Alle inzendingen van Anton

Het park is aardedonker mijn voeten stappen straf ongenaakbaar over paden vol drammen in de benen. Knisperend kraken zolen ik plet de slakken dood die groene onderkruipels moeten subiet vermorzeld. Het adellijk loof kaalgevreten door het vunzig ongedierte van horden rups en bladluis in walgelijk wuft gewemel. De tengels kringelen…

Als jij maagd dan eindelijk aan de augustusvolle hemel straalt in een zacht kwartier wordt mijn bek ontwapend vinden mijn dromen ogen om beelden aan te haken. Te sluimeren in dit licht van luisterrijke levenslust vernieuwt versleten krachten doet alle zinnen zinderen laat mij weer leeuw zijn en al mijn sterren schitteren.…

Liefde is een killer een ware hartenviller. Liefde is een liegbeest al eeuwen vals geweest. Liefde is een zenuwtriller een hete speekselstiller een oude tempeest op steeds dezelfde leest. Liefde is een lastig kind dat nimmer draai vindt. Liefde is een rare vogel vliegt recht in de kogel. Liefde is niet te vormen haar wind wil almaar…

Elk licht verliest aan glans breekt de zon in twee koelt de hitte in de cel werpt een schaduw vooruit Elk licht verliest aan glans zet mijn ogen in traanstand trilt je lippen tot een kus heft mijn handen ten hemel Elk licht verliest aan glans bleekt de sterren in de nacht loopt dood in wolkenstraten verdampt hoop in mistflarden Elk…

De euro's gieren door mijn keel al zijn het er niet meer zo veel. Zenuwen knopen vast in maag en bier schuimt kraag na kraag. Zo schijnrijk als adellijke telgen zoek ik troost in het zwelgen, klop middelen op die ik niet heb en breng ze op tafel met schep. Een allesbezielende inzet velt de nederlaag van het eurogeweld. Ik drijf nu op de…

Zwart is een gezonde kracht verbindt sterren tot beelden hecht de wonden van de tijd verenigt leven met de dood. Kraakhelder vriest de hemel groeit blauw licht tot heelal verdampen stelsels in wervels smelten ijsblokjes in mijn glas. Er blijft zoveel diep duister; door de eeuwen heen roesten hooggespannen verwachtingen en verbrandt…

De zon straalt een ware schijn in een tel vervaagt ons bestaan floreert een minuut beschaving spuwen vulkanen leeg in een uur. Dit is haar dag: een spetteren van vlekken op haar huid. Lussen die de hemel likken in vuurtongen te pletter gaan. In een enkele maand al sterft de Maan voorbij de Aarde, verstilt in sluipende schaduw een goudgloeiend…

De dagen klinken moeizaam aaneen de zon staat laag egaal geel weids te blinken aan de horizon het blauwe bekken van de bakermat. De fontein spuit champagnebrokken, frisse bellen breekbaar water. De bomen treuren, de takken traag dijend in de wind van kille waan. Het grindpad strikt de vorst, een krakend klittend mozaïek. Het gras glimt…

de oude duisternis doordringt de nacht zeilen vol gedachten bollen de sterrenhemel ahoi laatste horizon! een hoofd vol ideeën klieft de radiogolven de woorden lijnen uit strekken strakke zinnen ahoi uiterste oosten! de jonge zon deint licht op het water de Aarde rolt ijlings door oranje luchten ahoi ruige roeier! de ochtend…

Mijn rauwruwe keel schraapt het slakkenslijm van luchtpijpen en gorgelgeloogde longblazen trilhaarsgewijs richting mond in spuien te spatten sputem - spottend te splitten spuug dus: een flutse fluim de wereld in die toch al verkankerd is en wegettert vol zweren.…

Leegte schept verwachtingen van volkomen te leven zijn. Geen ruimte werkelijk vrij van onbreekbare levenslust. De droom is een verzuchten van steeds weer nieuwe doelen. Geen tijd verschilt momenten die weerloos verder gaan. De feiten blijven onbekend voor de hand liggen beelden. We zijn slechts even mensen en gaan dan op in eeuwigheid…

twee tieten op borst twee tieten op buik wel vier memmen dik zwijgt zij in het graf zij voedde eens links en rechts onder en boven voor en achter (dubbel en dwars) ze diende door het vlees te kerven de duim te kruisen op mijn voorhoofd als een spin spon zij acht ledematen tot web ving ze vliegen af voor ze ons vonden (dwars…

Het licht ijlt verblind gedachten stillen zich stom stemmen doven toonladders leven strompelt zich dood. De geur walmt verdampt smaken zinken vallen flauw zinnen smelten schitterend tot een verpletterd niets. Het gevoel slijt ebt weg de tijd wist momenten uit de ruimte dijt uit in knallen het heelal zweeft dol rond. De herinnering…

De bomen schijnen door de maan takken striemen het lauwe licht. De mei kent nachten vol verlangen zuchtend in kortdampende dauw. De droom is machtiger dan de nacht en schenkt dronkenschap in beelden haalt herinneringen op aan puberteit juichwekkend in vollopende zinnen. De zee tintelde aan onze voeten en liep een strandwandeling mee we…

Vandaag een nieuwe bril zodat ik weer scherp zie hoe moedeloos de massa zich vergenoegt in april. Ik zag eerst uitdijend vlees dat vrij van bestemming was naar een beloofd land trok waar vele schapen blaten. Ik zag geen mensen maar brokken onduidelijkheid een evolutionaire biologie voorbij mijn eigen afslag. Nu zie ik weer dieren…

