Alle inzendingen van Adeleyd

Hoe schitterend blij de zon in blauwe luchten; zelfs vogels juichen. Haiku op een mooie zondagmorgen…

Helblauw de luchten in rimpelloze vijver tot plots een gans duikt.…

Het is niet dit, het is niet dat, maar telkens wordt het weer gegeven voor vandaag, voor hier en nu zoals het manna in de woestijn. Niet om te bewaren voor morgen, enkel om van te leven vandaag, hier en nu. Vanuit Brasil waar het heet is en droog hier en nu.…

als fluweel zo zacht de pas ontloken blaadjes van de oude beuk…

De wolken dromen dromen soms met muziek erbij, de lente is gekomen en die maakt velen blij. Laat ons als kinderen zingen en dansen met een lach, ons met veel vreugd omringen want straks wordt het weer ach. Laat ons wat minder zeuren, maar dankbaar zijn met spoed; terwijl zo velen treuren gaat ons het best wel goed. Och lieve grote…

Misschien wordt het beeld van de herder niet meer helemaal begrepen, maar dat hij hart heeft voor zijn schapen en dat hij vecht voor hun leven spreekt ook nu nog velen aan. Wie doet zoiets? Is dat een dwaas? Hij gaat voor hen uit, hij leidt hen en waakt over hen, er is geen onheil, er is water en mals groen gras, er zijn de vlakten waren ze…

Zonder woorden, zonder kleuren, enkel maar met geur van vers gemaaid gras weet ik lente heel nabij, ondanks de kou en het trage groeien van de bladeren aan de bomen die toch verlangend naar de zon en naar de warmte reiken. Een glimlach kan ik nauwelijks bedwingen, al weet ik ook hoe dwaas dit ooit kan lijken. Maar licht is niet te stelpen…

Zoveel is ons bekend, en zelfs de ziel zou nu ontrafeld zijn, maar ik wil niet geloven dat wij dit alles zomaar begrijpen; ik zie het meer in ’t groot vermoeden hoe alles met alles verbonden is in oorsprong en bestemming, in liefde en herkenning. Nu en morgen, langs de rafelrand van dit ogenblik, langs de rivieren die naar de zee stromen…

Je bent een deel van een tweeling: mijn tweelingbroer ben jij! Even ongelovig als jij ben ik, even aarzelend maar zeker van wat niet gezien wordt, niet bestaat ! Toch wordt je aarzelen door Zijn verschijnen plots overhoop gehaald: een licht verblindt je twijfelzucht en keert je wereld om. Waar ben je nu? Je kent jezelf niet meer. We gaan…

Jij bent mijn zuster, ‘k zie intens in jou dezelfde hartstocht branden die ook mij verteert. Je was heel lang een erg misprezen vrouw maar hebt van Hem wat echte liefde is geleerd. Het amalgaam van heel je levenskracht werd door Zijn tederheid tot licht geweven tot er een einde kwam aan boze macht – je werd jezelf ten diepste weer gegeven.…

Met woorden alleen kan je niets of niemand vangen; toch proberen we telkens opnieuw iets te stamelen, iets te vertolken want zonder woorden zijn we nog meer alleen.…

De krokussen zijn uitgebloeid, maar geel en blij staan Paasbloemen te pronken. Beseffen zij dan beter dan wij, mensen, hoe nieuw het leven wordt in deze dagen? Hoe alles weer verrijst en dank vertolkt? Er is zoveel te doen om alles klaar te maken voor een etensfeest, met eieren en hazen die voor velen het echte Pasen bedekken met sluiers van…

Met weemoed denk ik aan de tijd toen we in de tuin van mijn grootouders palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever - om de volgende dag mee te nemen naar de kerk en in de namiddag van Palmzondag naar de velden te gaan en die op de akkers te planten. De geur van die kleine blaadjes vult nu nog mijn herinnering en gelukkig wisten we als kind…

Betula lenta, ook al ken ik geen Latijn, ik ben verheugd om al die mooie klanken. Gelukkig weet ik wie ik mag bedanken al is dat ook voor velen een geheim. Betula lenta, zon en licht die groeten, die tot de hemel iedereen ontmoeten, er is zoveel om blij over te zijn, al blijven last en leed en pijn.…

Hoe kan ik nu dit lentelicht verdragen wanneer mijn kind er niet meer is, zo blij vertrokken en vol hoop op mooie dagen die zullen lengen als de sprietjes gras die overal weer komen kijken. Geen blik meer die de mijne kruist en zonder woorden vertelt hoe fijn het allemaal was. Slechts kilte nu, een huiver die nooit meer wijken zal, al staan…

Hoe ook de zon nu helder straalt en alles met nieuw licht omgeeft, ik ken ineens weer zoveel mensen die het leven zwaar vinden en die niet blij kunnen zijn, maar treuren omdat hun geliefde zwaar ziek is, ongeneeslijk, of zonder werk en toekomst verder moeten. Hoe kan de lente dan bekoren? Hoe kan je juichen en dansen? Laat me even treurig…

