Netgedichten

netgedicht (nr. 27.944):

Zweem van bestaan

het licht verflauwt
ijle stemmen doven
toonladders gedachten

stom schreeuwen
roestige filmrolblikken
beelden verpulveren

geuren walmen verdampen
smaken zinken vallen flauw
zinnen smelten schitterend
tot een verpletterend niets

het gevoel slijt
de tijd ebt weg
wist monumenten

de ruimte dijt uit
het heelal draait door
dwaas knalt energie

de herinnering lekt vervaagt
wat eens samen geboren was
ligt nu ver uiteen te sterven
en strompelt zich dood