten de vele leestekens ze tellen niet langer we zijn samen…