Zoveel moet losgelaten worden: straks weer de lente, het licht op de berg en de uren met vrienden, het vrolijke spel; niets blijft hier duren – de tijd verstrijkt. Steeds weer moet losgelaten worden: niets bindt voorgoed, geen woorden of dromen, maar we gaan verder, het leven is groter dan enkel maar het hier en het nu. Zoveel moet losgelaten…

Een streepje zon en ver van hier een vogel die probeert te zingen. Hoe wil het leven ons omringen met wat geen woorden ooit omvatten? Het heimwee naar een warme tijd waar plots weer zoveel bloemen bloeien, hoe is dit toch niet uit te roeien maar komt elk voorjaar ook tot hier. Een streepje zon en blije woorden die hoop doen groeien en vol…

Mocht mildheid me doordringen zoals weldra het licht van weer een nieuwe lente mijn hart heeft opgericht; Mocht mildheid me verzoenen met dwaasheid en met waan, ondanks de lepe streken die ik niet kan verstaan. Mocht mildheid me geleiden tot waar ik met veel moed een ander mens kan dragen, hem liefdevol begroet. http://www.youtube.com…

Als een tedere ademhaling dwarrelt de sneeuw: zonder haast, blank en geduldig. Volhardend in dit teder vallen, niet kwetsend, maar vol erbarmen. Als een tedere ademhaling de sneeuwklokjes groetend en beschermend.…

Vertrouwvol ademen in ’t koude licht en weten dat de lente straks weer wordt geboren; je vindt de woorden voor een blij gedicht en wil zo graag aan ’t leven dieper toebehoren. De winterkou is voor veel mensen pijn en zeker wil ik dit niet zomaar onderschatten, maar er is hoop op weer herworteld zijn want straks zal alles helder levenssap bevatten…

De woorden worden plots gedragen door tederheid van wenkend licht, terwijl de koude winterdagen de lente houden uit het zicht, maar onweerstaanbaar zal toch komen, het voorjaar met het nieuw bericht dat blaadjes aan de zwarte bomen gaan groeien als de winter zwicht. Die winter houdt ons nu gevangen maar ’t duurt niet lang meer tot de…

Gedichten zijn als vissen is het water van de taal; ze zwemmen onbewust maar kijken en vertoeven hier en nu. Door kieuwen van beleving ademen zij helder in het licht dat beelden breekt en transformeert tot torenhoog weer nieuwheid wordt geboren. Gedichten zijn als vissen in het water dat kalm en vredig stroomt of klaterend van rotsen stort…

Ik weet het even niet meer, al doe ik zo mijn best; De duisternis van dagen bevangt mijn ziel en doet me alleen nog hopen dat er spoedig licht komt, dat ik zelf geduldig kan zijn en niet veroordeel wat me hindert, wat ik meedraag van een ver verleden, wie ik ben en toch niet zijn wil.…

Het zijn de woorden niet die troosten maar ’t hart dat erin spreekt; verbondenheid verdraagt vaak stilte want veel gepraat verbreekt wat opgebouwd werd al die jaren, wat bindt en doet tezamen staan; Zo laat ons dan het laatste stukje van heel die weg maar samen gaan. Wil ook je tranen niet verbergen, de wanhoop, pijn en eenzaamheid; ik wil…

Voetstappen helder in de vrieslucht, zon die alles blij maakt en kleurt al is de winter niet voorbij, de regen is nu weg en stemmen lachen. Dit kleine hart is plots weer daar en voelt de weemoed krimpen. Liefde blijkt toch meer dan enkel maar een woord; er is vergeving. Voetstappen helder in de vrieslucht, van ver lonkt de lente en de bloemen…

Door de kieren van de morgen golft verlangen naar het licht; vindt in beelden en in klanken verzen voor een nieuw gedicht. Door de kieren van de morgen ademt weer een nieuwe dag; glimlacht naar de vele mensen die ik in mijn dromen zag, die de dagen gaan beleven, elk met eigen vreugd en pijn; dat we voor elkander mogen vriend en tochtgenoten…

Er zijn ook moeilijke kanten aan dit leven; er is niet slechts glorie en licht. Het kan ook stormen, we gaan door een woestijn van leegte, van gemis. Wat is groeien? Altijd meer en beter? Of bestaan ook tekort en overmacht van lijden en dood? Zijn er ook conflicten en afgronden van misverstand? Wat is macht? Wat is dienstbaarheid? Soms…

Een Kind geboren in de nacht door Israël zo lang verwacht, dit Kind dat Licht en Leven is, het kwam in onze duisternis. Het kwam in onze duisternis, dit Kind dat ons gegeven is, het werd een mens die vrede bracht, dit Kind geboren in de nacht. Dit Kind geboren in de nacht heeft ons weer hoop en vreugd gebracht; het heeft Gods liefde toegezegd…

Niemand ziet wat er in een hart gebeurt; we kijken naar de gebaren, horen de woorden zonder echt te weten wat er in een hart gebeurt. Niemand ziet wat er in een hart gebeurt; we merken de tekens, vergissen ons vaak, maar gaan toch verder zonder te weten wat er in een hart gebeurt. Niemand ziet wat er in een hart gebeurt; we herkennen veel…