In Breda s gezellig Heuvelkwartier heeft het grote Buurthuis fraaie zalen, waar de wanden hun blik laten dwalen over samenzijn en kunstwerken alhier. Bij vredig samenspel en schappelijk vertier klinkt mengeling van welluidende talen. Omlijste beelden, schilderijen stralen verleden uit als welwillende vlier. Verfbeugel en kwast wachten…

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden aan rijke taaflen! - daar nu gloeiend zijn de weien van zomer-granen die hunne aêmende ebbe breien naar malvend ooste' en statig dagerade-roden, de wijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leie -: wie kan u weten, en in 't harte niet verblijen, niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden…

Schoon d'avond valt en tussen de beide grijze gevelrijen het donker zwaar hangt als een klos en overdadig ontsteekt geen hand het licht aan de lantaarnen Zo wentelt plots aan d'ogen u het wonder van een vreemde stad de grijze huizen van u dees' anders zo bekende stede De zonnestralen sloegen hard aan d'aarde over dag en uit het vuur…

In Breda s zuidwestbuurt glanst een kleine burcht vol opbeurend wit omgordt een keurig onderhouden tuin de lieflijke veste heeft vele woningen in zich waar de vredesstem klinkt het leven der geborgenheid houdt zijn staf omhoog maakt luchtige zwaaiing vereent het wezen van eenling met duurzame broederschap.…

Heb je al Jordaan-inspiratie? vraagt de eindredacteur van de Jordaan Kroniek! het is al weer de laatste week van de maand! nou dames en heren,  die heb ik die heb ik altijd en eeuwig want vanaf 1973 regelmatig in Amsterdam en al heel veel in de Jordaan en officieel sinds 2019 ben ik die Ramsterdammer want je roots die vergeet je niet…

Oude bomen moet je niet verplaatsen ja, ja, maar dat is een gezegde dat gaat niet voor oude mensen op dus zo'n beetje iedereen boven de 50 alhoewel ook niet altijd voor de bomen de reuzen van Amsterdam bewijzen dat en ik word helemaal warm van de 600 bomen van 't 750 festival op de A10 nu voor de stad maar goed terug naar de mensen…

Maar in Vlaanderen ben ik geboren, waar de nevelen domen, In een klein dorp, waar achter de beteerde muren, Onder stormende luchten, geladen met as van de rokende vuren, Nog arme, maar koppige varenslui wonen. Mijn jeugd heeft ze gekend, helaas maar al te goed: De donkere moerassen, de sombere bossen en naakte velden, Grijze november die slierten…

Een nieuwe, oude tafel heeft ze zegt ze. Wil ik niet komen kijken? Vanwaar en sinds wanneer dit idee dat ik me zozeer voor tafels interesseer? Sinds ze het vroeg gaan mijn gedachten er wel vaker naar uit. Is de hare rond of juist vierkant, ovaal, ingelegd, gepolitoerd? Met vier of zes poten, lange elegante, met een knikje halfweg? Met ballen…

Ik hoor het hem nog zeggen, mijn grootvader, de oude wijze: jullie mogen niet klagen, elke dag zie je de zee. Ja, riepen we dan, de zee maar wat hebben we nog meer? Nou zei hij en stak de brand in zijn pijp, jullie hebben het zand en daar zit heel wat in en jullie hebben de wind. Dat is genoeg, praat er verder maar niet meer over.…

Longen voelen zilte lucht langs oude lanen en wegen in mystiek van wrange stilte witte meeuwen in hun vlucht zoekend naar de juiste winden wat is er waar van de geruchten het landschap gaat ten onder of gebeurt er toch een wonder groeien er spoedig nieuwe bomen komt er bloei in de gehuchten waar de stervelingen dromen weidse luchten…

De lange Molenlaan geniet milde lichte schemer onder wijde hoge bogen van reusachtige platanen die opgewekt hun geur blazen over de huizen van Rotterdams weeldebuurt tot ze terug gestuwd wordt door vochtige vrijheidszuchten van de grote Bergse Plassen lover- en wateradem zorgen voor verlicht toeven en gezonde levenslust binnen…

Op hun woonzolder te Zoeterwoude horen allen der Bommelverhalen een veelbelovende stem herhalen: Iets nieuws wacht, waar jullie meer van houden. Omringd door Gelderlands heuvelwouden verschijnt jong Bommelstein; vooraan zijn zalen wil kasteelheer én schildwacht je onthalen om te zien hoe wondermachten hier bouwden. Binnen de beschermende…

‘n Ieder nasie het sy God (Zuid-Afrikaans lied) De Spaanse God: Vliegt een vogel, schiet hem dood! Bloeit een boom, hak hem om! De aarde moet bar en bloot Zijn, voordat ik als koning kom. De Duitse: Bouw banken en kweek bierbuiken: Oorlogsschade dient ingehaald. Je kunt volop van alles gebruiken, Daar de Entente betaalt. De Portugese…

De rode zonneheuvel is een hoop van rode klei waar mieren en termieten elkaar in leven houden, metershoog hun dagelijkse werk een biotoop Zo ook de anonieme metropool voor de miljoenen woon- danwel verblijfplaats een hoop geloof en liefde biotoop van vale kleuren zonder vast patroon verkeer en bruine lucht een symbiose Als de taxi…

Land van kroket en kaas van bistroos, boerenkool en sjuu met ossenhaas, waar muren eten geven, waar pils zo flets en klein is, waar gastronomen sneven, en Trijntje aan de wijn is. O Vaderland! O Nederland! O nee, nee, nee, nee, Nederland! Nee. Land waar het hele volk de taal van Sjeekspier blaat, thuis, in de trem, op straat: Guts…

In Breda ´s woongemeenschap genaamd Vuchterhage leven vele mensen met een welbewogen verleden dragen hun kennis en wijsheid aan elkaar uit en aan degenen die voor hen werken allerlei toonkunst door stroomdraad geleid of komst van zangers brengen des te meer genot in drink- en eetzalen levensvreugde waart rond om krachtig op te…

Hallo, hiero, jij bènt 'r eentje! Jij kom toch ook uit Rotterdam? Weet jij nog van de luizenkam? En zeg jij worteltje of peentje? Ik ging als jochie fikkie stoken! Ik kocht een krosie voor een cent! Die Bep van Klaveren, zo'n vent! En jôh, me moe maar kroten koken! Hé, weet je nog die Hoogstraat dan? Precies 1 kilometer lang! Schiedamsedijk…

Hoge bomen en bruine kroegen haveloze zwervers die zwoegen over oude straten en ronde pleinen soms zelfs met betoverde konijnen in groene parken en rode tuinen waarboven grijze wolken bazuinen grauwe stenen en stevig beton een vrouw kijkt vanaf een zonnig balkon naar oude kerken met nieuwe banken en een tongval van religieuze klanken…

Stad, langs uw blinkend water liep ik voort, ik zag uw markten in het morgenlicht, ik heb van u gedronken en gedicht en 't stromen in uw aderen gehoord. De toren met het trillend vergezicht, een schrale trambel, die de morgen stoort,- ik daal en wandel langs het water voort het ruime land in, dat rondom u ligt. En zijn die u bewonen nors…

Langs groenomzoomde straten, pleinen wemelt het in 'vorstelijk Baarn' van oude villa's langs soms steile heuvelachtige terreinen Ik wandel door de Javalaan van Cantonpark naar Pekingtuin zie er gordels van smaragd en adem onder oude bomen de geur van tempo doeloe in Het oord kent naast maria petrus paas en 't witte…