Onderweg naar Kamkatcha

Zonnewind kometenregen
meteorietenstorm sterrenslag
de oplichtende melkweg verhult
de zwarte bron van het heelal.

Blauwe boeg met witte linten
de boot doorklieft het water
een mes door de roomboter
aminozuren vetzuren schuim.

Röntgenbombardementen
ultravioletverschuivingen
vuurvaste infraroodstraling
radiogolven op windkracht 9.

In het vooronder liggen dronken Russen
in vale hangmatten doordrenkt van alcohol
Gorbatchov-wodka Nastrovje hier
Nastrovje daar de matrozenroes
(met dank aan drs. P).

Poetin werpt zijn hengel uit
vist naar tong maar vangt bot
vissen maakt en maken gezond
geven spieren veerkracht flux.
Polen geven geen krimp.

De balken worden geteerd
door Kamkatchanen
Kozakken slijpen zwaarden
en schikken de messen
De Skyten oefenen schieten.

Zeilen vangen zwaar weer
gedruip van interstellulaire oorsprong
en veel te schrijnend verleden
verdwijnt kwijnt ondermijnt
alle vooruitgang en voorspoed.

Het schip doemt weer op
door flarden mist vervolgd
in dorst en wapenwedloop.
Schommelend en krakend
de weg een onzekere toekomst.

Aan de mast
het oude roestbruine zeildoek
van Moeder Afrika
de grauwe maan bolt het fokzeil
en mooie Marianne Thieme het boegbeeld
met volle borsten fier vooruit.

Op de uitkijkpost Tomtom
zonder kompas zonder idee van een weg
aan boord Amerikaanse officieren die
schreeuwen en dirigeren
loodschietende Japanners
Chinezen koken in de kombuis.

En admiraal Van Speyk aan het roer,
pokdalig gezicht gedicht met een
door zuur aangevreten huid.
En dan ik lijdend aan het kleffe
kwetsbare schik de bravoure
van het uiterste ja tot woorden.