Ik weet het nog goed, het voetballen buiten op het gras. Fantasieën eindeloos in overvloed. Met je fiets scheuren door een diepe plas, onder bomen, zonlicht halve gloed. Het stukje onbevangenheid, niet bang voor wat mensen van je zouden kunnen vinden. Die onzekerheid is men toch liever kwijt? Een van mijn grote wensen, is om die vooroordelen…

Mist overwoekerde het zicht. Niets geeft nog klaar licht. Het vergaat in smog en tast met de zure neerslag de laatste monumentale tederheid van de wereld aan. De mens kan er niet meer leven. Diezelfde creatuur is de schuld van de verdoemenis van deze mooie planeet. Ingestorte gebouwen, verwrongen ijzer. Spooksteden, spooklanden verschroeid…

Help Oh god wat heb ik gedaan Het komt zo dichtbij Alles wat ik heb gezegd, Waar ik naartoe heb gewerkt, En waar ik om heb gevraagd Nu moet ik wel Ik moet gaan presteren Ik moet laten zien wat ik zei dat ik kon Alles wat ik wilde kan ik nu gaan doen ik ga iedereen achter laten Over de wereld heen Onder mijn dromen door Naar een…

Iedre morgen na het nachtlijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

In wat voor wereld leven wij? Een uiteengereten maatschappij Waar tolerantie, vrijheden worden aangevallen En geweld zowat elke dag door onze tv komt knallen Het is zo wreed Ik word er moedeloos van Slachtoffer na slachtoffer Door terreur in de ban Niemand pakt ons onze vrijheden af Wat denken ze wel, ze zijn zo laf Dat ze in de hel…

Wij waren aan de wandel het Spaanse dorp leek in rep en roer: Levendige handel in riemen, jurkjes, kant, bloesjes, bloot en aardewerk in felle kleuren Voetje voor voetje is het kuieren het lopen ogen als op steeltjes Alle nering in kramen rond een Roomse kerk waarvan Gods Zoon neerkeek in geschilferd gips Het is er…

De kim daalt neder uiterwaard het spant strekt zich uit de stand van de zon het moment kromt uit willekeur en zo is mijn vel versneden tot daar is het leven twee meeuwen vinken de horizon af het velijn van het zijn zout' 't water tot een zilte lijn de golven klauwen aan de dijken het zand geeft zich over bergen naamloos zonder getal…

Durven wij wel altijd eerlijk tegen onszelf te zijn. Heeft de waarheid nog grip op ons in voor ons moeilijke tijden. Wie denken wij wel die wij moeten zijn als onze ziel daar dagelijks onder moet lijden. Onze ziel is de kern waar ons leven om draait. Een identiteit die graag zuiver stemt omdat het daar in essentie om vraagt. Een wereld…

We weten maar al te goed dat er ook meer bitter is dat zij niet het enige volk zijn en waren , die het alleenrecht op "slecht" hadden. Er was ooit ook elders een witte en gele oorlog. Er waren ook nog die andere klaagzangen bij een muur naast de kampen in Azië onder de Japanners de rouw, strijd met en om neven , ouders en schoonouders de…

Vrij.... willen we zijn als 'n vogel in 't blauwste blauw van lucht niet op de vlucht voor geweer met kogel Vrij... willen we zijn niet aan ketting noch aan schakel als aan aarde verbonden met hen die ons liefhebben onze vrienden zijn.…

Bloemen, sterren, grassen en de zon Nemen voortaan het bedoelen over Van de kleine mensen op de aarde. Want de werelden die in hen zijn Moeten wachten op het mensenwoord Dat hun zeggen zal waarom zij werden Bloemen, sterren, grassen, en de zon.…

En morgen zien we het voertuig van vrijheid herinneren we: de 5 jaar lange strijd de vijand -nu 'n goede buur met verbintenis weer rond te lopen op eigen grond bevelen aan de laars gelapt Gesnapt...... dat wapens -tevergeefs- in elke hand kletteren De kinderen van ons weten dat morgen door hen wordt geborgen: in het rood…

Zonder het duister kan het licht zichzelf niet zien De aarde draait door, we draaien mee en houden vast Aanpassing is confronterend, ik merk het elke dag Zelfs de wind zocht naar beschutting op gure dagen Wij worden bepaald door waar we gaan, niet waar we waren Houdt de macht bij jezelf en laat de angst maar varen…

het knopje" uit" gedrukt vanavond geen tv voor mij te veel oorlog en razernij mijn laarzen aan en ingerukt… de avond valt zo mooi gestaag wandelen langs de waterkant het maanlicht schittert zo charmant zo'n stille avond die voel ik graag vogels zingen hun laatste lied zoeken slaapplaats in de bomen ik luister en… begin te dromen over…

Wereld, ik leef in het domein van lichte taal in wintertijd de gangen leeg, de kamers ruim en zonder grens de binnentuin. Einder, bedaar, ik heb een huis dat mij bevrijdt: onder dit dak ben ik een mens die adem krijgt. --------------------------------------------------- uit: 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2013.…

de wereld heeft haar beste tijd voorlopig wel weer gehad we zien alleen maar haat en nijd en leven in een kruitvat maar ondanks deze trieste feiten valt er nog best te leven het is slechts aan jezelf te wijten als je daar niet naar wil streven er zijn nog goede mensen ook al zijn het er niet veel je hoeft het maar te wensen en dan worden…

in één klap stond de wereld, die tot dan toe de mijne was, stil nu draai ik in een onophoudelijke spiraal waar geen einde aan lijkt te komen van topfit naar een chronisch pijn patiënte die noch kan lopen noch rechtop kan zitten volkomen afhankelijk vroeger zo vrij als ’n vogel maar dat was vroeger…

Ik zwem in de zee In de eindeloos grote zee Geen vissen om me gezelschap te houden Alleen het water om me heen Mijn gedachten houden me bezig Maar ik kan ze niet aan Ik verander ze in vissen En ik schrik ze weg Ik wil met rust gelaten worden Of toch niet Ik wil aandacht Heel veel zelfs Maar dan van echte vissen Zij geven me kracht…

De grote torenklok galmt de dag doormidden stilstaan en wachten op het carillon daar tingeltangelt al een vaag bekende melodie stappenplan aanpassen ritmisch het plein rondlopen afwisselend in de schaduw en in de volle zon als de melodie weer stopt naar het bankje in de zon vandaag geen plannen meer behalve kijken naar de mensen…

Jij keek en lacht- te, verzachtte even de kloof in het verschil van zijn. Zeer beslist een weerslag zon- der weerga aangezien die keen immer slechts groter werd zonder begrip van gevaar dat zeer dreigend echter veelal in gebroken stilte in nevelen gehuld nadert dat zeer dreigend zonder ook maar teken of waarschuwing vooraf zich…