Alle inzendingen van Elize Augustinus

ellenlange dagen, winterplagen met ijsbrokken, en diepe kou stormen belagen de aarde, ijl is 't hemelblauw droevig eenzaam, de gebogen witte takken zij voelde de koude, waar je rillingen van krijgt tot diep in haar botten, de moed zakken toen kwamen de ezels, haar zachtaardige vrienden naast haar staan, nederigheid betuigen, buigen…

ik heb al veel te lang geleden tussen de afgesneden takken met doornen onder het hemeldak die in de zomer pas gaan bloeien hun wortel diep in de vruchtbare aarde waar nu een dwarse wind waait evenzo als in de afwijkende wegen in de nacht het stroomafwaarts geklots stom en stil kunt horen overdag gedrild als een kazerne waar…

Dit is mijn huis in mijn gedichten ben ik thuis met het licht op mijn doek de ezel in de hoek grif ik in kleurentaal mijn poëtisch verhaal…

Poëten zijn de nadenkende geslachten Zij die op beredeneren wachten Gaan met de tijd verloren voor De poëzie die nacht en stilte door Zicht baant de weg door ruimte en Door grotten: bespot door zotten is de pen Van hen die uitwellen in zonnegloed Wat lieft en leeft in 't trots gemoed Schone en trieste melodieën waar De zoete geur van…

Het toornig wolkendek trekt langzaam dicht hoge toppen van de bomen zijn onzichtbaar De mist hangt in slierten haar voor haar gezicht in 't wazig doolhof trekken de uren voorbij 't gevaar Zingt haar bloed dat de bladertjes rood zijgen doet op het water waar de spiegelende zwanen drijven Sierlijke schoonheid de schemer blauwt door twijgen…

In mijn rode jurkje met de witte stippen Wandelend aan moeders hand Voorbij duinen paarse heide 't zout op lippen Sloffend sporen achterlatend door 't mulle zand Eensklaps een lied uit de wolken gewaar Getoonzet door honger dichtbij 't strand Nergens de kinderboerderij waarop ik staar Zachtjes streelt moeder mijn hand Met waterlanders…

treurig is 't om te weten dat ze het al die tijd hebben geweten maar ze deden er niets aan lieten de vijand vrije baan medogenloos debateren om ons een lesje te leren een lesje lawaai zij wanen zich groot in de naaktheid van de goot mijn Heer heb ik gebeden o hoop mijn lief och roos van Sharon hoog verheven laat Uw zoete ochtendauw…

ik sluit vriendschap met mijn veer glanzend room witte crème met een roos als weleer op mokka bruin papier de periode van het zonnige zuiden met de pijn van de zeis die door tarwe maait onder de stekende zon van het zuiden en wat de ene mens de ander onnodig aan kan doen herinner je mij ? ik herinner jou als toen…

er schommelt een leliebloem van zachtheid een lied van leven, liefde dat zegt dat alles aanwezig is dwars door de angst voor het onheil dat over de kosmos kan komen luisteren naar de stem van het licht, en kijken met ogen dieper dan de zee rondom de klanken van verwarde ranken die ongetemperd zijn zoals de slimme vossen die energie…

In de mist heeft hij het paspoort van een ander weggegrist en toen de landingsbaan gemist…

De ruiter bestijgt het paard Schuift haar laarzen in de beugels De amazone spant de teugels Samen nemen zij de vaart In de open weide en voorbij 't voetbalveld Waar de jongen juichend werd geprezen Door zijn kornuiten; een doelpunt een held Waarvoor bij 't oranje de vlag wordt gehesen Verderop loopt in 't licht der hemelbogen Een man…

het schelle schaduwloze licht in de lange hal van het ziekenhuis tekent de behandeling op haar gezicht geroezemoes een mensenrij zit te wachten op de taxi voor de rit naar huis dichtbij elkander rondom de koffiemachine het gebabbel: blij om straks weer in het eigen bed te kunnen slapen terwijl de verpleegkundige in…

nu staat er een hek met prikkeldraad en stroom voor het landschap dat ik geschilderd heb de geur hing er vol en dicht onder het licht van de witte zon de volle bloesembomen; en woei naar verre streken, ze ademde de kussen van de witte zon zullen we het ooit weten uit welke richting de zwarte vogel kwam aangevlogen in duistere…

het is stil om me heen verdiept in wat er in mij , en om mij heen gebeurd raapt mijn ziel wijsheid uit het Woord we zijn hier op aarde voor een korte periode met een doel, terwijl de wereld woel en soms krijg je een schaapje van de kudde op je hart gedrukt waarvoor je zorg moet dragen; en zorg dragen in gebed is een grote kracht…

ze hebben de kroon van haar hoofd gehaald de schitterende stenen dof geschuurd een zwarte roofvogel is naar beneden gedaald het huis met rood wit dak dat ze heeft gehuurd het onheil van pijnen dat haar doormidden scheurt, de helse gloed doet buigen en bidden zie daar de witte zon de waterbron het rein fontein van bloed wonderlijk zoet…

