ik heb in het boek van mijn tweede leven een stukje mogen lezen nog beven mijn handen van schrik slaat de angst mij om het gehavende hart het is leven en tijds- bepalend apart van de ene dag op de andere lijk je een wrak nee mijn hart is niet gebroken maar de uiterste houdbaarheid is door talloze bestralingen voortijdig…

Ik verlang geen rozentuin niemand hoeft me dat te beloven maar ik wil ook geen bed vol violen waarop ik moet knielen Weet u, ik ben al snel tevreden met grassprietjes tussen de stenen met soms een klein verrassend bloementje wordt mijn leven verrijkt!!…

Iedere ochtend glimmend op een rij, gelijk te melken koeien in de wei. Pil 1 : voor de juiste bloeddruk, Pil 2 : maakt eventuele jicht stuk Pil 3 : hierdoor wordt je lijf een open riool, het frequente toilet bezoek is geen apenkool. Pil 4 : heeft een anti bloemenveiling effect, je gordel wordt niet met rozen bedekt. Pil 5 : beschermt…

Neen, ik kan haar niet negeren. Engelenstof in veertien tinten rood. Rücksichtlos laat ze mij begeren. Amechtig verlangend ga ik alle dagen dood. Krijgt de keizer steeds wat hij wilt, de honger van de bedelaar wordt nooit gestild.…

Jij warmde mijn handen tegen de kou. Jij maakte mijn staartjes als mama niet wou. Jij leerde mij fietsen bij ons in de straat. We kletsten gezellig tijdens de vaat. Jij hielp me met huiswerk, als dat nodig was, Door jouw wijze woorden begreep ik wat ik las. Jij vertelde verhalen over de zon en de maan. En gaf mij een kusje voor…

Mijn lever, mijn milt hebben zich volgezogen met veel teveel bloed Ongeneeslijk po- sitief, waagt hij te betwij- felen of hij sterft Tijd zal mij leren wie uiteind'lijk de tango met mij zal dansen Tot die tijd pluk ik de jaren die mij resten samen met mijn lief 'k Laat mij pas kennen als mijn lach écht gaat huilen 't Noodlot nabij…

Zwijgzaam zoek je naar de woorden, gevangen in je eigen hoofd. Gedachten maken vreemde kronkels, gevoelens raken uitgedoofd. Het maakt je bang en heel onzeker, niet snappend hoe dit jou nu raakt. Nooit meer nieuwe herinneringen maken, niet meer weten hoe iets smaakt. Staren naar een lege toekomst, bang voor wat nog komen gaat. Steeds…

z’n gedachten zijn niet altijd meer te volgen ga er maar niet in mee want als je goed kijkt zijn het onnavolgbare golven die allemaal behoren tot de in hem gevormde zee…

was hij een man wiens naam je wilde dragen? wat heb je in Martkbreit verloren, waar hij geboren is? waarom zou je de weg zoeken, nu de grote ziekte van het vergeten en verdwalen hem op je pad heeft gebracht? wat kan het je schelen dat hij gepromoveerd is op oorsmeer een detail om in een pubquiz punten mee te scoren alsof die vraag ooit…

Zo begon 't: 'Wij spreken de waarheid' Ik kon beweren wat ik ook wilde 'Wij zijn met z'n drieën, jij staat slechts alleen' Ook Vakbond bereikte niet mijn doel Leugenaars moet je inpakken Voor 'n enkele reis richting NOOIT MEER HIER Als iedereen leugenvrij zou zijn De waarheid immer zegevierde Dat zou de mensheid echt recht…

haar ronde met muziek was voor het ziekenhuis publiek dat mee ging in haar magisch blij ontmoeten met charmante blik uit een innemend gezicht handen warmte uitstralend en oorzaak van falen achterhalend in samen diagnosticerend voorzichtig het pad van heling proberend haar sfeer was meer dan handoplegging ooit zou kunnen zijn…

hier in het mij zo vertrouwde UMCG hangt tegenover mijn bed een poster van plafond tot benee van boven zee zwevende meeuwen hoog langs het zwerk vannacht namen ze mij met zich mee ik voelde de wind als het föhnen van mijn haren en onder mij de wild opspattende woelige baren en toen ik wakker werd van het tijdens het nachtelijk uur beleefde…

in het dorpscafé hangt de zure lucht van verschaalde drank de fanfare oefent in een zaaltje luide hoempa-pa’s de jarige moeder trakteert vanavond op een dinertje oud en vleugellam naast haar zieke zoon gezeten u bent uitbehandeld we kunnen helaas niets meer voor u doen u mag naar huis maak er het beste van had dokter…

Ik sta vast op dit station Ik wil verder reizen Mee met die wagon!…

Ik kijk door het raam naar buiten Daar buiten is het leven Ik wil het ook proeven Aanraken en voelen Al is het maar heel even Maar liever voor altijd Ik ben het al veels te lang kwijt…

Mijn taal vertraagt in de versnelde tijd Die mij ten den deel valt nu dat ik ga sterven In zomerhitte zijn mijn aderen nerven De zon speelt klokje van gehoorzaamheid Ik ben nog jong, poëet en filosoof Mijn pen voelt zich verwaarloosd en verlaten Ik zoek naar troost, ontdek, krijg in de gaten Dat mijn interesse uitgaat naar geloof De dingen…

Dementen lezen het schrijven zoals peuters de dood vissen uit keldergesteente. Als knipperlichtkernfusie explodeert de trommelende wandeling een ondergronds zwammennetwerk tot een tranenparade, verwikkeld als goed verborgen gehouden oorlogsmisdaden. Het idee van het ademen is een schaamte als een theatraal pierenbadje voor onbespraakzaamheid…

Sluimerend is kwart over twee zowat half drie -- Afgerond: drie uur.…

Ziek op bed liggen, wazig en tot niets in staat -- slokjes soep slurpen.…

Het is niet ernstig om ziek te zijn, nee, ernstig -- dat is het leven.…