Ze overspoelt ons met een zondvloed van woorden -- We raken doorweekt.…

Voor Cyp; 2008 - 2023 Subtitel: Anoniem gedood; vergiftigen staat gelijk aan martelen Cyprus kent veel soortgenoten Voor jou en jouw maatjes echt een walhalla Jij was hier best populair Thuis in Nederland eveneens Jij was speels, stoer, 'n leider Nam menigeen op sleeptouw 't Zal nooit meer gebeuren Daar jij (b)lijkt te zijn vergiftigd…

Ze namen hem die ik lief heb mee afgevoerd werd hij als landverrader terwijl hij in wezen goed was met het hart op de juiste plaats gedurende de oorlog begaf hij zich op wegen op de grens van goed en kwaad waar velen niet durfden te gaan wat was het een bizarre tijd het was vrij kort na de bevrijding onze vreugde duurde niet lang want…

Een keien weg met een laagje ijs, is onberijdbaar Een Heuveltjes weg met ijs, te gevaarlijk Een Berg met sneeuw, gewoon niet proberen Een weg vol ijzel, heel voorzichtig reiden Geef ons maar code geel of oranje Dan kijken we achter onze Geranium naar buiten Maar ik heb er schijt aan Ik doe er niet langer aan mee Je kunt mij waarschuwen…

Wees alsjeblieft boos, ontzettend boos, maar doe niets -- voor eens en altijd.…

Wat van hem rest is voos en vieze mensenmest. Eens had hij er twee en geen idee dat er iemand naar hem stond te graaien die zijn kikkerreet - het was een ongelijk gevecht - in een paar gelijke delen spleet om hem tot een gerecht zoals hij heet te braaien en zo zijn fraaie cliëntele tenminste één poot uit te draaien.…

We moesten omdat het in ons goestte vlak onder woeste baren naar de Sargossa mare varen om ons daar de kleine en de grote dood te paren. Al aardig opgeschoten na vele slobberige sloten wat wuivend weiland en het stroeve strand verlieten we getwee en hand in hand ons tweede vaderland nu proefden we het zoet van zee. Totdat…

Wanneer zelfs leugens waarachtig zijn, rent ze zichzelf verloren in een woestenij van woeste wij.…

Als ik woedend ben, handel ik onmenselijk: naasten zijn een prooi.…

'Ha! weet ge 't niet, wat kanker woedt In 't lang miskende hart, Als liefde 't vuur der wraak ontsteekt, En misdaad groeit uit smart?' Zo zong weleer de droeve luit Van wijlen Van der Vliet. - Wie, die wat doet aan belletrie, Kent zijn gedichten niet? - En, o, zijn luit had wel gelijk, Er is geen twijfel aan: Als 's jonglings liefde…

Ze is welkom, stiefmoeder, koningin. In het vuur hangen koperen schoenen met hoge hakken: om te eren of te wreken, ze weet het niet zeker. Ze ziet de andere gasten grijnzen, zelfs haar eigen koning, en tot overmaat van belediging grijnst hij iets milder. Nu vergaat haar trotse schoonheid. Hard gevochten, toch verloren. Ze doet de roodgloeiende…

Mijn huis heeft gladde tegels muren, die de wrekers wit wassen van de geronnen noodzaak om uit de weg te ruimen wie op anderen neerkijkt achter dekmantels werkt niet voor rede vatbaar is of anders anders is Uit de hulzen van de kogels waarmee ze verdoofd zijn spint een automaat spoelen vol koperdraad voor het elektrische skelet van…

het was niet de spijker die het hout deed barsten niet de hamer waarmee je op de spijker sloeg het was niet je hand waarmee je het hout verwondde het was iets dat woedde dat knapte binnenin je kop…

Wees maar eens goed boos, Een hele storm die in je woedt. Maar wees morgen afgekoeld, Enkel nog een herinnering aan de hete storm. Wees morgen afgekoeld, Door de liefde en steun die je van anderen voelt. Wees afgekoeld, Geen bliksemende ogen meer, Geen zee van vloeken meer. Wees afgekoeld, En zeg Sorry, Dan zal iedereens jouw storm vergeten…

Je bent mijn steen des aanstoots waaraan ik me vaak stoor. Met je adem rins en je ogen doods ben je onveranderlijk goor. Je bent een naar productiedier dat ik graag slachten zou. Voorlopig ben ik slechts een gier die cirkelt boven jou. Wanneer ik naderbij kom en in je gele ogen kijk dan lijk je pas ontzaglijk dom, je bent een walmend…

Villon, Rimbaud, Verlaine, Du Plessys, Verstooten, rein van roem, alleen behorend In 't heilloos gilde der Poètes Maudits, Sinds uitgeroeid, verstrooid, welhaast verloren - Vergeef dat een, door rampspoed achterhaald, Om hulp roept, radeloos uw naam doet horen, Terwijl zijn leven zinkt, zijn zingen faalt, Tot troost uw groter lijden heeft bezworen…

Hij weet hoe kruinen waggelen en zuchten, hij brengt de ogen tot hoog overzicht, hij brengt het hoofd tot in de wolkenluchten, hij brengt de oren tot het vogelnest, hij brengt de tanden tot het vlees van vruchten. Zijn eisen zijn eenvoudig. Stap voor stap zal hij zich geven. Wie niet horen wil, die trapt hij van zich af. De stilte na de gil…

Waren de regen en de vloed een straf voor Eva en ons vrijpostige verstand dat niet altijd het goede doet? Of gebruiken we dat verstand juist te weinig, zoals toen mijn man onze zoon ontzag en boos werd op de baby? Wat bezielde hem? Hij is oud en maakt zich zorgen om de wereld sinds de ramp waarbij wij alle acht gespaard gebleven zijn…

Elke week met de buurman mee Al riep ik huilend steeds weer nee. De buurman is een vieze man Die mij apart lokt als het kan. Hij zet mij op een krukje in de schuur Of hij drukte mij tegen de muur. Altijd zit hij met zijn handen overal aan Als klein kind moet je dat ondergaan. Thuis gekomen vertel ik het verhaal Dat lok jezelf uit, want…

Altblokfluit spelend in de avondstond Verleid ik de bovenbuurvrouw teder Tot grove intimiteit: tegader Daveren haar vuisten op de grond. O, Bach. Wat onder uw pruik ontstond Aan helderheid, die verblinding wekt, Fnuikt mijn woede: van het plafond duikt Een gipsdruif in mijn schuimende mond. -----------------------------------------------…