Netgedichten

netgedicht (nr. 50.094):

Zich laven aan het licht

Weemoed schrijft met loden letters die
nergens anders nog te lezen zijn.
Wie kan de herfst vertalen naar een lied
dat blij kan klinken en toch weet

wat hier gebeurt aan droefheid en berusten?
Wie kan de klamme kou verwarmen tot
er weer vreugde gloeit onder de as?

Weemoed schrijft met loden letters
maar onvermoeibaar groeit verstaan.
Ons hart wil schoonheid drinken, zich
laven aan het licht en laten gaan.