Netgedichten

netgedicht (nr. 69.043):

Jouw donkere lach

zacht warm
en opwindend
speelde je huid mij
de hartenklop toe

reageerden
de lief blonde
haartjes van je arm
oprichtend strak

zo af en toe wat
van die hinten
dat emoties nog
bij de pinken zijn

in het lief
senso motorisch
geven en nemen
van genegenheid

wij cirkelen
wederzijds in de
kleinste radialen
van verbondenheid

steeds doet het
frequent oplopend
liefdes vermogen
in hoogspanning pijn

tot jouw
donkere lach en
de uitdaging in je
ogen ontlading beloven