Wij wachten daaglijks dat morgen Vrijheid aanbreken moet, Om nooit meer te gaan in ‘t verborgen Terug – ons licht voorgoed. Gebeuren zal dit niet, Zomin als een engel daalt Naar streken waar verdriet Tot wanhoop wrang verschaalt, Niet volgens onze orde: ‘t Geluk wacht zijn eigen tijd Om geboren te worden Binnen de werkelijkheid. Maar…

Met huid die toch al door de jaren heen verbleekt blijkt grenzeloos het uur doorstaan waar je zo even nog van opkeek in de spiegel van een druppel glans. Niet wit van ouderdom doch schoonheid lacht een halve maan en nacht legt teder nog een hele baan.…

altijd tijd tijd rijpt en plakt aaneen als beslag slag slag verslagen en als gouden muiltjes gedragen draag draag de last met hoop op leven bedrogen drogen drogen van de wind op zee zo ongedwongen dwingen dwingende dingen niet gezond, niet goed voor mensen wensen wensen vaak haast het onmogelijke onverantwoord antwoord…

ik lig al dagen in een gele plas zo luieren velen in nat vergeten ik droom van toen ik een baby was men bekijkt me, wansmakelijk bij het eten misschien neem ik beter eerst eens een bad zo luieren velen in nat vergeten ben ik er nimmer, doet iemand dat wat heeft men aan mij straks herinneringen misschien neem ik beter eerst eens een bad…

De nacht dempt elke kleur en zwart het witste wit tot een vermoeden ik verschuil me moeiteloos in ’t veld onzichtbaar voor een ongewapend oog terwijl ik niets heb te verbergen een motor jankt de nacht in ik meet de afstand groot voorbij de eindigheid blind geworden door de duisternis neem ik wat stippellichten waar als aardse vonken…

Daar de huizen, de bomen, altijd hetzelfde, vermoeiend. Aan de andere kant het park en kinderen die joelen. Op de stoep voor zijn deur altijd al een mens, oud, die toekijkt en niet lacht. Welke vraag blijft nog open? Ver, de horizon een oever zonder overkant; en haastig, een vleugelslag, wolken.…

ik tel de zegeningen van de tijd verdwenen zijn de uren van vervelen met verre vrienden kan ik ‘weemoed’ mailen een MP3 verdrijft de eenzaamheid de video verstilde tot mijn spijt een DVD zou alle wonden helen een Xbox waar ik dagen mee kan spelen al kom ik nooit als winnaar uit de strijd de magnetron ontdooit het hardste ijs in tram en…

De wind stormt het nieuwe jaar binnen met kracht 8 op de schaal van Beaufort, smijt slagregens en hagelstenen royaal om zich heen, breekt boomtakken af. Het nieuws wordt kletsnat, reclame bekogeld, de kerkgang danig gehinderd. Een hoed kiest het hazenpad. De vaan is volledig dolgedraaid, de kinderen zijn uit hun gewone doen. Een valse start…

Polsstokspringen, stekelbaarsjes vangen, verstopperetje spelen, wonderen ontdekken, zwemmen in de tochtsloot, aan een 2-cents ijsco likken, op de boerderij logeren, schotsjesspringen, het leven is èèn bries geluk! Een studie beginnen, vechten voor je papieren, een vrouw veroveren, voor kinderen besluiten, je plaats verdedigen, concurrentie…

Zo vieren wij het nieuwe jaar met een ren en duik naar elkaar van het frigo toilet naar bed naakt klappertandend van de kou maar dat is slechts een moment dan sluit het dons zich over ons ontdekken we een lichaamslijn die onze beide lijven huiver strelend snijdt voeden we ons met de illusie van een even eeuwig zijn…

Een langere weg, klaagzang. Geen idee waarnaatoe, nergens heen. vliegend in de ruimte, geen besef van tijd. Liggend in de verte, iedereen afgezaagd. Liever staande, elven en feeën. Leven of stilte, Luid of dood.…

De tijd was maar geleend, de dagen wilden hun mooie uren terug in ruil voor alle herinneringen die verdwenen Op mat fotopapier verschenen, gaven zij negatieve afdrukken van een werkelijkheid die waan niet eens benaderde, zwart en wit wisselden elkaar soms schitterend als siervuurwerk af, de hoekjes gekarteld en omgevouwen als oren…

winterland verstild, bevroren de kortste dag is net voorbij ik kijk verlangend uit naar morgen droom de nachten alweer korter en de dagen stralend licht geloof nog steeds misschien te vaak en tegen beter weten in in elke dag een nieuwe kans in elke kans een nieuw begin een gezond, gelukkig en hoopvol 2005 toegewenst…

Het net ontwaakte licht sijpelt over de slanke, nog slapende, dijken een ochtendgloren meldt zich bij huize Matanze waar de rijken van toen en nu nog overdadig dromen en de wintertuin de IJssel zacht hoort stromen Bomen van stavast hebben er eeuwen langs zien zweven. Verdwaalde meeuwen slapen er nog immer in hun schaduwen terwijl in het…

onverwacht werd hij mijn vijand jaren lang was ik vergeten dat hij woekert als een bosbrand hoe ik hem ook wilde meten vrienden dreven naar de welstand spraken met hem als bezeten over invloed en het hoogland elke deur werd toegesmeten kansen werden langzaam vierkant namen werden aangemeten door zijn duren en zijn schrijftrant in historie…

Schep mij een nieuw harte, o God! DE PSALMIST. Hoe vlieden, hoe jagen De rollende dagen In wisslende vlagen Van zoetheên en plagen, Van smart en genot? Van smarte Voor ’t harte bij ’t wereldse lot! Van zwoegen Bij ’t ploegen, Door de uitkomst bespot! — Maar blijdschap in ’t streven Naar 't hogere leven, Verenigd met God! o Vloeit…

een witte wereld die ons warm verwachtte je lachte toen ik zei, ik kom nam alle risico's, was blij gordijnen sneeuwden en je opende vrieskou je huis een warme kerst ik was zo graag bij jou we zetten uren stil in samen met elkaar toch klepelde de kerkklok zijn openlijk misbaar de stilte luisterde terwijl wij gaven we telden onbewust…

Het leven kent vele vragen En gedachten die in de tijd vervagen Vraag je morgen iets aan mij Dan is er alweer een gisteren geweest met een ervaring erbij…

Ondergedompeld in de stilte Snak ik naar een luchtbel lawaai Zo eentje die heel zachtjes smaakt (ook nadat-ie mijn longen is binnengedrongen)…

Hoe vaak zijt Gij dit jaar niet tot ons hart gekomen met leed en met geluk met ziekten en met pijn, maar ook: hoe vaak hebt Gij verdriet en kwaal genomen en deed uw stil bezoek ons stil en zalig zijn! En nu 't is middernacht! O, mocht de wereld wijken met de omzwaai van de tijd. Daal, hemel, tot ons neer, wij laten de aarde los, om zelf…