De cultuur bloeit het lichaam open Maar het hart dat is gesloten Body glinstert als in goud gegoten Webben rond vermolmend hout Roerloos tot de dood vermoeid Waar de tuinheer niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt Het bloed gekoeld woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte…

elke dag verliest de statige boom voor 't venster meer aan pracht ik zucht geen bloem die schommelt in de donkere lucht een harde wind waait door de takken van de boom verdrijft de vogelkelen ik wacht de dagen af in stilte en met heimwee naar een nog niet geschapen land kleuren het linnendoek de nacht voorbij…

daken biggelen tranen je huilt - en ik huil met je mee bliksem schiet door lucht - de vogelvlucht - donder doet de aarde beven tot de zon straalt aan de blauwe lucht je lacht - en ik lach met je mee - tussen rood en wit geveerde pluimen de teevee met de gordijnen voor het zonlicht gesloten spint zij een cocon van kleuren in…

Deze tijd speelt in een sfeer van angst de zon maakt ruim baan virussen komen en gaan niets is nieuw onder de zon angst verdooft het brein wat niet zou mogen zijn in een democratie waar vrijheid en mensenrechten op een hoog vaandel staan; tot hoe ver wordt onze privacy gegarandeerd? waar is het begin, maar wat meer is waar gaat dit eindigen?…

we zullen onze letters niet tevergeefs strooien in de wind ook al zinken we in een poel van zuchten en geween waar meedogenloosheid heerst de liefde uit het hart gebannen de kosmos gericht op goud en goed het hart bloedde doet met kinderen ondervoed van warme troost voor hun gemoed ons oog in zuchten naar omhoog vasthouden…

een vogelscherm is ruisend afgedreven nu de winterkoude is ingetreden naar de zon de warmtebron van leven de huilende vragen van het kind meegedragen door de wind tot aan de einder de rood gouden gloed ‘t water stroomt de avond zingt tussen onze vingers de veder in onze hand de vlammende mantels van papavers wij willen…

de melodie trilt in het witte zonlicht van de bloemen zingend in extase zuivere dauw hangt boven blauwe wierookwolken kerststerren en iconen rondom vlammende kaarsen en knielende mensen Gods liefde die de ziel verwarmt weerkaatst in reine ogen van de ander het brood gedeeld de wijn is zoet stroomt rood als bloed als alles…

overal worden bloemen geplukt spiedend in de wijde omtrek van het boerenlandschap naar de buit zowel een boek als een mooi schilderij dit is voor mij dit lacht naar mij denkt hij de grissende hand van het boerenland och; wie bemerkt het in deze negorij denkt hij onverstoorbaar als altijd wanneer hij al dat moois voorbij ziet…

God laat Zijn zon opgaan over boze en goede in deze korte tijd op aarde wie zal Hem evenaarden? Hoogmoedig trotseren vijanden Zijn naam de Naam van Adonai de enige God van Israël de vijand lucifer met al zijn addertjes tezaam al die in vleselijke lusten gaan onze God heeft een Naam roept elk kind bij naam in Jezus Christus onze…

boven het klotsende water met de puntige rotsen zweeft een hemelse bode daalt neder als een wit gevleugelde mensen-vriend met de vrede boodschap shalom…

laat me dit gebied in de nacht verkennen ongemerkt deze landstreek des doods wat ik heb vervloekt en veracht want ze lieten me buiten staan en namen mijn minnaar af delfde voor mij 't graf steeds weer opnieuw op de wegen des levens lieten ze mijn vrienden de andere kant opkijken hun motto is graaien, de economie moet blijven…

eenzaam staat zij voor het raam ziet de maan oneindig eenzaam tussen kobaltblauw en sterren gaan met slapeloosheid geslagen door plagen van de dag schreiend ontwaakt in koele nacht uit holle orkaan als vriendelijke maan haar toelacht geel en zoet als een meloen o, wonderdroom zo schoon teer als een zoen o,…

luister mijn kind je ogen zijn te mooi glanzende sterren boven een demonische zee alleen de gouden zon kan deze zee verdragen tot de dagen zullen dagen troost zich mijn ziel met jou die mij met God en mens verbindt komt kinderen, komt, en luister naar 't geluid van vogels de raaf - de mus - de merel - hoe verschillend dat…

als een kat sluipt hij onze tuin binnen om haar zingen en vrijheid te ontnemen de rover achter de vogel hij ruikt de buit met de geur die alleen dieren behagen laat hij de lijnen los om de bloemen te ontfutselen o heden, kijk naar beneden heel de tuinverlichting in de brand door de blikseminslag in het…

vandaag is het lichtjes dag de internationale vlag van rouw hangt uit: de kaarsjes aangestoken het overleden kind herdacht: de sneeuw valt in de kerstnacht rondom een warme stal een kribbetje in 't hooi met 't kindje ons geboren rondom de engelen koren Jezus Christus onze Here de troost voor wie gelooft de vreugde…