Hoop
we zullen onze
letters niet tevergeefs strooien
in de wind
ook al zinken we in een poel
van zuchten en geween
waar meedogenloosheid heerst
de liefde uit het hart gebannen de
kosmos gericht op goud en goed
het hart bloedde doet
met kinderen ondervoed van warme
troost voor
hun gemoed
ons oog in
zuchten naar omhoog
vasthouden aan de kleurenboog
waar zweven onze gedachten
of in een kooi
gevangen zijn
in eindeloze nachten
van kudde groot en klein
beroofd van alles
wat we zijn
't is de schijn
de valse schijn die altijd weer als overwinnaar
uit de bus wil komen in zwarte rivieren
van leugen stromen
Zie ook: https://www.carillon42.blogspot.com
Schrijver: eliZe Augustinus, 13 november 2019
Geplaatst in de categorie: verdriet