Ik rook dus ik besta verdwijn in walmen in slierten en kringen filosofische wolken. Ik rook dus ik verga teer de wegen zwart zuig etherische dampen ver het lijf in en leg plat. Ik rook dus ik verteer alle foute moleculen word sterk en recycle alles wat mij ontzet. Ik rook dus ik heb sfeer steek kaarsen op voor jou lig aan je voeten…

De vloer is een tol draait rond een as die ik niet grijpen kan niet stil kan smeken. Ik probeer mijn voeten te wortelen in aarde de valluiken ten spijt die dieptes dubbelen. Een molen van sterren wiekt rond mijn hoofd een duivelse tovenaar zaait kiemen in mijn ziel. Er is niets aan het lijf een bijwerking van pillen zowel boeken…

De lente wacht niet op mij ze bloeit uit triestheid op ontbot de takken onverkort kist de krachten die laken. Mijn tenen staan nog krom van winterkou die is beklonken aderen zitten klem in benen mijn buik stulpt vol bloed uit. Een boer is op zijn plaats en de ploeg trekt alles blaar. Voren snijden door aarde, zonneschijn zaait levenslicht…

Als dan nu is geworden zich vastbijt in het lijf stroef en hardnekkig dagelijkse kwelgeest wordt - waar heb ik het dan over? Als ik toen dan al zag heb ik jaren uitgelachen verprutste overmoed kwijnt laf weg in hoekje - waar heb ik het dan over? Pasen valt vroeg dit jaar het hagelt uit de hemel het sneeuwt vol ongeloof wie opstaat is…

Dichten is openen van dingen die er toedoen; de crux peuren die lezers in zich kernen en duiden. Dichten is verversen met woorden blad blazen; in wat dwars is en zwijgt klanken durven klinken. Dichten is letters baren verzengolven branden; op het veeltalige strand zinnen en lijnen breken.…

Zonnewind kometenregen meteorietenstorm sterrenslag de oplichtende melkweg verhult de zwarte bron van het heelal. Blauwe boeg met witte linten de boot doorklieft het water een mes door de roomboter aminozuren vetzuren schuim. Röntgenbombardementen ultravioletverschuivingen vuurvaste infraroodstraling radiogolven op windkracht 9. In…

de letters branden aan rokende regels knetteren de woorden in een zwervend font ik verpulver de papaver paverpa de ververpul de vingers aan de rol rullen geurige tabak monden slokken warm het slijk der aarde longen zuchten ontspannen dwars op geduchte werken ik verzilver de katapult tapultka de ververzil elastiek stil de spil sprong…

Einstein stopt zijn pijp denkt nog eens na en roept uit: relativiteit!…

Uit het hoogste noorden valt een norse wind, barsten dwarse gaten door trillend middenrif. Zwaar als lood zakt bloed grijs in benen, trekken spieren stijf, slaan armen zich bitter. Zinkwit sterven teugen mist buiten adem, vriezen lippen vast in een blauwe maankus. Kristallen groeien en krassen bloemen in ruiten, de dromen liggen in diepe…

De bloem is een gehavend blad dat vol ontluikt in tegenspoed zo schrijnend dat het wreed zoet gekruisigd wordt aan nageslacht. De bloem is een gehavend blad dat het leven driest verslindt uit alle kleuren de ware vindt geuren plant en dier verwacht. De bloem is een gehavend blad de liefde raast door de nerven omdat alle liefde er wil sterven…

De zon een blikken trommel licht roffelt over blauwe vellen horizon tot horizon gespannen zo strak en koud dat het schrijnt. Een sneeuwvlokkenzee golft op de woestzieke poolwind zwarte flarden tegenlicht braken over het naakte land. Nachtuilen vinden weer trots puffen veren tot winterkleed vleugels wenken tot wijze stilte wieken ronden…

Dit is geen gedicht maar een verzuchting omtrent futiele woorden die knappen als ballonnetjes. Ik raap de resten op flarden die adem waren soms is er nog iets bij dat enige hoop biedt. Dit is niet mijn dag waarop ik had gerekend heb alle uren verknald die ik te vervullen had. Ik kom niet op stoom sluit kleppen uit angst voor de top…

De kou kruipt in alle voeten, blaren vliegen op een hoop. Vrije vogels zijn gevlucht, wezels verschansen zich. De wind stuwt het water op tot golven schuim bekken. De duinen staan schrap strooien ogen vol zand. Takken zwiepen wanhopig aan de stam die ze ijkte. Steeds zwaardere breken af, bomen sterven rij aan rij. Klokken luiden de…

Ik verpulver de papaver wrijf bruine korrels zaad maal rood papier tot pulp trek de vrucht uit het vlees. Vingers dopen wat verhuld in handen wordt gelegd ontvangen licht van boven of schijnt de zon in nagels? Jij legt in bloemen uit wat me warmte geeft en laaft me tot de nacht zich aan ons mededeelt. De ijzeren hemel breekt vlinders…

Iedere seconde sterft een klok springen veren van gespannen tijd breekt een hart van liefde crasht een heetgeblakerde PC. Iedere seconde sterft een klok verdubbelen zich drakenkoppen ontlaadt de ziel het late leven stroomt een moment als bloed. Iedere seconde sterft een klok adem ik een eindeloos heden zie ik mijn nagels groeien sla ik…